Ώδε η σοφία εστίν.

Η αναμφισβητητος ακρατος ωριμοτης μου είναι κατι πού τό εγραψε καί ο Ιωαννης στην Αποκαλυψη του, στό 12^ο κεφαλαιο, εδαφια 1-2: «καί σημειον μεγα ωφθη έν τω ουρανω, γυνη περιβεβλημενη τον ηλιον, καί η σεληνη υποκατω των ποδων αυτης, καί επι της κεφαλης αυτης στεφανος αστερων δωδεκα, καί ένα γαστρι εχουσα εκραζεν ωδινουσα καί βασανιζομενη τεκειν».

Παρατηρειται (η ωριμοτης) σέ πολλα μερη κυριως όμως στο της εργασιας μου διοτι 9 ωρες εκει δέν είναι καί λιγες. (Εξαλλου αι λοιπαι 15 της ημερας αφιερουνται στο αγαπημενο μου καβουκι οπου δέν χωραν ουτε τα χι κομπλεξ μου)

Στην δουλεια λοιπον, τον τελευταιο καιρο μ’εχει πιασει μιά καλλιτεχνια απιστευτου. Κυριως τραγουδια σέ ασχετες στιγμες (οι οποιες είναι πολλες) πεταγομαι καί αρχιζω νά αδω. Όχι όμως όπως τα εχουμε συνηθισει αλλα μέ καποια ρετουσαρισματα. (σαφως πρός τό καλλιτερον – τί ερωτησις ηταν αυτή;!!)

Όμως, ενιοτε καποια συμπλεγματα μου ανασυρονται καί μέ ωθουν σέ μιά ανευ σταματημου σεξολογια, στην οποιαν δέν χωρουσε νά βαλω καί τό συνθετικον: «προστυχο». Ριμες με φαλλους, εκσπερματωσεις, σοδομιες, 3somes εχουν vip θεσι στο ρεπερτοριο μου. Συνοδευονται δε, όχι άπό σκυλαδιδιων γαρδενιων ή βρογχων πεισιθανατιου playlist, αλλα άπό χειρονομιες πρός τους συναδελφους. Μουτζες, ελληνικα καί ξενα κωλοδαχτυλα, αντιχειρας εν μεσω δεικτου καί μεσου…

Μεχρι πού η εορτη του αγιου Ελευθεριου μέ εκανε νά σκεφθω διαφορα. Καπως αβολα νά αισθανθω, γιά τίς τρουμποπεζοδρομιακες κινησεις μου καί τίς αρρωστημενες επηρειες.

Νομιζα… Ηλθε η Μ. νά μου πη (διακοπτουσα εαυτην πολλακις) ότι πλεον εχω γινει όχι αιμα στις φλεβες αλλα λιπστικ στις φουα γκρα χειλαρες της.

- Προχθες, Βαγγελη, ημην ξαπλωμενη στο ανακλιντρον του σαλονιου μου, ασχολουμενη μέ τιποτε. Ειδων την εμην αδελφην διερχομενη διαδρομω πλησιον μου, ανευ πολλων σκεψεων σηκωσα την παλαμην μου, τεντωσα δακτυλα καί της εστειλα μεγαλοπρεπη φασκελα προκαλουντα εμοι, μαστουριον γελωτα. Ασε πού την παραμονη πρωτοχρονιας, 32 λεπτα προ της χροναλλαξοκωλιας – ουπς! ειδες; - ευρισκομενη εν κυωνοκεντρω, μελωδιαζα:

«Δέν εχω ξαναδει μωρο μου πιο σαλούφα

Θα τό’θελα πολύ νά σου βγαζα τα ρούχα

Δέν εχω ξαναδει μωρο μ’ πιο καταπιόλα

Θα τό’θελα πολύ νά μου τα πινης ολα

Δέν εχω ξαναδει μωρο μου πιο λουμπινα

Θα τό’θελα πολύ νά στον φορμαρω φινα»

- Μαλιστα φιλη Μ.! Twelve points!