~

Τράβηγμα τό φερμουάρ, μέχρι πάνω η ζακέτα, ένας ατροφικός γιακάς στην ανάταση. Περπάτημα μέ βλέμμα ελαφρώς χαμηλωμένο, ακολουθεί ένα μπλε τζην (μου) μέ κατεύθυνση πρός τό πουθενά ή στο θα βρεθη ο προορισμός στην πορεία. Όπως αυτό τό σημείωμα. (Βλέπεις κάτι; Όχι. Ούτε κι εγώ. Συνέχισε.) Η οθόνη αλλάζει χρώματα, κάηκαν πάλι κάποια πιξελ, υπάρχει πρόβλημα καί όχι μόνο μπροστά· τα δάχτυλα ακολουθούν άλλη κατεύθυνση.

Ανακαλύπτουν τό 25^ο γράμμα, όχι δέν είναι τό σίγμα τό τελικό, είναι ένα σχήμα (Ούτε καμπύλη, ούτε ευθεία γραμμή) καινούριο· αναπαριστά αυτά πού είναι χω(α)μενα μέσα χωρίς δυνατότητα, πιθανότητα ερμηνείας.

(Τώρα, φαίνεται κάτι; Όχι, τα γράμματα είναι παραμορφωμένα. Τα ομικρον έχουν γωνιές και τα ταυ είναι τεράστια, φαντάζεσαι γιατί; Δέν φαντάζομαι τίποτε, εάν φανταζόμουν δέν θα χρειαζόμουν καί 25^ο γράμμα…)