Χαμένα δώδεκα λεπτά.

Μετά από τήν δημοσίευσιν τής φωτογραφίας μέ τόν μαλάκα πού σκάβει, όλα τά συνεργεία τών δήμων τού λεκανοπεδίου, πλημμύρισαν από γυναίκες εντυπωσιασμένες από τόν έγγονα νά ζηταν πιοτερες λεπτομερειες…

Σιγά ρέ κορίτσια! Ο έγγονας δέν είναι σέ αυτήν τήν πόζα! Είχε πάει νά αγοράσει μπουγάτσες από τό κυλικείον!

- Γιά πές μας ρέ έγγονα τήν συνταγή… Πώς κι έτσι, πόθεν αυτό τό σουξέ;

Κι ο έγγονας ξεκίνησε νά αγορεύη …

- Πάππε, τό θέμα κατ’αρχήν είναι, τήν γκόμενα όσο γκρόβερ καί νά είναι, νά τήν απομυθοποιήσης. Εν πρώτοις λοιπόν, δέν παίζει ρόλο πόσο Άδωνις είναι ο προσεγγίζων, αλλά η εκ προοιμίου κατάταξις στά τάρταρα τής ευμορφίας.

- Κάτσε ρέ έγγονα! Πώς γίνεται αυτό; Δηλαδής θά έλθω ενώπιον μιάς Εδεν Μορ πού χού καί θά τήν σκεφθώ τσουράπω;

- Τί σέ χαλάει μιά τέτοια σκέψη; Εξάλλου τσουραπισθείσης τής Εδεν, στό καπάκι σχεδόν θά τήν ανεβάσης στόν Όλυμπο τού γούστου καί κεφιού – άν πετύχη η μέθοδός μου! Λοιπόν άκου... Μήν διακόπτεις...

Άραξε μέ ύφος Ροζίτας Σώκου σέ μιά μπαμπού πολυθρόνα καί αναιδώς έπιανε νά ξύνη τά βόρεια προάστεια τών βουβώνων του. (Εάν τό όσχεον παραλληλισθή μέ τόν δήμο Αθηναίων, ο έγγονας έξυνε τό Καπανδρίτι).

- Στίς πρώτες επαφές θά είσαι σάν τόν Βασίλη Μάρεη στο Γκόστμπάστερς. Θά κάνης ότι δέν βλέπεις τίποτε· η γκόμενα ουσιαστικώς θά είναι άυλη, ασύλληπτη. Θά περνά από μπροστά σου πχ, θά σκαλώνη κάποιο κάποιο εντελώς εαρινό σημείο τού σώματός της σέ δικό σου λεόντειο, εσύ όμως ευνουχικά βράχος! Άμεμπτος! Σάν τόν Άη-Διονύση!

- Μού φαίνεται ότι πιό εποικοδομητικά πράγματα κάνει η χείρ σου ξύνουσα τό Καπανδρίτι καί τώρα τήν Τανάγρα, παρά ο στόμας σου ... Τί μαλακίες λές; Κι άν η γκόμενα είναι απλώς ομομάγαζη στού Ζάρα δοκιμάζουσα κάποιο άρωμα ή ρούχο; Έχω χρονικη πολυτέλεια τέτοιων κινήσεων;

- Μήν πετάγεσαι στό 8^ον κεφάλαιον! Τέλος πάντων, όσο καί νά έχη η φάσις κάποια στιγμή θά αρχίση νά πρήζηται η τεστοστερόνη σου καί νά πετιέται σάν ταπετσαρία στά δωμάτια. Η γκόμενα, βοηθεία τής προηγουμένης αφ’υψηλού, απαξιωτικής, φτυσουά, ίσα μωρή τρώγλη, συμπεριφοράς σου, θ’αρχίση νά τό σκέφτεται. Σαφώς επηρεασμένη από προηγούμενες ουδεπέποτε αρνήσεις πρός αυτήν, θά πατήση ένα M+ στό μικρό κομπιουτεράκι τής τσέπης της. Θ’αρχίση νά αναρωτιέται ποιός είναι αυτός ο αψηλός ποιός είναι αυτός ο μπήχτης, πού ηρνήθη βλέμμα πρός εμέ κλπ κλπ κλπ. Δίχως άλλο, θά επιμηκυνθή η απορία της, θά σκαλώση λίγο καί θά φανή! Θά τήν δούν κι άλλοι στά πέριξ πού έχει πυροφανιάσει τήν αύρα της.

- Θέλεις κοκο πόπς;

- Σέ λίγο. Σέ λίγο η γκόμενα θά περιτριγυρίζη ξαναμμένα κι εκνευρισμένα γιά νά πάρη πιστοποιητικό αναγνωρίσεως. Ευχαροποιεί όμως τραγούδι πεισιθάνατος τραγουδοποιός; Μόνο τίς 30ές Φλεβάρη! Γι’αυτό κι εσύ στά φρύδια σου. Αλλού το τσεκάρισμα. Η γκόμενα θά σκυλιάζη καί θά ξεκινήση νά μετέλθη ξεφυγάουα μέσων. Η μέρα (ώρα δηλαδή) εκείνη δέν θ’αργήση πού τά χέρια της προσπαθώντας νά σκοτώσουν κάτι μύγες, θά δώσουν σκανδαλωδώς ερεθιστικές ξανάστροφες στά μισοφέγγαρα τών οπισθίων σου. Εκεί θά έχουμε τό τέλος. Τέλος αλλά καί αρχή. Όπως τό έλεγε ο Ζώρζ Μουστακί στόν Μέτοικο.

- Πέρας πρώτου ημιχρονίου. Ανάπαυλα μέ πολλή ανάκαυλα ένεκα τής μανδάμ. Καί μετά τά λούκοζέηντ τών αποδυτηρίων τί; Διότι μού φαίνονται όλα αυτά λίγο δύσκολα πρός πραγμάτωσιν. Ποιός άντρας θά τό παίξη Ρόκ Χάτσον νά μείνη απολλώνιος ενώπιον κυματιστής μαστοκινήσεως, κι ήμουν άγγελος τού Τσάρλυ;

- Τότε αναλαμβάνει ο Τζίμης ο Τίγρης! Φέρε λίγο γάλα... Πώπω πρέπει νά πάω νά κάνω μπάνιο....

- Ολοκλήρωσον πρώτα.

- Ο Τζίμης ο τίγρης τό λεπόν. Είσαι μέ τήν γκόμενα. Αδιάφορο πού. Τήν κυττάς. Αδιάφορα πώς. Σκέπτεσαι. Σημαντικά πώς. Τότε είναι πού πρέπει νά αρχίσης τίς αλχημικά ιδιάζουσες κινήσεις. Τήν έχεις καρφώσει στά μάτια.Η πρασινάδα τους , συναγωνίζεται τό δάσος τής Δαδιάς. Τρώς εμπλοκή. Τσεκάρεις τό πρόσωπο. Άνευ ίχνους πανάδος, οι γωνίες τού λεπτοτάτου προσώπου της, κρύβουν ψιθύρους κι υποσχέσεις αφυδατώσεως ερωτικών υγρών. Ο λαιμός καί η κοιλάδα, εν μέσω αψηφούντος βαρύτητα στήθος, σέ φωνάζουν γιά πίκ νίκ... Καί τρώς ήττα. Τά σάρκινα μαξιλαράκια στά οπίσθια, η κυτταρίτιδαless περιοχή, τά ψηλά καλοκρεατωμένα πόδια μέ αναλογίες Λίνζυ ΝτώνΜακΚένζυ αφήνουν μιά πικράδα στό στόμα, κάνοντάς σε νά ζητήσης πάραυτα ξυνό... Άθροισέ τα....

- Σέ ακούω... Συνέχισε...

- Όχι. Άθροισέ τα!

- Ωχού... Τό έχεις χάσει ε;

- Όχι! Επιμένω! Άθροισέ τα.

- Εντάξει. Τά άθροισα.

- Ωραία. Τά αθροίζεις καί είσαι σέ πλήρη δόξα καί τιμή νά πής: «Έχω πάθει ζημιά» Ανεπανόρθωτη ζημιά όμως ρέ γαμώτο... Βγάζεις γλώττα καί σάν τήν Λάσσυ, εναποθέτεις πάσα ικμάδα σου, στήν διάθεση τής μανδάμ. Όλα χαθήκαν, όλα πήγαν στράφι, όλα στόν βωμό τής Αφροδίτης. Πάλι τελείωσε τό γάλα... Γαμάτα τά κόκοπόπς...

- Καί; Άμωμος εν οδώ;

- Όχι βέβαια παππού! Έτσι θά σέ άφηνα ; Πού λές, εκείνες τίς στιγμές, πού νοιώθεις ακράτεια νά έχης, εν μέσω εγκεφαλικής στύσεως και λευκή σημαία έχεις σηκώσει χρησιμοποιών τό σώβρακό σου, επεμβαίνει ο Ήφαιστος! Τι; Κυττάς τίς ματάρες της και λειώνεις; Βλέπεις τόν πουνέντη τών μαστών της καί αποστρατεύεσαι; Στοχεύεις τά οπίσθιά της μέ προθέσεις Πανός καί λαλάς; Όχι ακόμη, αγαπητέ;!

- Τελείωνε!

- Σέ τετοιου ειδους στιγμές λοιπον, σκέψου την σέ ένα χώρο κλειστό, περίπου 3 κυβικών μέτρων. Χώρος κλειστός μέ ένα (όχι πάντα) παραθυράκι, μπόλικα είδη υγιεινής καί αρκετή υγρασία... Σέ κάποιες στιγμές, ήχοι από κελαρυστά νερά (αχ, Αώε!) νά καλύπτουν ήχους τής μανδάμ. Θόρυβοι εξερχόμενοι όχι μόνο από τό μέ φωνητικές χορδες ηχοπαραγούμενο σημείο τού σώματος, ξέρεις… Ακριβώς! Φαντάσου την στήν λεκάνη πάνω, επώδυνα νά κουνά μαντήλι σέ τέως κυμομακαρονάδες, κρουασάν φολί,γιαούρτια λάιτ κι έναν άραβον ψητόν. Φαντάσου την, μεθυσμενοζαλισμένη σέ μιά μπουάτ νά προσπαθή νά χορέψη καί η όλη η κίνησίς της νά προκαλή γέλωτα μέχρι καί στά συστήματα εξαερισμού... Προσπάθησε νά σχεδιασης κάποια μουτσούνα της (παιδική κι εφηβική) στό σχολείον όταν δάσκαλος τις (εκ Καρπενησίου ορμώμενος) τήν έπιασε αδιάβαστη. Τήν έκφρασή της όταν κάποιος τήν παροτρύνη νά επιστρέψη σπίτι της (εν κουζίνι) γιά κάνα πιάτο, ένεκα καταστρατηγήσεως κάποιου στόπ. Ασθενούσα από αληθή πονοκέφαλο, κάποια ίωση βαρεία, καί νά έχη διπλώση στήν μπανιέρα ξερνοβολώντας (what’s new pussycat?). Όλα αυτά βοηθούν παντελείως στον σκοπο μας. Σκέψου την επίσης κορίτσι του λυκείου ή στην σχολή, νά εχη γίνει μάστορας στα τυλιχτογεμιστα αυτοσχέδια ’γαρα χωρίς νά εχη, προηγουμένως, ούτε μιά φορά καπνίσει προβλεπόμενο ταμπάκο… Ε, νομίζω παππού, ότι μέ τέτοιες εικόνες/σκέψεις, ακόμη καί στην ηλικία σου, θα τό γυρισης! Στανταρ! Θα πεταχτης έσύ στην ΕΒΓΑ γιά γάλα;

- Άντε ρε συμμάζεψε την σωβρακοφανελλα σου, κρύψε τίς τζιβανες, καί τα καναβουρονάυλον, πού θα πουλησης καί πνεύμα! Κρυφοστρεητ!