Πιτσουνάκι μου, εσύ...

Η κατω απ'τ'αυλάκι εκφορά τού σίγμα καί πολλών άλλων συμφώνων υπό τής καθαριστρίας, μού θύμισε έναν φίλο.

Δέν ξέρω γιά ποιόν λόγο μού έβγαινε ένας αρνητισμός απέναντί του - μού τήν έσπαγε πολύ κάποια (σπάνια όμως) ξυνίλα του... Είχε μιά τάση ψηλομύτικη, σέ κάποιες στιγμές μού έκαναν εντύπωση κάποιες αντιδράσεις του. Ακόμη κι απέναντί σέ μένα.

Γι’αυτό καί βρήκα ευκαιρία νά ειρωνευτώ, ένα μεσημέρι στό γραφείο, όταν τόν άκουσα νά λέη σέ έναν πελάτη...

- Τσσς! Ναι ρέ μεγάλε! Μέσα είσαι! Πολύ ωραίο! Τί νά λέμε...! Μαγκιά!

Τόν ρώτησα τί συνέβαινε, ήθελα νά μάθω.

Μήν τά πολυλογώ... Τού άρεσε ένα άσμα πολύ καί επειδή δέν μπορούσε (βαριόταν) στό κασετόφωνο τού πενταριού ρενώ νά τό γυρίζη πίσω ώστε νά τό ξανακούση, έγραψε μια 60άρα κασέττα μέ μόνο τό «μοναξιά μου όλα» νομίζω.

Φορές πολλές.

Πόσες φορές χωράει σέ μια ώρας κασέττα;

Τό άκουσα καί αβίαστα άφησα ένα τσιριχτό γελάκι...

- Τί μαλάκας πού είσαι ρέ Νίκο! Τί ψώνιο... Τί κονιόρδος!
... τού είπα...

κι εκείνος μέ ύφος ου γαρ οιδε τι ποιεί, μέ κύτταζε, χωρίς να απαντά...

Τό ύφος εκείνο θυμήθηκα σήμερα. Καί τό ύφος, αλλά καί εκείνη τήν ανάγκη του.

Ευτυχώς όμως πού πλέον σιντιά παίζουν στά τουτού, άσε πού υπάρχει καί ένα μαγικό κομβίον μέ τίτλο ρηπήτ.

Κλικ στό ρηπήτ καί ένα Πρώτο Περιστέρι, μάλλον βαρέθηκε νά περνά πέλαγα, δάση καί βουνά. Δέν είναι καί αποδημητικόν....
.
ΥΓ: Αχ, αυτοί οι ισαπέχοντες! Κιςς μάυ άσς ντήαρ!