ἡμερολόγιο καταστρώματος

ἡμέρα πρώτη

Ὥρα 11.56

Λίγο πρίν, ἀνασκαλεύοντας τὸ πορτοφόλι μου, βρῆκα μιὰν ἀπόδειξη ἀγορᾶς ἀπὸ κάποιο ἰχθυοπωλεῖο – μισὸ κιλὸ κουτσομούρα.

Τὴν ἔσκισα καὶ ἐντελῶς ἐνστικτωδῶς πέταξα τὸ χαρτὶ στὴν θέση της.

Δὲν ἄκουσα ὅμως κάποια ἀποδοκιμασία ὡς εἴθισται...

Μοῦ λείπει ἤδη τρομερά... :-(

Ὥρα 12.40

Σήμερα εἶμαι 11-19, ἕνα ὡράριο πού τόσο συμπάσχει μαζύ μου... Βλέπεις κι αὐτό, οὐδέποτε τήν ἔχει δεῖ, οὐδέποτε ἔχουν συνυπάρξει ἐδῶ, οὐδέποτε κοινοπερπάτησαν...

Ὥρα 14.09

Λίγο μετὰ ἀπὸ τὸ μάμ. Τώρα, θὰ εἶχε φάει τὰ λαχανικά της καὶ θὰ στρέβλωνε τὸν κορμό της ξαπλώνοντας στὴν καρέκλα. Ἡ τέλεια ἐπαγγελματικὴ στάση!

Ὥρα 15.00

Μόλις εἶπα: "ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ" !

καί οἱ φθόγγοι τῆς λέξεως αὐτῆς, ἐκφερόμενοι μοῦ τόνισαν τήν ἀπουσία της.

Μοῦ λείπει! :-(

Ὥρα 16.27

ἡ ὥρα 16:27 καί ἡ πληγή ἔχει ἀρχίσει νά γειάνῃ ἀφοῦ τέτοιες ὧρες ποτέ δέν ἦταν ἐδῶ...

Ὥρα 16. 34

Βρῆκα τί γιατρικό θά μοῦ παράσχω ἐν ὄψει τόσων ἡμερῶν ἀπουσίας...

Μιᾶς καί εἶμαι μέχρι τίς 19.00 ἐδῶ, ὅταν ὅλοι θά ἔχουν φύγει, μετά τίς 19.00 θά πάω στήν καρέκλα της καί θά τῆς κάνω ἔρωτα.

ἡμέρα δευτέρα

Ὥρα 11. 43

Χτυπώντας τόν χόνδρο τοῦ μεσαίου δακτύλου μου στὸ γραφεῖο ἀπόρροια νεύρων τῇ ἐπιδράσει γκαγκά πελάτη, θυμήθηκα ὅτι τέτοιος θόρυβος ἠκούγετο ὅταν ἐρχόταν καμαρωτή καμαρωτή, μεγαλοπρεπής, ἀπολλώνεια ἀλλά καί λικνιζομένη στό γραφεῖο. Oἱ συνολικῆς ἐπιφανείας 2 τετραγωνικῶν ἑκατοστῶν μύτες τῶν τακουνιῶν της ἔκαναν τέτοια, ὅμοια φασαρία μέ ὅ,τι μόλις δημιούργησαν τά δάκτυλα μου. Ἄχ! Πόσο θά ἤθελα αὐτά τά τακούνια νά ἐγκατέλειπαν τά πεζά ἐπίγεια καί νά ἔστρεφαν τό βλέμμα πρός τά πάνω, στόν κόσμο τῶν ἰδεῶν, νά κυττοῦν στό ταβάνι ἐνόσῳ τό ὑπόλοιπο κορμί ἀφήνεται σέ ἀναλόγους λικνισμούς...

Ὥρα 15. 35

Ποῦ νἆναι τώρα... Κλάψ...!

Ὥρα 15. 46

Ὥρα τέσσερις παρά... Ἡ ὥρα τῆς σιέστας ἀκόμη κι ἐδῶ, στήν δουλειά. Ἀφηνόταν στήν καρεκλίτσα καί ῥαθύμιζε.

Κι ὅταν κάποια ξαφνική φωνή ἀπό δίπλα τήν καλοῦσε, γύριζε καί στρεφόταν πρός τά ἐκεῖ ἀποκαλύπτοντας στήν περιοχή τοῦ κόκκυγος κάποια λευκά δαντελάκια...

Ἄχ! Πόσο μοῦ λείπει!

ἡμέρα Τρίτη

Ὥρα 13.15

Κλείνοντας ἕναν πελάτη σαπρόφυτο προσπάθησα νά γειάνω ἀναζητώντας τήν μορφή της.

Δέν εἶναι ὅμως ἐδῶ...

Μοῦ λείπει... Μοῦ λείπει ἐπώδυνα.

Ὥρα 15.46

Ἔχει ζέστη ἔξω καί σκεπτόμουν πόσο ἰδανικά γιά μπάνιο εἶναι...

Στήν σκέψη καί τήν εἰκόνα τῆς **** λουομένης, ἡ ἀνατριχίλα ἦταν τέτοια πού ἦλθε ἀπότομα ὁ χειμώνας...

Ὥρα 16.50

Nόμιζα ὅτι ἡ ἐξάρτηση ἦταν ἐγκεφαλική καί ψυχολογική ἀλλά παρατηρώντας μιὰν δυσανεξία στὰ ἄκρα μου ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ἡ ἔλλειψίς της εἶναι καὶ σωματική.

Ἡ ἀναπνοή μου δὲν κινεῖται κανονικῶς, ἡ ἐφίδρωσις ἄτακτος, αἱ στύσεις συνεχεῖς...

Ἄχ! Τί θὰ κάνω πιά...

Ὥρα 18.33

Τέτοια ὥρα θὰ παίρνῃ τὸ μπάνιο της, θὰ ξεπλένεται ἀπὸ τὰ ἁλάτια τῆς θάλασσας...

Ἄχ! Γιατί οἱ μοῖρες μὲ ἔκαναν ἄνθρωπο καὶ ὄχι σαμπουὰν κι ἀφρόλουτρο;

Νὰ περιδιαβαίνω σὲ ὑγρὸ δέρμα καὶ νὰ φροντίζω γιὰ τὴν καθαριότητά του... Nὰ ἀφήνωμαι σὲ χέρι μὲ μακρυὰ δάκτυλα καὶ διὰ τῆς τριβῆς νὰ άφρίζω... Νὰ ἀνακαλύπτω κάθε ἑκατοστὸ τοῦ κορμιοῦ καὶ νὰ συστήνωμαι μὲ σκοπὸ τὴν ἐπανάκαμψη κάποιες ἄλλες στιγμές...

Ἄχ!

Καὶ καθὼς θά................ ἂς σταματήσω διότι θὰ μὲ πιάσῃ ἀκράτεια...

ἡμέρα τετάρτη

Ὥρα 11.19

Πόσο φρικτό Θεέ μου νά ἔρχωμαι καί νά ἀντικρύζω μαύρη καρέκλα χωρίς αὐτήν πάνω...

The Horror! The Ηorror! πού ἔλεγε κι ὁ Σχης Κοῦντζ στό Ἀποκάλυψη Τώρα!

Ὥρα 14.32

ἔφερα λίπασμα σήμερα, λίπασμα γιά τό μπονσαϊάκι μου.

Τό φορτώνω μέ μεγάλη ποσότητα ὥστε νά φουντώσῃ καί νά μήν διακρίνεται τό κενό πού διακρίνω, ἐκεῖ ἔνθα ἦτο ἡ ****...

Μοῦ φαίνεται ὅτι θά καταντήσω Sotis Βολάνης, πόσο μοῦ λείπει ἡ ζεστή ἀγκαλιά σουυυυυυυυυυυυυυ!

ἡμέρα πέμπτη

Ὥρα 12.24

Ἡ μία ἀπό τίς δύο τοῦ διαβόλου ἑβδομάδες τελειώνει.

Θά ἔπρεπε νά χαιρόμουν ἀλλά σκέπτομαι τό ἐπερχόμενο σ/κ.

Δύο ἡμέρες χωρίς τήν τήν σκέψη της ἀπασχολοῦσα, δουλειά.

Ἡ σκέψη πού ἀπασχολεῖται ἀπό ἀλλότρια καί δέν θύεται στήν εἰκόνα της μέ ἀποτέλεσμα τήν ὀξεία μελαγχολία...

Ὥρα 14.42

Τό ξανθό μαλλί της, μέ φράτζα ἤ ὄχι, βαμμένη ἔντονα ἤ διακριτικά, τά μέ πεῖσμα χείλη της, τά μακρυά ὅμορφα δάκτυλά της, τό βελζεβούλικο ντεκολτέ της.

Ἐν τάξει, δέν τήν ἔχω ξεχάσει ἀκόμη...

Ὥρα 15.52

Τήν φαντάζομαι τώρα ἐντελῶς τώρα, στό τραπέζι, νά ἔχῃ τελειώσει τό γεῦμα της καί νά ἀπολαμβάνῃ κάποια κρύα μπύρα. Τό ἁλκοόλ σέ συνδυασμό μέ τήν ζέστη θά τήν ἔχῃ ζαλίσῃ μέ ἀποτέλεσμα γέλια καί κοκκινισμένο πρόσωπο...

Πῶς θά ἤθελα νά ἤμουν ὁμοτράπεζος, νά ἐκμεταλλευόμουν τήν εὐκαιρία καί ἐν τέλει νά καταλήγαμε ὁμοκρέβατοι...

ἡμέρα ἔκτη

Ὥρα 08.43

Eἴμαστε ἐκτός συστήματος μέ δεμένα χέρια, τό σύστημα παραπαῖον μιά σταλιὰ πομπηῖζον λίγο πρίν ἀπό τό βεζούβιο μποῦμ!

Παρά ταῦτα, ἔχω μιά μικρούλα εὐδιαθεσία ἐπειδή διέβημεν τό ἥμισυ τοῦ καημοῦ.

Ὥρα 10.42

Λείπει πολὺς γαλονάτος ντουνιᾶς (χχχχχχ, yyyyyy, ωωωωω) ἀλλὰ δὲν νοιώθω τόσο ἐλεύθερος...

Γνωστὴ γὰρ ἡ αἰτία...

Ὥρα 14.46

Εἶμαι χάλια... Ἀμὰν πιά!

ἡμέρα ἑβδόμη

Ὥρα 11.17

Μὲ νοιώθω σὲ ἀδιέξοδο. Ἤλπιζα αὐτὴν τὴν ἑβδομάδα νὰ εἶναι κάπως καλλίτερα τὰ πράγματα ἀλλὰ σνὶφ κλὰψ κλίψ!

Ἐντελῶς.

Ἴσως νὰ μὴν ἔχῃ νόημα τὸ παρὸν πιά... Μὲ πονάει τόοοοοσο!

ἡμέρα ὀγδόη

Ὥρα 14.14

Μόλις ἔφαγα καὶ νύσταξα λίγο, ἡ ὥρα δύο κι ἔχω γείρει λίγο...

Πῶς θὰ ἦταν ἄραγε νὰ ξάπλωνα σὲ δροσερὰ σεντόνια δωματίου σπιτιοῦ περιοχῆς νησιοῦ τοῦ ἀνατολικοῦ αἰγαίου καὶ νὰ ἀπολάμβανα μιὰ τρελλὴ ἀναμονὴ μέχρι νὰ τελειώσῃ ἡ περὶ ἧς ὁ πόνος, τὸ μπάνιο της...

Βγαίνοντας, μὲ μιὰ λευκὴ πετσετούλα προσώπου ἐκουσίως τοποθετημένη στὸ σῶμα της ἀφήνοντας ἔτσι πολλὲς λιγωτικὲς ὑποσχέσεις μὲ ἕνα σοβαρό, οὐδέτερο βλέμμα προσποιούμενη ὅτι δὲν μὲ βλέπει καθὼς εἶμαι ξαπλωμένος στὸ κρεβάτι καὶ παίζω τὴν φλογέρα μου γι'αὐτήν.

ἡμέρα ἐνάτη

Ὥρα 12.46

Ἀπὸ τὴν μία μὲ τραβᾷ ἡ τοσοήμερη ἔλλειψη ποὺ κάνει τόσο θολὴ τὴν εἰκόνα της.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, μὲ σκουντᾷ τὸ πλησίασμα στὴν Δευτέρα ὁπότε θὰ τὴν δῶ πάλι καὶ θὰ δακρύσῃ κάθε στενὴ ὁπὴ τοῦ κορμιοῦ μου.

Τόσες ἡμέρες ζῶ στὴν σκιὰ ἀφοῦ δὲν βλέπω κάθε πρωὶ ἀπέναντί μου νὰ ἀνατέλλῃ ὁ ξανθὸς ἥλιος....

Ὥρα 12.54

ἄραγε ἄραγε ἄραγε ἄραγε ἄραγε ἄραγε ἄραγε ἄραγε μὲ ἔχει σκεφτῇ μισὴ τοῦ μισοῦ φορὰ σ'ὅλο αὐτὸ διάστημα;

Ὥρα 15.22

Noμίζω ὅτι ἔχω ἀρχίσει νὰ ξεχνῶ τὴν χροιὰ τῆς φωνῆς της.

Ὅταν ἐπιστρέψῃ θὰ σπεύσω κοντά της καὶ θὰ τῆς ζητήσω νά... σουρπράααααιζ!

ἡμέρα δεκάτη

Ὥρα 08.53

Γιούπι γιὰ γιὰ γιούπι γιούπι γιάαααα! Γιούπι γιὰ γιὰ γιούπι γιούπι γιάαααα, γιούπι γιὰ γιὰ γιούπι γιούπι γιάαααα, γιούπι γιὰ γιὰ γιούπι γιούπι γιάαααα!!

Ὥρα 09.47

Πάντα τὸ ἔλεγα ἐγὼ γιὰ τὶς Παρασκευές!

Βρὲ γιούπι λέγω!

Ὥρα 13.32

Φέτος θὰ κάνω Πάσχα καὶ Λαμπρὴ ὀκτὼ μῆνες νωρίτερα!

Ἔτσι νοιώθω! Σὰν ἀνάσταση νὰ εἶναι!

Ὥρα 14.46

Νοιώθω (φέρνοντας στὸν νοῦ μου τὴν εἰκόνα της τὴν ἐρχόμενη Δευτέρα) σὰν ἄβγαλτο ἀγοράκι ποὺ κοκκινίζει καὶ νοιώθει τὰ πόδια του νὰ παραλύουν καθὼς εἰσέρχεται σὲ σκοτεινὸ χῶρο, στέκι ἀγοραίου ἔρωτα καὶ βλέπει τὴν ἰέρεια.