... έπεται η αναισχυντία...
Η οποία φυλάκα δέν θά είναι μαζύ μέ άλλες φυλάκες αλλά σέ μοναστικό εκκλησιαστικό χώρο! Σέ μοναστήρι δηλαδή. Εκεί, εξυπακούεται ότι ο καταδικασθείς παπάς θά δύναται νά ασκή τά θρησκευτικά του καθήκοντα. Ο χώρος αυτός θά διέπεται από τούς νόμους – κανόνες τού ισχύοντος σωφρονιστικού κώδικος. (Πάλι καλά! Πάλι καλά πού μάς κάνει αυτήν τήν χάρη ο κος Λιάπης καί δέχεται ο καταδικασθείς ώς κλεφταράς, παπάς στό μοναστήρι πού θά πάη νά κλειστή ώς «φυλάκα» τά πράγματα νά θυμίζουν ολίγον από φυλάκα!)
Ο μητροπολίτης Αθηνών προσφάτως είχε πεί ότι τό νά μήν μιλά είναι επιλογή του. Συνεπώς η κάθε του φορά πού θά ακούγεται θά είναι καί ιδιαίτερη. Θά ζυγίζη καταστάσεις, συνθήκες καί θά αποφασίζη. Η βαρύτητα λοιπόν θά είναι μεγάλη, η βαρύτητα είναι μεγάλη αυτής τής φοράς. Καί αυτήν τήν φορά ο μητροπολίτης τού χώρου πέριξ τής μητροπόλεως, ζητά από τό κράτος νά κάνη διακρίσεις απέναντι στούς καταδικασθέντες εγκληματίες του. Όλοι καταδικάζονται από τά δικαστήρια, ωστόσο ο μητροπολίτης Αθήνας ζητά προνομιακή μεταχείριση στούς πωγωνοφόρους τε καί ρασοφόρους εγκληματίες.
Αντί ο μητροπολίτης ολίγον από Αθήνα μέ κάποιο υπόμνημά του έστω γιά τό θεαθήναι νά ζητήση μεγαλύτερες καί αυστηρότερες δι’ευνοήτους λόγους, ποινές σέ επιόρκους ιερείς, ζητά ποινές χάδια σέ κλεφταράδες (θά τά πάρη μαζύ του;) αρσενοκοίτες τράγους όπως ο κάποτε Αττικής.
Αυτός ο κύριος λοιπόν, μέ αυτές τίς απόψεις καί απαιτήσεις γιά ατιμωρησία εγκληματιών καί μάλιστα ιερωμένων, είναι ο προκαθήμενος τής ελλαδικής εκκλησίας, ο νάμπερ ουάν πνευματικός ταγός, ο ποιμήν τών χριστιανικών ψυχών, ο έχων απαντήσεις στίς μεταφυσικές ανησυχίες ημών.
13 σχόλια:
Σήμερα σας ανακάλυψα.
Ευφυέστατος λόγος και τοποθετήσεις.
Θα είμαι από κοντά.
Κοίτα, ἐσυνηθίζετο καὶ εἰς τὸ Βυζάντιον ὁ ὑποχρεωτικὸς ἐγκλεισμὸς εἰς μοναστήριον, προκειμένου ὁ ἁμαρτήσας νὰ σώσῃ τὴν ψυχήν του. Στὶς περιπτώσεις βαρέων ἀδικημάτων, βεβαίως, ἐπεβάλετο ἐνίοτε καὶ καμμιὰ τύφλωσις ἢ ἀποκοπὴ ἄλλων περιττῶν ὀργάνων, ὥστε ὁ μετανοῶν ἐγκληματίας νὰ διευκολυνθῇ νὰ προσεύχεται ἀπερίσπαστος.
έχεις πληροφορίες πως ο chief n' Χριστώ είναι μέλος του ΣΥΝ; Γιατί του την πέφτεις έτσι ρε ΑΣμάκι;
Ορθάς απορίας εκφράζει ο Ευάγγελος, καίτοι καθήμενος [δεν πιστεύω να γράφεις όρθιος, εκτός κι αν έχεις αιμορροΐδες :))]
Στην αρχή δεν πρόσεξα το κόμμα (να γιατί πρέπει να προσέχεις το κόμμα και την τελεία, που λέει ο λόγος) και νόμιζα πως ο Ζερόμ "ζήτησε από τήν πολιτεία τά υπουργεία δικαιοσύνης καί παιδείας" και σκέφτηκα ναι μεν πιστός διάκονος της πολιτείας είναι, αλλά όχι και ΔΥΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΜΑΖΙ!! Πολύ πάει.
Την είδηση αυτή για τον Παντελεήμονα (γιόρταζε χθες, χρόνια του πολλά -μέσα- λοιπόν!), την είχα διαβάσει, αλλά δεν μου άφησε την εντύπωση ότι ο "ιδιαίτερος εγκλεισμός του" θα είναι κάτι σαν αυτό που περιγράφει ο φίλτατος και ευρυμαθής Καλλίμαχος, αλλά μάλλον σαν αυτόν που επέβαλε στον Σαχ Τζαχάν ο υιός του, όταν το εξεθρόνισε λόγω των αλογίστων σπαταλών που έκανε και τον ενέκλεισε στο "Κόκκινο Φρούριο" της Άγκρα (Ινδίαι), το οποίο διέθετε κήπους, μαρμάρινες πισίνες και 300 "μπουμπούκια" το πολύ-πολύ μέχρι 20 Μαΐων !!! Ε, έτσι πάω κι εγώ πολλάκις εις ισόβια!!
Επί το σοβαρότερον τώρα: Ο Ιερώνυμος δεν διαθέτει την καπατσωσύνη και την ευελιξία του προκατόχου του, τα διπλωματικά του χαρίσματα, τα οποία του έδιναν την δυνατότητα να υπερασπίζεται μεν τον ρόλο της εκκλησίας, αλλά και να την κρατά ελεύθερη από την επιρροή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο, όπως και να το κάνουμε, τελεί υπό ομηρίαν. Έτσι, υπακούων, ως μη όφειλε, στον Βαρθολομαίο, τον συνόδευσε στην Ουκρανία, παρά τις αντιρρήσεις του Μόσχας και πασών των Ρωσσιών Αλεξίου Β'. Αυτό, όμως, θα μπορούσε να θέσει -ελπίζω πως όχι- εν κινδύνω την εσχάτως καλώς αναπτυσσόμενη ελληνορωσική συνεργασία. Βέβαια, όπως μαθαίνω, τελικά πήγε και ο ίδιος ο Αλέξιος στην Ουκρανία, αλλά εν πάση περιπτώσει με κακή του όρεξη, αφού δεν ευλογεί την απόσχιση της ουκρανικής εκκλησίας από το Πατριαρχείον Μόσχας.
Όταν κατέχεις ένα αξίωμα όπως αυτό του Αθηνών και πάσης Ελλάδος, οφείλεις να μετράς καλά τα πράγματα, αφού η Εκκλησία στην Ελλάδα δεν έχει ακόμη διαχωριστεί από το κράτος. Θα μου πει ίσως κάποιος "μα είναι δυνατόν οι εκκλησίες να επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική κρατών"; Δεν ξέρω, ίσως.
Δικέ μου,
Είδες ότι τα περί κινεζικής σοφίας αληθεύουν πλήρως; Ποιον έδειξε η τηλεόραση αρχηγό του ελληνικού κράτους; Πιστεύω να το χάρηκες, έτσι;
Δέν τό είδα μάστορά μου, τό άκουσα από κάτι κραυγές αυτιστικών περί προκλήσεων κλπ κλπ κλπ.. Χαρά;
Καύλα βρέ!
(ασημάκι, ντάξ καλέ μου, κουβέντα νά γίνεται!)
Εδώ διάβασε. Ύστερα είναι να μη γελά κανείς; Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να φοβάται τον πρώην (όχι τέως) μονάρχη της, όσο η "Ψωροκώσταινα" κι ας έχει και το όνομά του σ' αυτή την εκδοχή!!
Κομπλεξικοί, γύφτοι και φτωχομπινέδες είναι οι εν Ελλάδι δημοκράταροι προοδευτικάριοι. Και εντελώς επιφανειακά να τό δει κανείς, καλό και ωραίο είναι να έχουμε κοινωνικές σχέσεις με τους βασιλικούς οίκους των πλέον προηγμένων (και όχι λιγότερο δημοκρατικών από το Ελλαδοθωμανιστάν βεβαίως) χωρών της Ευρώπης. Και μιλούμε για μια οικογένεια αξιοπρεπέστατη και αγαπητή σε όλον τον κόσμο.
Τελικά υποψιάζομαι ότι οι προοδευτικάριοι έχουν τέτοιο κόμπλεξ με τους βασιλείς επειδή φοβούνται ότι φαίνεται χειρότερη η δική τους γυφτιά. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Τα πολιτικά πάθη του παρελθόντος έχουν πια περάσει. Η γυφτιά του κομματικού παρασιτικού κατεστημένου είναι όμως παρούσα.
Αλλά το καλύτερο σχόλιο τό έκανε ο «Στόχος»: Κίνα κι ερχόμαστε! ;-)
Ρε συ μεγιστοτεράστιε Βαγγέλακα, ποιος ήταν αρχιεπισκοπάρα πριν τον Ιερώνυμο; Με διαφεύγει, ένεκα που θα 'ταν κανας ανύπαρχτος! Καλέ διακοπέ!
ΧόμοΚρέτ, μά πραγματικά, σ’αυτήν τήν κωλοχώρα όπου πολύ έντονα αξιώθηκε λήθη γιά μερικά γεγονότα, τό θέμα τού Βασιλέως μαρτυρά απίστευτο γεροντοκορίστικο κόλλημα!
(Τέως Βασιλεύς τών Ελλήνων δέν είναι βρέ ώ μάστορα; Πρώην ανώτατος άρχων αλλά τέως βασιλεύς μιάς καί είναι ο τελευταίος (προσώρας βεβαίως) άνακτας.)
Καλλίμαχε υποψιάζεσαι; Μά είναι δεδομένο! Γαμάτο τό ίματζ!
Τούκι, καλέ διακοπέ τόν 15αύγουστο; Καλό χειμώνα γιά!
Ο Μπαμπινιώτης το είχε διευκρινίσει: Τέως είναι κάποιος όταν υπάρχει νυν. Τέως πρωθυπουργός είναι (που να μην είχε υπάρξει) ο Σημίτης, διότι υπάρχει (θεωρητικώς) νυν. Όταν δεν υπάρχει νυν, τότε είναι πρώην. Καταχριστικώς και μόνο για τον Κωνσταντίνο χρησιμοποιείται η λέξη "ο τέως", αλλά με το οριστικό άρθρο μαζί.
Ναί, έ; Εγώ νόμιζα ότι τέως είναι ο μόλις πρίν (Σημίτης π.χ.) ενώ πρώην, ο πρίν (Μητσοτάκης π.χ.)
Αυτό σου λέω κι εγώ. Τέως είναι ο προηγούμενος, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει τωρινός (νυν). Τέως πρωθυπουργός ο Σημίτης και όλοι οι προηγούμενοι απλώς πρώην.
Επειδή δεν υπάρχει τώρα βασιλιάς, ο Κωνσταντίνος είναι πρώην βασιλιάς των Ελλήνων, όχι τέως. Είθισται να τον λένε "ον Τέως", αλλά εννοούν αυτόν και μόνο.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα