Πρίν άπό λίγο μού’πες νά φύγω κι έγιναν στάχτη οι Κυριακές.(3)

Τό Βήμα σέ 20 τόμους προσέφερε τήν ιστορία τού ελληνικού έθνους τού Παπαρρηγοπούλου. Κάποιοι (δι’ επιστολών) έσπευσαν νά παρατηρήσουν ότι τό μονοτονικό πού επελέγη νά συντροφεύση μιάν αρχαΐζουσα καθαρεύουσα, δέν ήταν καί η καλλίτερη ζαριά.

Σέ μία τέτοια παρατήρηση, τά γνωστά ασπόνδυλα στάλθηκαν γιά νά πουλήσουν, μπίτ παρά, τόν νεωτερισμό τους.

Είναι πολύ ξεκάθαρα τά νοήματα καί οι προθέσεις πού κρύβονται στήν εξής περίοδο:

«Η γλώσσα οφείλει νά ακολουθη τήν φωνητική εξέλιξη, τότε τά πνεύματα καί οι περισπωμένες…»

Η πρόταση συνεχίζει στις γνωστές παρόλες τίς οποίες επικαλούνται πολλοί κούφιοι προοδόπληκτοι καί εδώ στά βλόγς.

Δημιουργείται μία απορία… Γιατί οι έν λόγω πανεπιστημονάρες, οι έχοντες άποψι περί πάσης νόσου καί πάσης μαλακίας τών αρχαίων, δέν χαλαρώνουν λίγο, δέν αποκτούν μία αίσθηση ανδρισμού (έστω συνδρομή τατσαρίσματος τών ορχέων τους) καί νά πουν ευθαρσώς ότι θά (συ)στρατευθούν μέ οιονδήποτε, θύτη στήν φωνητική εξέλιξη τής γλώσσης, ο οποίος θά καταργήση καί τόν μοναδικό τόνο πού υφίσταται τώρα, θά καταργήση τήν ιστορική ορθογραφία, θά καταργήση τό τωρινό αλφάβητο;

Κι έάν δέν μπορούν νά τό κάνουν αυτό, ας πουν ρε παιδί μου, έτσι στο χάσιμο…:

«Λόγω αυτής τής φωνητικής εξέλιξης τήν οποίαν επικαλούμαστε, δέν είναι εντελώς λογικό, νά γράφουμε καί χωρίς ορθογραφία; Τό ίδιο αντιλιπτο δέν ινε εάν γραψο «εκστρατεια» καί «εξστρατια»; Τό ιδιο! Άρα λοιπόν…»

Άρα, άς αποκτήσουν έναν μικρούλη σπόρο παρρησίας τά γνωστά μαλάκια κι άς αγωνισθούν άπό τώρα – σέ τέμπο πρωτοπορίας – γιά χορις καμια καθιστερισι, καταργισι τίς ιστορικις ορθογραφιας.

Μιάς καί η φωνητική εξέλιξη τής γλώσσας τό επιτάσσει!

Πείτε το ρέ παιδιά! Μήν ντρέπεστε! Πείτε το!