Πρίν άπό λίγο μού’πες νά φύγω κι έγιναν στάχτη οι Κυριακές.(2)

Έριξα μιά τζούρα ματιάς άπό τούς 81 καφέ καί 19% πρασίνου, οφθαλμούς μου στό Βήμα τού Σαββάτου.

Ένα γαλλικό κανάλι επέλεξε έναν άπό τήν Μαρτινίκα καταγόμενο, έναν μαύρο παναπεί, γιά παρουσιαστή στό κεντρικό δελτίο τών ειδήσεων.

Μέχρι εδώ καλά. Έάν τό άτομον είναι κομπλέ, έάν είναι δημοσιογράφος όσο τό δυνατόν λιγώτερο αλήτης καί ρουφιάνος (υπάρχουν άραγε δημοσιογράφοι μή αλήτες ρουφιάνοι; Ιδού η απορία!), έάν μέ περγαμηνές καί μή αστοιχείωτος, μέσα νά’ούμ. Δέν χωρά κανένα σχόλιο-παρατήρηση· δέν θά στεκόμουν καθόλου.

Εντύπωση όμως προκαλεί τό τέλος τού άρθρου.

Ο κατά τ’άλλα αντιδραστικός, φασίζων (καί πολλά αλλά τά οποία ένας χομοπροοντεύτικους λίαν ευκόλως δύναται προσπορίσει) Σαρκοζί ρίχνει τό γαμιδέστερον:

«… μέ παραινέσεις γιά θετικές «διακρίσεις» σύμφωνα μέ μιά πολύ προσφιλή του έκφραση.»

Μπλοκάρει τότε τό μέσα μας, κάποιο στοιχείο τού μέσα μας, αυτό πού πολύ καλλιτεχνικά μάς δημιουργούν τά τελευταία χρόνια οι εξουσιαστές μ’απώτερο σκοπό τήν παραβίαση τών φυσικών νόμων…

Δηλαδή ρε μαστόρια έάν κατάλαβα καλά, υφίστανται «θετικές διακρίσεις»;

Ειδικά λόγω χρώματος του πετσιού…; Λόγω χρώματος δέρματος, υπάρχουν σήμερα, εκφρασμένες άπό τον υπουργό εσωτερικών χωράς της ΕΕ, «θετικές» διακρίσεις; Λόγω χρώματος; Λόγω χρώματος; Λόγω χρώματος; Νομοθετημένες; Άτυπες; Πώς; Υφίστανται; Υπάρχει, γεννιέται ένα απαρτχάιντ· έστω σπερμοειδώς; (Τό «διακρίσεις» κάπως αλλιώς τό λέμε βεβαίως όταν μάς πιάνει μήνις. Τώρα ούτε ψήγμα σκέψης νά αναφερθη ώς είθισται).

Διακρίσεις υπέρ τίνος καί κατά ποιου; Πιο συγκεκριμένα, ποια τά κριτήρια επιλογής κάποιου κατόπιν «θετικων διακρισεων»; Τό χρώμα του; Τό χρώμα του; Τό χρώμα του; Τό χρώμα του; Τό χρώμα του; Επειδή στήν Πραιτόρια κάποτε καί στο Μπρουκλιν επίσης καποτες, οι νέγροι, έμπαιναν στο περιθώριο πρέπει τώρα – ρεβανσιστικώ τώ τρόπω - νά αναδειχθούν στο Παρίσι; Γιατί ένας έγχρωμος μη αξιοκρατικά νά σπρωχθή; Όλη η φάση πρέπει νά κινηθη στις σφαίρες της συναλλαγής; Σέ γαμούσα τοτενες, Τώρα θά γαμησης έσύ;

Ποιος είναι υπεύθυνος, ποιος εφαρμόζει μιά τέτοια ξεκάθαρα ανήθικη πολιτική;

Κυρίως όμως γιατί προκρίνεται άπό επισήμους κρατικούς φορείς μιά τέτοια πολιτική…; Η πολιτική των «φιλικών» διακρίσεων. Καινούριο φρούτο; Καινούρια ποικιλία στήν φρουτιέρα τού απεχθούς πολυπολιτισμού; Πρέπει όμως νά τονισθή χωρίς δεύτερη σκέψη, καθυστέρηση ή κάποιο σκάλωμα ότι «θετική» διάκριση, έτσι όπως στό άρθρο μάς παρουσιάζεται, είναι ο πιο ξεδιάντροπος, αμοραλιστικός, απροκάλυπτα άδικος ρατσισμός.

Πέρα άπό τό έλλειμμα ηθικής, υφίσταται καί κάτι άλλο, εξίσου καλό… Τό ότι κάτι τέτοιο (ρατσισμός κατά τών μή εγχρώμων στήν προκειμένη περίπτωση), δέν ξεσηκώνει κανέναν χολερικό ΜΚΟ, καμιά καρκινοειδή οργάνωση «ΣΟΣ η κωλοτρυπιδα μας ρατσιστικώς πάλλεται», «μέτωπο λογικής Λεωνίδα Κύρκου κατά τού ρατσισμού». Κι όταν λέμε νά ξεσηκωθή δέν αναφερόμαστε σέ καταλήψεις τής Σταδίου καί τής Σόλωνος μέ πυρπολήσεις αυτοκινήτων καί καταστημάτων – εξάλλου κάτι τέτοιο θά χαλούσε τήν ντάγκλα άπό τό αναζωογονητικό, ακίνδυνο, ωσάν τά κέλλογκς κόρν φλέηκς, μή προκαλόν τίποτις φτού κακά, μαύρο. Μιά ανακοίνωση, έστω. Γιά τά μάτια τού κόσμου - έναν άγνωστο, φώς μου, παντρεύεσαι τήν Κυριακή!