Μέ τό συμπάθειο... Πρώτη φορά μού (ξανα)συμβαίνει...

Εντάξει, ησύχασα. Ησύχασα αρκετά.

Όπως όταν επιστρέφης σπίτι απόγευμα Κυριακής από γάμησέ τα μεσημβρινό γεύμα, καί χαλαρώνεις τήν ζώνη του παντελονιού. Τό συναίσθημα, η αίσθησις νά αισθάνεσαι τήν κοιλιά σου νά ανακουφίζηται παθιασμένα πολύ, μέ αλληλούια δεδομένα είναι απίστευτη. Ω, ναί! Νά τήν βλέπης τουμπανιασμένη νά σού υποκλίνηται μέ χατζηαβάτικο τρόπο καί τυχόν πορδή νά σού επισπεύδη τήν χώνεψι, τήν άνεση! Καύλα λέμε!

Ε, ναί λοιπόν, ησύχασα! Γιατί νά τό κρύψω; Είναι οριστικόν πιά, αναμφισβήτητη η νίκη τού Πρόντι ή κάλλιον, η ήττα τού Μπερλουσκόνι. Πλέον η γείτων θά (αρχίση νά) ξεμπουκάρη τού σκοταδιστικού της περιβάλλοντος καί από αύριο Τετάρτη 12 Απριλίου 2006 μετά Χριστόν, καινοί Ντάντε Αλιγκέριοι, Βιργίλιοι, Μικελάντζελοι, Νταβίτσιοι, Μακιαβέλληδες, Ιούλιοι Καίσαρες, Γουλιέλμοι Μαρκόνιοι, Ντάριοι Φόοι, Αντονιόνηδες θά γεννηθούν/προσκηνιασθούν/εμφανισθούν...

(Καί καμιά Μόνικα Μπελούτσι παραπάνω, ε;;;;;! Πού τό πάς αυτό ρέ μινάρα!;!;!;)