Πρωταπριλιά.

Έάν είχαμε επέτειον ερεθισμού κάποιας αιμορροΐδος ενός κομμουνιστή αντάρτη στήν λατινική Αμερική…

Έάν επέτειον φαλκονέρας κάποιου πλοιαρίου γιομάτου μέ πακιστανομπαγκλαντομετανάστες (ταλαίπωροι κατά τ’ άλλα, βεβαίως) λίγο έξω άπό τήν Κώ…

Έάν επέτειον εισφρύσεως όνυχος ενός αλβανόπαιδος στήν Μηχανιώνα Θεσ/νίκης…

Τότες, όλα τά κοπροσκυλοειδή ντεμευαισθητόβοθρα θά έσκουζαν σάν τόν μέ ανοιξιάτικες καύλες γάτο, θά φορούσαν εβένινο περιβραχιόνιο καί θά έπαιρναν ύφος Μήτια Καραμαζώφ ενώπιον τής Αγκραφένα Αλεξάντροβνα (ανακρίσεως περατωθείσης - Αχ Γκρούσενκα! Πάλι τά ρούχα σου έχεις μωρή καταπιόλα; Φάκ!).

Τώρα όμως, μέ τήν επέτειο τής έναρξης τού αγώνα τών Κυπρίων (ΕΟΚΑ) κατά τών Άγγλων, τίποτε δέν κινείται. Καμιά αφιέρωση άπό τούς ελλαδιστανιανούς τού σήμερα.

(Μαλάκας είσαι; Έάν είχαν ξεσηκωθεί Αλβανοί καί όχι Κύπριοι στό χρυσοπρασινονήσι, τά βλόγς θά είχαν γεμίσει συμπαθείας λόγια. Τώρα, οι αυτιστικά ευαίσθητοι περί των μειονοτήτων π.χ., ελέγχουν – σαββατιάτικα – τόν μούστο στό οπουνάναι αρετσίνωτο…)

ΥΓ: Τί στόν πούτσο ρέ πούστη μου, ούτε ένας Κύπριος βλόγγερ στό μόνιτορ δέν υπάρχει μέ κάποιαν ευαισθησία σέ αυτήν τήν ημερομηνία; Εκτός κι έάν δέν έχω δεί, μπορεί νά λαθεύω…

Ή προκήρυξη τού αγώνος τής ΕΟΚΑ, όπως γράφτηκε άπό τόν Στρατηγόν Διγενή λίγες ημέρες πρίν άπό τήν έναρξη τού αγώνος.