Βρέ καλώς τόν ****!

Μέ συνέλαβα προσφάτως, νά μπερδεύω όνομα… Ντράπηκα λίγο στήν αρχή, ήθελα νά μού κάνω στό καπάκι, undo, ένοιωσα αμήχανα, μηχανής διερχομένης ο θόρυβος ίσως νά έσωσε τήν παρτίδα, νά μέ έβγαλε άπό τήν δύσκολη θέσι, σβήνοντας, χαμηλώνοντας τό παρείσακτον όνομα.

Λέω μαλακίες. Δέν ήμην καθόλου πλησίον σέ δρόμο, η κοντινότερη μοτοσυκλέττα, 3,5 χιλιόμετρα μακρυά, μιά άτροχη, οξειδωμένη, παρατημένη σέ χορταριασμένο οικόπεδο, χώρος αναψυχής γιά μποντιγκαρέους πλέον.

Πωπώώώώ αμηχανία τό λεπόν. Μόλις μού απερρυθριάστηκε τό πρόσωπο, όταν γιά τά καλά συνήλθα, όταν η κουβέντα είχε αποβιβασθή σέ άλλες αποβάθρες, θυμήθηκα άλλα μέρη ένθα έκανα τράνζιτο.

Θυμήθηκα τίς φορές πού εγώ γινόμουν δέκτης τέτοιων μπερδεμάτων. Δέν συναντούσα (άπό τόν μπερδεύοντα) ουδεπέποτες σημάδια ντροπής· εξάλλου δέν προκαλεί ντροπή αλλά οίκτο, ένα ατομάκι νά αντιλαμβάνηται πόσο τέταρτος καί βάλε είναι στήν πραγματικότητα. Κατά διαβολική σύμπτωση, πάντα σ’αυτές τίς στιγμές, τό μπλουζάκι μου - εκτός άπό ένα χαζοσχεδιάκι μέ 4 ομοκέντρους κύκλους - είχε καί μιάν λέξι (μέ γοτθικούς χαρακτήρες):

RES