Μάριο Βάρκας (άνω) Λιόσια

Εντάξει, σημειώθηκε πρόοδος αυτήν τήν εβδομάδα. Τήν προηγούμενη, μιά κυριακάτικη εφημερίς, διαβάστηκε Τετάρτη, Τετάρτη πρωί. Τήν εβδομάδα αυτή, Πέμπτη πρωί. Σήμερις παναπεί.

Παρένθεση:

Δέν μπορώ νά πω ότι κοιμόμην μέ τά βιβλία του όταν ήμην μικρός μέ τήν γκουβερνάντα μου νά κάνη λάθη στούς τόνους διαβάζουσα αποσπάσματα καθώς μέ τά πόδια της κάπου στήν λεκάνη μου προσπαθούσε νά μού προοϊκονομήση ονειρώξεις στό εφηβικόν μου υποσυνείδητον. Πλέον όμως είναι πολύ εύκολο νά δή κάποιος σέ ψαχτήρια π.χ. τί εστί Μάριο Βάρκας Λιόσα. Άρθρον τού οποίου φιλοξενήθηκε στήν κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Μέ τίτλο: «Τό δικαίωμα στήν ασέβεια».

Πέρας παρενθέσεως. Μπίπ!

Τό άρθρο δέν τό πολυκατάλαβα, τά ενδιαφέροντά μου αλλά κυρίως τό βεληνεκές της διανοίας μου απασχολείται μόνο σέ αθλητικά άρθρα, αποδυτηριάκια πού χού. Ψιλομαντεύω ότι ασχολείται μέ κάτι πού άν δέν έχη ήδη, όπου νά’ναι μπαγιατεύει. Σκιτσάκια Μωάμεθ κι οι αντιδράσεις πέριξ αυτού... Αλλά είπαμε... Έτσι, δέν μπορώ νά ορκισθώ ότι τόν έπιασα σέ όλα του τά νοήματα. (όχι τόν αποδυτηριάκια, τόν Μ.Β.Λ.).

Αν δέν κάνω λάθος όμως, δεδομένης της κατάληξης του άρθρου, ο Μ.Β.Λ. κάτι... Κάτι πολύ κακό κουβαλά... Ο Μεφιστοφελής φαίνεται σχεδόν ξεκάθαρα νά σχηματίζεται στήν λευκή περιοχή τής σελίδος τής εφημερίδος δίπλα στόν αριθμό τής σελίδος. Κάποια κερατάκια έχουν τόν ρόλο τών τόνων πάνω από φωνήεντα. Καί παντού επικρεμάται ο φόβος τής μαύρης συντήρησης! (Boo ρέ! Βοοοοοο!) Διότι η κατακλείδα, τό συμπέρασμα, τό διά ταύτα τού Μ.Β.Λ. λέει:

Όταν σκέφτομαι ότι σέ άλλους καιρούς η ευρωπαϊκή αριστερά βρέθηκε στήν πρωτοπορία της πάλης γιά τήν κατάκτηση αυτής τής ελευθέριας έκφρασης καί κριτικής, πού σήμερα αμφισβητείται άπό τον φανατισμό, μου έρχεται νά βάλω τά κλάματα.