Συγχωρητέες άναθεωρήσεις.

- Έλα, ξεκολλάτε!

Μπά… Τίποτε. Φωνές, χειρονομίες αλλά καί σκελονομίες, ποδοθόρυβοι μάλλον, άπό κάτι αστείες φιγούρες, χαμένα κορμιά, γελοίες υπάρξεις.

Προσπάθησα νά βάλω τάξη αλλά η απειθαρχία ώς ανεξίτηλο μαρκαδοράκι σέ σχολικό τοίχο, δέν έλεγε νά κοπάση.

Καί μήν φανταστείς ότι υπήρχε όχλος εκεί, κάτω... Τρία ατομάκια ήσαν ·τό έν χείρον τού άλλου. Από ποιά άποψη; Κατ’αρχήν ενδυματολογική. Καίτοι η θάλαττα απέσχε περίπου 74 χιλιόμετρα από εμάς, οι μπλούζες, μονόχρωμες, ξηραμένες, κάτι σάν ζιβάγκο, μέ σιδεροτυπία τόν καπετάν Ανδρέα Ζέπο μπροστά καί εξαερίσουσες τρύπες. Τά πανταλόνια, τζήν ποιότητος Χότζα, κάποια εκατοστά υψηλότερα τού κανονικού άφηναν νά μαρτυρήται μάρκα κάλτσας αλλά καί τριχωτή γαμπίτσα. Η τέλεια αμφίεσις γιά αλίευσιν γαύρου, φαγκριού καί γόπας, συνεπικουρουμένου από μέλανος (αλλά καί θεοβρώμικου) κασκέτου. Καί τσιμπουκάκι κιόλας, ανάναφτο όμως. Έτσι γιά τήν λιγούρα, νά απασχολή τά χείλι.

Αλλά κι η γλώττα τού σώματος πιστοποιούσε τό γιά τόν μπόυτσο επίπεδο. Σταυροπόδι, αγκαλιά τής ράχης τής καρέκλας, χαμόγελο επίμονα ειρωνικό, νοήματα επιμελώς κρυφίως φανερούμενα. Κουτσαβάκικη εκατό τοίς εκατό.

Τί άκουσα; Τί μού κατελόγισαν; Τί φορτώθηκα; Ασυνέπεια! Φουμαροπώληση! (Καί χωρίς καταβολή τού ΦΠΑ, παρακαλώ). Λαμογίαση! Αεριτζισμό! Μυτχαούζειν! Πιλαβισμό!

- Νά βγάλης τά παντελόνια ρέ παλιοντρίλλη, είπαν, καί νά βάλης φουστάνια. Τσιγγάνικο φουστάνι, τό οποίο νά ανεμίζης όταν θά πουλάς όρκους αιωνίου αφοσιώσεως! Τ’άκουσες; Σκουλήηηηκι!

Εγώ, τσιγγάνικο φουστάνι δέν έχω· άσε πού τώρα στίς εκπτώσεις έχουν σκίσει πάν άξιο ρουχαλάκι οι μενεσγκό. Συνεπώς καί νά’θελα δέν θά εύρισκα. Γι’αυτό πήρα νά ανεμίζω ένα ειλικρινές ύφος απορίας. Στάθηκα ενώπιόν τους, ενώπιον τού TimoMassFirstDay, τού ThieveryCorporationWarningShots καί τού NatalieMerchantWhichSideAreYouOn.

Κι αυτοί γιά στιγμή (μία μόνο) φάνηκε νά παίρνουν ύφος Θωμά κατά τήν ψηλάφιση τού τύπου τών ήλων. Σοβαροπιάστηκαν, άφησαν στήν μπάντα μαγκιώρικες ανατολές απαξιώσεως καί σταύρωσαν τά χέρια περιμένοντας.

Αντί κάποιου προλόγου, κυρίως θέματος, επιλόγου καί κατακλείδος, πάτησα τό πλέη είς τό κασσετόφωνο.

Κι άρχισε νά γιομίζη ο χώρος όχι άλλοθι αλλά ισχυρές δικαιολογίες. Ακλόνητες κι αναμφισβήτητες. Έπαιζε τό alphamale τών Royksopp.

- Αγαπητά, αγαπημένα μου τραγουδάκια μήν μού χαλιέστε· έστω σέ ανεπανόρθωτο βαθμό! Έχω κωλοπάθει όμως μέ αυτό τό τραγουδάκι καί δέν έχω καί φάρμακο γιά τίς ζοχάδες! Υπομονή!

Δέν έχει καί στίχους νά τούς παραθέσω... Φάκ!