Πωπώ μιά φράτζα!

Κουρεύτηκα προχθές.

Όχι βεβαίως σέ μπαρμπέρη.

Ο έγγονός μου, είχε άγοράσει μιάν μηχανή τήν όποίαν ένίοτε χρησιμοποιώ.

Είχα πολύν καιρό νά κουρευθώ.

Πολλαί τρίχαι. Αί έξι δεκαετίαι μου έχουσιν έπηρεάσει κάπως τό τριχωτόν τής κεφαλής καί έχει σχηματισθή μιά Πελοπόννησος στό μέρος ένθα κάποτε έπαιζε πολλή μπριγιαντίνη.

Δέν άκολουθώ τήν τακτική τού Λαυρέντη Διανέλλου όστις έεεεεεεεεεεεεεεεπιανε τήν μιά άκρη καί… φλούπ τήν έναπέθετε στό χέρσο σκάλπ. Τό άφήνω κενό, άκάλυπτο καθώς καί τήν ματαιοδοξία μου.

Η μόνη κόμπλα παρατηρείται καί παρετηρήθη εντόνως τήν εσχάτη φορά, μέ τίς τρίχες τών ώτων.

Κάλυψαν τό λούκι τού οχετού τών τού βαλανείου υδατων στην μέση τού λουτρού καί επειδή αέρας έκανε ρεύμα – ένεκα ανοικτού παραθύρου – πήγαν καί κόλλησαν στο φώς, φέρνοντας τήν νύκτα 8,5 ώρες νωρίτερον.

Πολλή τρίχα. Μαξιλάρια ντουζίνες τέσσαρες άμα λάχει…