Όλίγον άπό Σαχάρα

Εχει μεινει πολύ πισω (μα παρα πολύ λεμε), τό προτζεκτακι νά αποστηθισω οοοοοοοοοοοοολο τό «Γυριστε τον Γαλαξια μέ ωτο στοπ» καί πολύ στενοχωριεμαι.

Είναι βραδυ. Ενδεκα παρα πεντε καί κρυωνω.

Πλην ενός μελανος φανελλακιου, φορω ανοιχτομπεζ πυζαμα μέ δυο παραλληλες γραμμες παχους 1,2 εκατοστων εκαστη χρωματος πετρολ η μεν, γκρι η δε.

Στο καπακι εσπρωξα άλλη μιά (μαλλινη) μπλουζα, αποστρατευθεισα 2-3 χρονια, εχει βγαλει αυτά τα αχωνευτα σγρομπαλακια εδώ μπροστα, δέν μπορω όμως νά την πεταξω. Εχω δεθει μαζυ της. Πολύ. Είναι καί ωραιου (πολύ ωραιου) χρωματος. Μπλε ρουα.

Πολύ κρυο λοιπον. Δέν αναβω όμως τό καλοριφερ. Γιατι νά τό κανω; Κρυωνω; Βαζω μπλουζες! Ειμαι μέ μια καί εξακολουθω νά κρυωνω; Βαζω κι άλλη! Κρυωνω παλι; Βαζω ένα μεγαααααλο φουτερ μέ φερμουαρ μπροστα. Εξακολουθω νά κρυωνω; Ψαχνω γιά κατι που νά κατση πανω άπό οοοολα αυτά που εχω ηδη φορεσει. Δέν χωραει τιποτε; Τιποτε; Γιά ψαξε καλλιτερα! Αντε, μέ την κινηση θα ζεσταθης! Τελικα; Τελικα δέν βρηκα τιποτε! Καί τωρα; Κρυωνω ! Ακομη καί μέ τοσα πανω μου. Σέ αυτές τίς εξαντρικ φασεις μεταφερω μιά φλοκατη άπό τον τοιχο η ακομη πιανω μέ χερια κουπια μου τό χαλι της σαλας καί τυλιγομαι! Τί στον πουστη! Ελλας είναι εδώ! Όχι Γροιλανδια… Καποια στιγμη θα ερθουμε στα ισα μας! Μέ αυτά καί αυτά εχω καταφερει πετρελαιο στον καυστηρα νά εχω νά βαλω άπό… Χμμμμ… Άπό… Δέν θυμαμαι ακριβως. Παντως τα ρεστα τοτε ηταν πεντακοσαρικο… Ναί ναί! Σέ αυτό ειμαι βεβαιος. Καί μαλιστα όχι πεντακοσαρικο μέ τον Καποδιστρια αλλα μέ την Δημητρα… Την Θεα…

Θα την βρουμε την ακρη λοιπον. Εδώ Ελλας! Κλιμα ευκρατον! Κρυα σπανια. Τωρα όμως όχι. Κρυωνω. Ειμαι στην φαση πριν άπό την φλοκατη… Ας περιμενω όμως λιγο. Χαλαρωσε Βαγγελη. Παρε ανασες. Ελα σέ παρακαλω… Δέν λεει νά γυρισω τον θερμοστατη διπλα άπό την βιβλιοθηκη. Μεγιστη ανομια η σπαταλη!

Νομιζω όμως ότι αρχιζω καί υπερβαινω καποια ορια. Μολις τωρα ηρθε εδώ η κορη μου καί αφησε τό ουρσους της πανω στην μυτη μου γιά νά μήν λειωσουν τα παγακια, ειπε. Παει στην ΕΒΓΑ της γειτονιας νά τηλεφωνηση στον λεγαμενο. Χμμμμ… Όταν θα επανελθη ο στομας μου σέ δυνατοτητα, ευκολια κινησεως καί βεβαιως επανελθη καί η κορη μου άπό τό ψιλικατζιδικο θα ακουση την 25^η ραψωδια της Ιλιαδος!

Ασε που πειναω κιολας. Αλλα ο πονος της πεινος είναι μικροτερος του πονου εκ της μουρμουρας της γυναικας μου όταν θα μέ δη νά τρωγω. Είναι κατι επωδυνα επωδυνο οι σαιτες άπό την φαρετρα του στοματος. «Δέν είναι μονο γεροντοπαχα, θα παθης καρδια, δέν βλεπεις τό πουλι σου ενεκα της κοιλιας σου, θα σκασης, θα πλανταξης, σέ σιχαινομαι τερας, ειχα αλλα ονειρα, μέ κατεστρεψες.» Α ρε Ριτα Χευγουωρθ! Την γλυτωσες την παρτιδα! Την γλυτωσες χαρη σέ καποι σουβλακια μου καί συν αυτά συμπεριφορα μου…

Τωρα που τό καλοσκεφτομαι όμως, μηπως κι αυτης ο στομας παγωμενος είναι καί είναι αδυνατη η αποψινη κρεβατομουρμουρα; Μαλλον ναί. Αλλα όμως, εάν ετσι, όλα, τοτε ποθεν θα μπουκαρουν τα τυροπιττακια; Κι ο δικος μου στομας πετρα είναι.

Όλα του γαμου δυσκολα γαμωτη μου.