Τά κομμάντα!

Τό λοξό καί λάγνο βλέμμα τών αναρχοαυτόνομων/αριστεριστών/κομμουνιστών πρός τό μπάχαλο τών Παρισίων θυμίζει μπατήρη wannabe ζάκια σέ κύκλο πλήρως εξοπλισμένων (όπου νάναι) μαστούρηδων καί σκέψη 50άρας αγάμου κόρης αφικνουμένης επί σχεδίας παρέα μέ 15 άνδρες σέ κοραλιογενή νήσο κατόπιν ναυαγίου.

Ψιλοστάνταρ θεωρείται, αρχίζει ήδη καί σκιαγραφείται χαμόγελο στά χείλη τών επιδόξων ποδηγετών τού χαβαλομπαχάλου. Όντως; Νά γελάσουν φωναχτά; Μπά... Το μέν μαυράκι (τό ακίνδυνον, τό καημένον, τό αθώον, τό ζωογόνον, τό αφελές, τό αναζωογονητικόν, το ζωηρευτικόν, τό δυναμωτικόν, τό τονωτικόν, τό ανανεωτικόν, τό άκακον, τό αβλαβές, τό θρεπτικόν) απεδείχθη ρίγανη καί η νήσος φάνηκε γεμάτη μελαχροινούλες...