Λαθρὸ Λαθρὸ Λαθρὸ Λαθρὸ Λαθρὸ Λαθρὸ

σὰν ἐψές, εἴχομεν τὴν ἐπέτειον τοῦ ἀλησμονήτου

ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΡΑΜΜΟ

ΣΑΣ ΘΑΨΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

προσπαθῶ νὰ φανταστῶ τὸ σημερινὸ τσοῦρμο, νὰ εἶναι, σὲ περίοδο μάλιστα ψυχροῦ πολέμου, ἀρχὴ χωρὶς τὴν σκέψη, τὴν φόβο τῶν ἐκλογῶν. Γιὰ πέντε, δέκα, εἴκοσι, σαράντα χρόνια – τόσο δὲν κάθησαν ἀγάδες στὶς ἄλλες χῶρες οἱ πλασιέδες τῆς πνευματικῆς ψώρας;

Ὁπότε, γίνεται τόσο ἐπιτακτικὴ (ἀκόμα καὶ σήμερα, στὴν ἀνιάτως εὐτελισθεῖσα ἑλληνικιὰ δημοκρατία) ἡ ἀπότισις τιμῶν στὸν στρατὸ ποὺ ξαπόστειλε τοὺς βαλκανίους κομμουνιστές.

Ἀλλάζουν ὅμως οἱ καιροί. Καὶ πάντα προκύπτει εὐκαιρία γιὰ νὰ ἀποδειχθῇ ἡ ξετσιπωσιὰ τῆς παρατάξεως ποὺ πολλὰ τυραννήθη ἀπὸ ἀπαγορεύσεις κατὰ τ’ἄλλα... Ἀπὸ ἀπαγορεύσεις, λογοκρισίες καὶ τὰ τοιαῦτα.

Ἐν τῷ μεταξύ... Τί σκάλωμα ἔχουν φάει οἱ διὰ τῶν ἀπλέτως χρηματοδοτουμένων ΜΚΟ, μεταναστολάγνων, μὲ τὸ λαθρό; λέξις πρόθεμα δὲν εἶναι; Κι ἂν ὄχι, ἂν εἶναι λανθασμένη, γιατί δὲν διαολίζοντο μὲ τοὺς λαθρεπιβάτες, μὲ τοὺς λαθραναγνῶστες καὶ τὰ τοιαῦτα;