Βιβλιοκριτικὴ τοῦ Μαΐου

Τελείωσα τὰ Ἀνεμοδαρμένα Ὕψια τοῦ Μπράνγουελ Μπροντὲ – ἡ καθεστωτικὴ ἄποψις θέλει τὴν ἀδελφήν του, Ἔμιλην, νὰ ἔχῃ τίξει τὴν νουβέλα ἀλλὰ τοῦτο καθίσταται ἐξ ὁρισμοῦ καὶ καταγελάστως ἀπορριπτέον καθὼς γυναικεῖο μυαλὸ δὲν γίνεται νὰ ἔχῃ πλέξῃ οἷον ἔργον. Μιὰ ἀρρωστημένη αἴσθησις σοῦ δημιουργεῖται καθὼς τὸ διαβάζεις, ἕνα αὐτομαστίγωμα ὅλο τοῦτο· σὲ συλλαμβάνεις νὰ ἀπεχθάνῃσαι τὸν ἑαυτόν σου διότι ἀσχολεῖσαι – δωρίστε το σὲ ὅποιον σιχαίνεστε· ἐγὼ τὸ ἔδωκα στὴν δεύτερη πεθερά μου. Εὔχεσαι νὰ μὴν εἶναι μυθοπλασία ἑνὸς ὁπιομανοῦς ὅπως ἦταν ὁ Μπ. Μπ. (τὄριξε στὴν ντρόγκα καὶ τὸ πιοτὶ κυρίως μετὰ ἀπὸ ἐντατικὴν ἐνασχόλησιν μὲ μπόλικα ἔτη μεγαλύτερό του, θῆλυ. Δίδασκε ἕνα παιδάκι καὶ τοῦ γυάλισε ἡ μανοῦλα του, τῆς γυάλισε κι αὐτηνῆς βεβαίως καὶ ἔγινε φτιάξις. Ἡ μανοῦλα ἦταν 15 χρόνια μεγαλύτερή του, αὐτὸς 26-27, αὐτὴ 41-42, ἡ ὑπέρτατος φαντασίωσις γιὰ τὸν πᾶσα ἕνα. Μιλᾶμε γιὰ τὰ 1840 περίπου, ὁ πρῶτος μιλφάκιας λοιπὸν ὁ μέγας ἀλλὰ καὶ μοιραῖος Μπράνγουελ! Ἐν τούτοις, στὸ ἔργο του, δὲν ὑπάρχει καμία ἔστω ὑποβόσκουσα φάσις κούγκαρ ἢ μὶλφ μὲ κἄποιον, ἄλλως τε ὅλαι αἱ ἡρωϊδες εἶναι ἀναιμικαὶ καὶ τσιλιβίθραι) ἀλλὰ ῥεπορτὰζ ἐφημερίδος γιὰ κἄτι ποὺ συμβαίνει τὶς ἡμέρες αὐτὲς κἄπου στὴν Πελοπόννησο ὥστε νὰ σπεύσῃς πάραυτα μὲ τὸ ΚΤΕΛ γιὰ νὰ βρῇς καὶ νὰ κουτουλήσῃς κάθε περσόνα τῆς νουβέλας ποὺ μαζοχίζεται ἐθελοντικῶς ἀγομένη καὶ φερομένη ἀπὸ τὸν ῥομὰ ψυχάκια, τὴν πρόθυμη κωπηλατίνα στὴν γαλέρα!