Δευτέρα, Αυγούστου 20, 2018

Πετυχαίνει!

Ὁ Λοτρὲκ ὅταν δήλωνε πὼς πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ἔνοιωθε σὰν τὸ σπίτι του παρὰ ὅταν ἦταν στὰ boo!ρδέλα, σίγουρα δὲν εἶχε ὑπ’ ὄψιν του τὰ ἐκτελοῦντα τὸ δρομολόγιο Πέραμα Παλούκια, φέρρυ μπώτ – ἂν τὸ δοῦμε ὑπὸ τῆς σκοπιᾶς τῆς λουμπενιᾶς. Ὁ πρῶτος ποὺ τὸ ἐπεσήμανε, χωρὶς νὰ δωθεῖ περισσότερη σημασία, ἦταν ὁ ἰσόθεος Τσιφόρος. Πήγαινε μάλιστα στὰ καραβάκια τοῦ αὐτοῦ δρομολογίου (καραβάκια ἐννοῶ τὰ μὲ πεζοὺς μόνον) καθόταν καὶ τσιμποῦσε φάτσες, συμπεριφορές, μπλὰ μπλὰ καὶ τὰ τοιαῦτα. (δὲν κρίνω ἀρνητιστὶ τὸν κόσμο, τοὐναντίον· πῶς θὰ μποροῦσα ἄλλως τε, δεδομένου τοῦ ὅτι εἶμαι μέρος αὐτοῦ τοῦ κόσμου). Ἐὰν ὁ ἄλλος ἰσόθεος, στὶς ἑτοιμασίες του τοῦ τὸ 10, ὁπότε πήγαινε ἀξημέρωτα στὸ λιμάνι γιὰ νὰ ἐντυπώσῃ τὸν βιοπαλαίοντα κόσμο, πήγαινε καὶ πρὸς Σαλαμῖνα μεριά, τότε τὸ κύκνειον ἄσμα του, θὰ ἦταν τὸ ὑπέρτατο δεῖγμα ἀπὸ τὸν καρακαταλοῦμπεν τῆς βῆτα (καὶ ἄλφα φυσικὰ) Πειραιῶς κόσμο – ὄχι πὼς ὑστερεῖ τώρα. Προχθὲς λοιπὸν ἤμουν στὸ σαλόνι ἑνὸς φέρρυ, ἐν πλῷ γιὰ τὰ Παλούκια, ἔπαιρνα ἀνάσες χαζεύων αὐτὸν τὸν κόσμο ὥσπου ξαφνικὰ εἶδα παραδίπλα μου φαινόμενο παράδοξο καὶ μέγα, ἔνοιωσα ὅπως ὅταν οἱ ἐρυθρόδερμοι πρωτόδαν λευκόνανε σὲ καράβι νὰ ἀποβιβάζῃται στὴν νέα τὴν γῆ. Ἄνθρωπας διάβαζε. Βιβλίο σὲ σαλόνι φέρρυ Σαλαμῖνος; Τὸ τελευταῖον ποὺ ἐθεάθη ἐν πλῷ στὰ ὕδατα αὐτὰ ἦταν τὰ σχέδια ἀμύνης τοῦ Θεμιστοκλέους ὅταν θεωρεῖτο γκανιὰν ὁ Xšayāršā aka Ξέρξης. Τὸν πρῶτο αἰφνδιασμὸν διεδέχθη (ὑπ’ἐμοῦ) ἕνας μακρόσυρτος διχειλικὸς φθόγγος ὅστις ἀπαντᾶται καὶ εἰς τὰ γελάδια. Ἡ νεαρᾶς ἡλικίας κυρία, εἶχε προφίλ, κατατομὴ λίαν πρότυπον γιὰ γλύπτες καὶ λοιποὺς καλοτεχνίτες. Τὰ χείλη της ἤντουσταν ἔτσι ὥστε θὰ ἔσιαχναν εὔρυθμον ἄρθρωσιν μονὸ ἢ διχειλικῶν φθόγγων, δέρμα καθαρὸν ἄνευ στιγμάτων, βλέμμα κορῶνε διαπεραστικὸν καὶ τέλος πάντων, τί σημασία ἔχουν ὅλα ταῦτα, τί ἔτι χρείαν ἔχομεν, ὅταν ἡ κοιλὰς ἔνθα ἑδράζεται ὁ σταυρὸς διέθετε ἐκατέρωθεν τρανὰ ὄρη; Ἒ ναὶ γιά! Ἡ ἡλικία μου δὲν ἐπιτρέπει γερακίσιες ματιὲς γιὰ νὰ ἔγλιεπα τὸν τίτλο καὶ ἔτσι, φυσικά, ἐντελῶς φυσικά, τὴν ῥώτησα: Ποῦ σπεύδετε γιὰ μπάνιο; Ὑπάρχουν θεριαμένες ἁλμυρίδες στὴν παραλία, ἁρμόζουσες γιὰ ματάκηδες; Τὸ δὲ μέγεθος μπανιεροῦ ὑμῶν; Δὲν μποροῦσα βεβαίως νὰ ἐρωτήσω ὅλα ταῦτα καίτοι ἦσαν ἐπὶ γλώττης ἀκμῆς πρὸς τοῦτο τῆς παραπλανητικῶς ζήτησα νὰ μοῦ ἀποκαλύψῃ...τί ἐδιάβαζε.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

blog stats