μάστιγξ

Αὐτὸ ποὺ κἄποτε ἐλέγετο παροιμιωδῶς γιὰ τοὺς ἕλληνες ὁδηγοὶ γιὰ νὰ καταδείξῃ πόσο χάλια εἶναι, πὼς μὲ τὸ ἕνα χέρι των κρατοὺν τὸν λεβιὲ (τῶν ταχυτήτων) καὶ τὸ ἕτερον εἶναι ὄξω, στὸ παραθύρι ἀφημένο (ἵνα λάβῃ καὶ τὸ δέον χρωματάκι) ὁπότε τὸ τιμόνι στὸ ἔλεος τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πλέον ἔχει ξεθυμάνει... Καὶ ὄχι μόνον· ἴσως εἶναι σημάδι προσοχῆς στὴν ὁδήγηση ἂν εἶσαι ἔτσι. Καλά, δὲν μιλᾶμε γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔστω μὲ τὸ ἕνα χέρι τὸ κρατᾶνε, τέρατα αὐτοὶ ὑπευθυνότητος, οἱ δὲ τηρῶντες τὸ τιμόνι ἀμφοὶν χερσὶ εἶναι σπανία περίπτωσις, σὰν τὰ ἔντομα πίκα πίκα στὸν Ἀμαζόνιον... Διότι ὁ κάθε παπάρας πλέον, ὁδηγών, στὸ ἕνα χέρι φέρει τὸ κινητό του καὶ γυρνοβολᾷ στὰ πάντα ὅλα στὸ ἰντερνὲτ ἐνόσῳ ξερωγὼ κινεῖται στὸν Κηφισσόν, ὕψει λαχαναγορᾶς π.χ.. Τί μάστιγξ κι αὐτή! Ἐν τάξει, δὲν λέω ὅτι συνεχῶς πρέπει ἡ μάπα καὶ τὸ βλέμμα μπροστά! Κι ἐγὼ στὰ φανάρια κυττῶ δεξιὰ κι ἀπὸ τὴν ἄλλη· τώρα τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ ἐλαφρὰ γυναικῶν φορέματα εἶναι μούρλια νὰ βλέπῃς τὴν ζώνη ἀσφαλείας νὰ χωρίζῃ προκισμένων μανταμιτσῶν τὰ μαστόμπαλα καὶ αὐτά, τοιουτοτρόπως, νὰ γιγαντοῦνται. (ψίτ, ψίτ, μαμαζέλ, μὲ παντρεύεσαι;) Ἀλλὰ ἐν κινήσει μὲ τὸ κινητό; Σὲ λίγο μὲ τὸ ἕνα χέρι στὸ κινητὸ καὶ στὸ ἄλλο, μὲ τὸ ἄλλο, θὰ παίζωσιν τὸ πτηνό των λόγῳ ἐπειδὴ θὰ χαζεύωσιν λαδωμένες φῶτος ξέκωλων ἀπὸ παραλίες. Τί μάστιγξ κι αὐτή!