Τρίτη. Σήμερα.

Τὰ γκάλοπ δείχνουν τὴν Χῖ Ἄλφα νὰ εἶναι τρίτο κόμμα καὶ χιχιχὶ ντὰξ καλὴ φάση ναοῦμε.

Μπορεῖ τὸ σύνολο τῶν κινήσεών της νὰ εἶναι σὲ γενικὲς γραμμές, στὴν καλλίτερη περίπτωση ἀτσούμπαλο καὶ στὴν χειρότερη τραμπούκικο, σχεδὸν παράνομο, μπορεῖ ἡ δράση της νὰ κάνῃ ζημιὰ (προφανῶς προβοκατόρικα φερομένη) στὸν χῶρο (κι ὡς ἐκ τούτου ἀπορριπτέα) μὰ ῥὲ γαμῶτο, ὅσο βλέπω τοὺς ἀριστεροὺς νὰ κάνουν σὰν παρθενόπες ἐνώπιον τῆς (χρυσαυγίτικης) βίας, χιχιχιχί, δὲν μπορῶ νὰ μὴν σχηματίσω ἕνα χαμογελάκι συμπαθείας στοὺς μπορεῖ πεπλανημένους καλὲς προθέσεις ἔχοντες πατριῶτες, ἴσως προβοκάτορες καὶ χτιστοὺς τῆς Χῖ Ἄλφα. 

Καὶ ἐπειδὴ ξέρω μέχρι ποῦ φθάνουν τὰ πόδια μου, ἐκεῖ κάτω στὰ τελειώματα τοῦ παπλώματος γι’αὐτὸ καὶ παραμένω πολὺ σεμνούλης ὅταν γίνεται λόγος γιὰ τὸ παρὸν ἱστιολόγιο (sic ῥὲ μαλάκα, ΟΚ).

Γνωρίζω λοιπὸν καὶ γι’αὐτὸ μοῦ κάνει μεγάλη ἐντύπωση ποὺ ἔχει καταφέρει νὰ ἐπαναφέρῃ κόσμο ἀπὸ τὸ κατώτατα πεδία τῆς Σκιᾶς. Κόσμος ποὺ ἀπαύδυσε ἀπὸ τοὺς κατακλύσαντες τὸ διαδίκτυο φασίστες καὶ ἐθνικιστὲς καὶ ἔκοψε κάθε ἐπαφὴ μαζύ του, συμπαρασέρνοντας τὰ λοιπὰ χαρακτηριστικά του καὶ μπένεφιτς ὅπως εἶναι ἡ ἀκρόαση ἑνὸς τραγουδιοῦ, τὸ «κατέβασμα» κι ἡ παρακολούθηση μιᾶς σπάνιας ταινίας καὶ ὅ,τι ἄλλο τέλος πάντων.

Καὶ κατέφερε τὸ παρὸν ἱστιολόγιο, νὰ λαζαρίσῃ κάποιους ἀπίθανους, κάποιους κομπλεξικὰ στρατευμένους ποὺ «ἀποδομοῦν» κάθε τί τὸ ἑλληνικό, νὰ τοὺς φέρῃ στὸ φῶς πάλι γιὰ κάνουν καὶ πάλι (λίγο ἢ πολύ, ἄγνωστο σὲ μένα) ὅ,τι γέμιζε τὴν συμπλεγματική τους προσωπικότητα. Πλήρωση, ἱκανοποίηση τοῦ κόμπλεξ κατωτερότητας ἐπειδὴ τὸ μεγάλο αδελφάκι τους κάτι μπόρεσε, ἐνῷ οἱ ἴδιοι παραμένουν τοὐλάχιστον στάσιμοι. Στὰ σκατά. Καὶ δὲν μποροῦν κἂν νὰ σηκώσουν τὸ βλέμμα τους στὰ ἄστρα…