Φλάινγκ Ντὰτς

Μασῶ ἡλιόσπορο, πετάω τὶς φλοῦδες πολὺ προσεκτικὰ σὲ ἕνα τασάκι, παρότι δὲν ἀφήνω τὸ βλέμμα μου ἀπὸ σένα.

Μὲ βλέπεις ποὺ σὲ βλέπω;

Τὸ ξέρω, δὲν μὲ βλέπεις, εἶσαι ἀφοσιωμένη στὸ νὰ στέλνῃς ἐσεμὲς ξὲς ποῦ.

Ἐγὼ ὅμως σὲ κυττῶ, προσπαθῶ νὰ κεντράρω στὰ μάτια σου ποὺ χαμηλοβλέπουν σὲ ὀθόνη κινητοῦ καὶ σὲ κάθε σημεῖο στίξης συνοφρυώνονται στιγμιαίως.

Τελειώνεις μὲ τοὺς διὰ μηνυμάτων ἀλυτρωτισμοῦς τῆς σάρκας σου, ἀφήνεις τὸ τηλέφωνο στὸ τραπέζι κι ἐπὶ τέλους, μὲ κυττᾷς, μὲ ἀκοῦς νὰ σοῦ λέω...

Ὥστε τὸ εἶδες, ἔ; Χαίρομαι γλύκα μου, τὸ τέλειο χριστουγεννιάτικο ἔργο, τέ λει ο! Ο! Ἐγὼ πάντα κλαίω μέ αὐτὴν τὴν ταινία! Ναὶ ναί.. Ἀλήθεια.. Πάντα. Εἶμαι λίαν εὐαίσθητον ἀγόρι, νὰ τὸ ξέρῃς!

Καὶ ἀμέσως σκύβω στὴν μὲ τὰ σπόρια σέσουλα, ντροπιασμένος, ῥὲ τί μαλακίες μὲ κάνει καὶ λέω ἡ ἔντονος ἐπιθυμία μου νὰ τῆς τὸν χώσω!

Δὲν ἀπαντᾷς, δὲν τίποτε σχολιάζεις, παρὰ μόνον μὲ κυττᾷς μὲ ἕνα ἐξεταστικὸ ἀνθυποχαμόγελο καθὼς συνειδητοποιεῖς πόσο ἔχω ὁμορφύνει τελευταίως. Τελευταῖος ὅμως.

Δὲν μοῦ εἶπες.

Γιατί δὲν τὸ ἀνήρτησες;

Φοβήθηκες ἄραγε ματιὲς ὅμοιες τῶν δικῶν σου καθώς ἀντικρίζουν τήν μοναδική μου ἕξη νὰ ἀφιερώνῃ στὸν τοῦ συρμοῦ ἀρχιδά της τραγουδάκια γιὰ τὰ χαμένα χρόνια ποὺ παρῆλθον ἄνευ τῆς ψωλῆς του στὸ στόμα της;

Μασῶ ἡλιόσπορο, πετάω τὶς φλοῦδες ὄχι καὶ τόσο εὔτακτα τελικὰ σὲ ἕνα τασάκι, καίτοι ἐκεῖ ἔχω πλέον καρφωμένο τὸ βλέμμα.