Κι άν είσαι, κι άν δέν είσαι, τού δήμαρχου παιδί...

Στήν (απροσμέτρητα ιερή τό δίχως άλλο) ημερομηνία τής 11ης Φεβρουαρίου (τού φέτου), μιά ομιλία τινός στήν Κ.Ε. τού Συνασπισμού είχε περιεχόμενο:

«Η Αριστερά είναι ένα παιδικό όνειρο. Ήταν παιδικό όνειρο και για την Κομμούνα και για την Σοβιετική Επανάσταση και για εμάς και για όλους, το οποίο τροφοδοτεί τον πολιτισμό της ανθρωπότητας»

Τάδε έφη, αλαβάνο.

Παιδικό όνειρο η Σοβιετική Επανάσταση (σίκ) λοιπόν, εφηβική ονείρωξη (ντράπηκε νά πή) τά πεπραμένα αυτής τής επανάστασης.

Η πούρα, η μέχρι τό μεδούλι εγκληματικότητα τού μπολσεβικισμού καί τής Σ.Ένωσης, σημείο αναφοράς, έμπνευση γιά τό αλαβάνο. Ένα όνειρο!

Γούστο του.

Τήν επόμενη φορά όμως πού θά σταθή (ο υπό τού Στάλιν εμπνεόμενος) τιμητής δημοκρατικότητος πολιτικών σχηματισμών όπως ο Λα.Ο.Σ., ενδέχεται τά στό γκιογκιό καλοσχηματισμένα, νά φωνάξουν «στάση!» στό ύψος Κουμουνδούρου τής Πειραιώς.