Στά οροπέδια μιάς αλλοίθωρης πολιτείας.

Διάβαζα τήν Ελευθεροτυπία - φιλοξένησε δηλώσεις τού συνηγόρου πολιτικής αγωγής κάποιας δίκης. Ο έν λόγω νομικός, έκανε λόγο - μεταξύ άλλων βεβαίως - γιά (αποπληθωρισμένα έτσι;) 4 εκατομαμμύρια, 133 χιλιάδες, 869 έουρος. Πιό συγκεκριμένα γιά ποσόν από ληστείες έν ονόματι κάποιου αγώνος, κάποιων ιδεών. Ποσόν τό οποίον φυσικά, μεγαλοπρεπώς παντελονιάστηκε από κάποιους «αγωνιστές» είς υγίειαν τού προλετάριου...

Πέρα από τό καβάτζωμα αυτού τού ποσού, κατετέθησαν κι άλλα ενδιαφέροντα. Γιά παράδειγμα, ηκούσθη στίς αίθουσες τού εφετείου τό εξής:

«Οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούν για πολιτικό υπόβαθρο της δράσης τους, σπεύδουν να φωνάξουν για δολοφονίες όταν πρόκειται για νεοναζί. Δηλαδή ο αριστερός φόνος γιατί είναι καλύτερος από τον ακροδεξιό φόνο; Υπάρχει φόνος που μπορεί να δικαιολογηθεί από το πολιτικό υπόβαθρο;».

Αντιστοίχως, κατά τήν άποψη ένός συστημικού ΑΡΔ:

Μιά δολοφονία ενός καπιταλιστή από έναν ακροαριστερό, είναι απλώς έγκλημα τό οποίο δέν πρέπει επ’ουδενί νά συνδεθή μέ τήν ευρύτερη αριστερά.

Μιά δολοφονία ενός ξένου από έναν ακροδεξιό εκτός από τό έγκλημα αυτό καθεαυτό μάς δημιουργεί καί μιά αίσθηση θεάσεως αρουραίου... (Μπλιάχ γαμώ τη μουυυυυυυ!)

Η περίπτωση τού ψυχοπαθούς Καζάκου ο οποίος στά πέριξ τής Ομονοίας σέ ένα βράδυ, δολοφόνησε ξένους, είναι πολύ γνωστή, εξεδώθη καί βιβλίο. Κάποιοι πέθαναν, κάποιοι μείναν ανάπηροι. Η φιλολογία γύρω από τίς δολοφονίες αυτές, είναι επίσης πολύ γνωστή. Προσπάθειες ταυτίσεως τού δολοφόνου μέ χρυσές αυγές, μέ ακροδεξιές οργανώσεις. Τό δίχως άλλο, θά χρησιμοποιήθηκε καί η έκφρασις νά ξεριζωθή επιτέλους τό αυγό τού φιδιού καί κάμποσα άλλα τά οποία επινοούν οι γνωστοί ΑΡΔ.