Τρούπιο Πάπλωμα.

Έχω μιά περίεργη σχέση μέ τήν επικαιρότητα...

Ασχολούμαι μαζύ της όταν έχει γίνει υποκαιρότητα, πρωηνκαιρότητα...

Αρνούμαι νά δώ/ακούσω ειδήσεις καί οι εφημερίδες πού πιάνω είναι άνω τών 7 εργασίμων ημερών μπαγιάτικαι.

Γι’αυτό κι εγώ θά μεταφέρω κάτι χθεσινό.

Πρωινή έγερσις τήν πρώτην εργάσιμον ημέρα τού έτους.

(Γιά δουλειά)

Συνήθως εκείνες τής στιγμές, τής συνειδητοποιήσεως ότι πρέπει νά σηκωθώ, μέ επισκέπτονται συναισθήματα πού είχαν φιλοξενηθεί σέ διαπρεπείς προσωπικότητες οπως ο Ηρώδης, ο Λή ΒάνΚλήφ (στό «Il Buono, il brutto, il cattivo»), ο Γκρενούιγ, ο Σάουρον, ο Τζένγκις Χάν, ο Ανέστης Βλάχος, ο μαύρος Πήτ, ο Ιάκωβος ο αντεροβγάλτης, ο Σπύρος Καλογήρου, ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Δήμος Σταρένιος, ο Μέριλυν Μάνσον, ο Δρακουμέλ, ο Χάνιμπαλ Λέκτερ, ο Μανώλης Δουρής, ο Βρούτος, ο Θεόφιλος Σεχίδης, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Κόμμοδος, ο Σάυλοκ, Οι λύκοι, ο Αττίλας ο Τζό Ντάλτον, ο Ταμερλάνος ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο Αρτέμης Μάτσας, ο Γκάρυ Όλντμαν, ο Ντάρθ Βέηντερ, ο Ιαβέρης, η Βάντα (στό Σπόρτ Μπίλλυ – ναι!), η Τασσώ Καββαδία, ο επιθεωρητής Φίξ.

Συνήθως.

Διότι τελικώς δέν ένοιωσα έτσι... Ηγέρθην ευκόλως. Περίεργον... Λές νά μού πάη καλά ο έτος αυτός; Ταις πρεσβίαις τού Οξαποδώ, Σώτερ σώσον ημάς.