Ροδόπουλος

Τό εσπερας της 14^ης τρεχοντος. Ο Θανατος κι ο Θοδωρος. Στο μικρο αφηγημα του ο Καραγατσης, πετα μερικους αστερισκους δια των οποιων μας αφηνεται νά δουμε μιά πιο προσωπικη του, αποστασιοποιημενη των, δικαιωματικα, εξ οφιτσιο περιγραφων οι οποιες μας στελνουν (σχεδον) παντου.

Οι εποχες είναι λιγο μακρινες. Αρκετες γιά νά επισημανθη η ενδεια καποιων προσωπικων δεδομενων. Μεσω των αστερικιων παρεμβολων του λοιπον, χορηγειται μιά παρωνυχιδα (άπό αυτά τα νυχια που μαρτυρουν τον λεοντα) λιγοτερο σημαντικων αποψεων του, μακραν των βιοκοσμοθεωριων του που φαινοντο στα εργα του.

Παρατιθενται οι αστερισκοι του τό λοιπον:

Τό μεσημερι, την ωρα του φαγητου, παλι ανεκυψε* τό ζητημα…

* Αυτό τό «ανεκυψε» μου θυμιζει πως εχω χρεος νά δωσω μερικες εξηγησεις γιά την γλωσσα τουτου του εργου μου. Είναι μεν δημοτικη, αλλα κανει μερικα δανεια άπό την καθαρευουσα! Τό φαινομενο δέν πρεπει νά αποδοθη στην αγνοια μου της δημοτικης (εχω αποδειξει πως την παιζω στα δακτυλα) η σέ στροφη μου, λογω ηλικιας καί αρτηριοσκληρωσης, πρός την καθαρευουσα. Όχι. Εξακολουθω νά ειμαι φανατικος οπαδος της δημοτικης! Ως εκ τουτου καταβαλλω ειλικρινη προσπαθεια νά γραψω κι αυτήν την τραγωδια στην δημοτικη, όπως εχω κανει γιά όλα τα εργα μου. Δέν ξερω όμως πως, εντελως αθελητα κι υποσυνειδητα, κατω άπό τό στυλο μου ανακυπτουν (παλι ανακυπτουν) λεξεις κι εκφρασεις καθαρευουσιανικες! Τό γεγονος πρεπει νά ερμηνευθη άπό τό ότι τό τραγικο ειδος είναι τοσο αρρηκτα συνυφασμενο μέ την καθαρευουσα, ώστε η δημοτικη νά μήν του πολυπηγαινη. Δέν θα ηταν ισως ασκοπο άν εγραφα την τραγωδια μου στην καθαρευουσα. Μα η υποψια αυτή μου γεννηθηκε μολις τωρα, που εφθασα στην μεση της συγγραφης. Της φυγοπονιας μου οντας γνωστης, τό «φτου κι εξαρχης» δέν υπαρχει στο λεξιλογιο μου!

Ένα μαυρο ταξι ακολουθει τό δικο τους – τό πρασινο – κατά ποδας.*

Τό σωστο είναι νά πουμε «κατά τροχους». Δέν ξερω όμως έάν η εκφραση είναι γλωσσικα δοκιμη. Θα’πρεπε νά ρωτησω τον πανσοφο φιλο καί συναδελφο μου Γιωτα Μι Παναγιωτοπουλο, που σέ κατι τετοια είναι πιτσουλα!

Ξεχνωντας τον ρολο του ασυμμετοχου θεατη των υποθεσεων των επιβατων του ταξιου του.*

* Πωπω, γενικες!

Λογου χαρη ο Τουρκοφας* ναυμαχος του 1821.

* Ορα εργα Ν.Καζαντζακη.

Των γνωστων εκ Χιου εφοπλιστων, που κερδισαν αμυθητα πλουτη άπό τίς ασφαλειες των συνεχως καί μυστηριωδως ναυαγουντων βαποριων τους*

* Αθανατη καθαρευουσα!

Ξεκινησε τό λεωφορειο. Ηταν ένα σαραβαλο, μέ αμπραγιαζ καί φρενα που επιαναν αποτομα. Ετσι, σέ κάθε πατημα γκαζιου η φρενου τρανταζοταν ολοκληρο, ειτε πρός τα μπρος ειτε πρός τα πισω. Οι ορθιοι επιβατες μιά ταλαντευονταν πρός τα μπρος καί μιά πρός τα πισω, πεφτοντας ο ενας πανω στον αλλον, ειτε μέ τό εμπροσθιο μερος του κορμιου τους ειτε μέ τό οπισθιο. Δεδομενου λοιπον ότι η Βασιλικη, λογω περιφρονησεως, γυριζε τα τροφαντα νωτα της στον Θοδωρο, σέ κάθε φουλαρισμα τα εξακοντιζε βιαιως πανω στο υπογαστριο του. Αντιθετως, σέ κάθε φρεναρισμα, τό υπογαστριο του Θοδωρου ερχοταν σ’αποτομη επαφη μέ τα νωτα της Βασιλικης. *

* ικετευω τους αιδημονες αναγνωστες, αλλα καί τους ακομα πιο αιδημονες κριτικους νά προσεξουν καί νά θαυμασουν τον περιτεχνο τροπο μέ τον οποιο, γιά νά προσκρουσω στην αιδημοσυνη τους, περιεγραψα τό κοινως λεγομενο «κολλητηρι».

Οι ωρες της νυχτας διαβηκαν αργα, υπουλα μεσα στον συρφετο των ονειρων. Τραβηξαν τον δρομο τους πρός την Δυση, νά ξεκουρασουν μέ την ευλογια του υπνου κι αλλους λαους*.

* Δέν ξερω τί μέ επιασε κι εγραψα αυτους τους ατοπους λυρισμους. Τελος παντων…

THE END