tamam

Ἐπὶ τέλους ὁ ἀρχιεπίσκοπας ἀντελήφθη ὅτι αἱ ἐποχαὶ καζαντζίδη μάτσα τελείωσανε κύριοι, τελειώσανε. Κι ἂν οἱ ἀστοὶ θὰ ἀγοράσουν (θὰ ἠγόραζαν) τὸ σκοινὶ τοῦ ἰκριώματος, οἱ φασίζοντες κι οἱ φασίστες μικροαστοὶ θὰ τῶν γαμήσωμε τὴν τῆς ἐλισάβετ θυγατέρα, ἂν μὴ τί ἄλλο.

Σὲ ἕνα ἀνακοινωθὲν ποὺ οὔτε ὁ χριστόδουλας δὲν θὰ ἐξέδιδε, σημαδεύει καὶ πετυχαίνει στόχο. Κάνει μιὰν μικρὰν ἀνασκόπησιν στὰ πεπραγμένα κατὰ τὰ ἔτη τοῦ ὑπαρκτοῦ ὅταν οἱ ναοὶ ἐγένοντο (μὲ τὸν Παῦλο; Ἐν τῷ στάβλῳ;) σταῦλοι (περιστατικὰ γιὰ τὰ ὁποῖα βεβαίως γιὰ κάποιους δὲν πρέπει ἡ ἐκκλησία νὰ ἔχῃ ἄποψιν, πρέπει νὰ διατηρῇ οὐδετερότητες καὶ τὰ τοιαῦτα) γιὰ νὰ δείξῃ ποὺ ὁδηγοῦν τὰ καϊλίκια τῶν κομμάτων τῆς ἀριστερᾶς. Δὲν σταματᾷ ἐκεῖ· περιλαμβάνει καὶ τοὺς δεξιοὶ νεοφὶλ οἱ ὁποῖοι ταυτίζονται στὸ ἀντικληρικαλιστικὸ μένος μὲ τοὺς ἀριστεροί. Προχωρᾷ δυναμικῶς· τὰ περὶ χωρισμοῦ ἀνεπτύχθησαν τὸν περασμένο (ἢ προπερασμένο;) αἰῶνα (κι αὐτὸ βεβαίως στὶς καθολικὲς χῶρες κυρίως ὅπου ἀκόμα καὶ σήμερα μπορεῖ κάποιος ταξιδευτὴς νὰ δῇ ἔξωθεν τῶν ναῶν πλὴν τῆς σημαίας τῆς χῶρας και τὴν κιτρινόλευκη τοῦ Βατικανοῦ – τοῦτο τώρα εἶναι ἀκίνδυνο μὰ τότες πέραν τοῦ συμβολισμοῦ, προκαλοῦσε τόσα θέματα!) καὶ μάλιστα ὄχι ἀπὸ συζητήσιμο πνεῦμα ἀλλὰ ἀπὸ ἔξαλλους ξεβράκωτους μὲ μισαλλόδοξο, ἀντιθρησκευτικὸ καὶ ἀντικληρικαλιστικὸ λαϊκίστικο πνεῦμα ποὺ δὲν συνάδει μὲ τὰ σήμερα.

Κατόπιν φυλᾷ τὸ καλλιτερότερο: 

ἡ πολιτεία, ἐὰν τὸ θελήσῃ, καὶ ἔχει τὴν συγκατάθεση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ ἂς τὸ ἐπιχειρήσῃ τηρώντας, βεβαίως, τὶς ὐποχρεώσεις ποὺ ἔχει ἀναλάβει ἔναντι τῆς ἐκκλησίας καὶ τὶς σχετικὲς συμβάσεις. 

Διότι, ναί, καλὸ εἶναι νὰ τίθενται δημοψηφίσματα γιὰ τόσο σημαντικὰ ζητήματα (ἂν καὶ ἕνας πολιτικάντης θὰ ἔσιαχνε πολὺ βολικὰ τὸ ἐρώτημα γιὰ τὴν περιουσία π.χ.) ἄλλως τε ὅλα ταῦτα εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς ἀριστερᾶς. Πάντως, ἂν καταλαβαίνω καλά, ἐκεῖ μὲ τὶς ὑποχρεώσεις καὶ τὶς συμβάσεις τὶς σχετικὲς γίνεται ἀναφορὰ σὲ ὅ,τι ἔχει ὑπογραφεῖ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία γιὰ τὴν ὑποχρέωση π.χ. τῆς μισθοδοσίας τῶν ἱερέων παύλα παπάδων... 

Στὸ τέλος δέ, τὸ καλλιεπέστατο:

«Ο δημόσιος λόγος το τελευταίο διάστημα έχει βομβαρδιστεί με μία ανεξήγητη φλυαρία, πολυλογία, λόγια, λόγια. Η Εκκλησία δεν διανοείται να απευθυνθεί στα παιδιά της με ιδεοληψίες με αγκυλώσεις, με σύνδρομα μειονεξίας, με απωθημένα από το παρελθόν ή με φαντασιακή ενατένιση του μέλλοντος»

ἰδεοληψίες μὲ ἀγκυλώσεις, μὲ σύνδρομα μειονεξίας, μὲ ἀπωθημένα ἀπὸ τὸ παρελθὸν ἢ μὲ φαντασιακὴ ἐνατένιση τοῦ μέλλοντος