chaaaaarge!

Μιὰ ὑφυπουργίνα μὲ φουντωτὸ μαλλί, θέλησε πρὸ ἡμερῶν ὅπως ἀποδαυλίσει (καίτοι ἄλλες, προηγούμενες φορὲς ἔχει πεῖ ὑπερφυσικὲς μαλακεῖες) τὴν ἔνταση μεταξὺ τοῦ ὑπουργοῦ τῆς παιδείας μὲ τὸν κλῆρο. Κι ἔλεγε τὰ γνωστὰ ποὺ λὲς ὅταν προσπαθῇς σὲ μιὰ ῥοτόντα νὰ βρῇς γωνιὰ καὶ ἐν συνεχείᾳ, νὰ τὴν στρογγυλέψῃς. Τόνισε πάντως κάτι σωστότατο καὶ ἐξόχως περιττὸ σὲ προηγμένες κοινωνίες· πὼς τοὺς νόμους τοὺς ψηφίζει τὸ κράτος, ἡ βουλή, ὄχι ὁ οἱοσδήποτε ἄλλος φορέας, ὅσο καὶ ταυτισμένος νἆναι μὲ τὸν λαό, τὶς παράδοσεις του καὶ τὰ πάντα ὅλα του. Ἄλλως τε, ἡ πᾶσα μία κυβέρνηση, δοκιμάζεται κάθε τέσσερα χρόνια κι ἂν νομοθετῇ ἐντελῶς παράταιρα μὲ τὰ θέλω τοῦ κυριάρχου λαοῦ, ἐν τέλει λαμβάνει τὸν ποῦλον (τοῦτο προϋποθέτει φυσικὰ λαὸ μὲ μνήμη κι ὄχι πεταμένη πλέμπα ὅπως ὁ νεοέλλην). Τέλος πάντων, ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνωμε, ὑπεύθυνος καὶ μοναδικὸς ἁρμόδιος γιὰ ἀποφάσεις, νόμους εἶναι ὁ ὑπουρδός, ἡ κυβέρνησις, ἀκόμα κι ἂν αὐτὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ λαοπλάνους κομμουνιστές, ξεφτυλισμένους ψεῦτες, τελειωμένα νούμερα γιομάτα μαρξιστικὲς ἐθνοφοβικὲς νευρώσεις. Τί γίνεται ὅμως ὅταν ἐνίσταται κάποιος (ἀκραιφνὴς ἀριστερὸς μὰ μὲ ὀλίγη τινὰ περισσότερη κριτικὴ σκέψη) γιὰ τὰ κίνητρα τῶν νομοθετῶν; Πὼς εἶναι βουτηγμένα μέσα στὴν λάσπη τῆς ἀσχετοσύνης, τῆς παράκρουσης, τῶν φθηνῶν ἐλατηρίων ποὺ τὴν δυναμική τους τὴν θέλγουν ἀπὸ κόμπλεξ κόμπλεξ καὶ μᾶλλον κόμπλεξ. Διότι ἡ διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πῶς ἀποτιμᾶμε τοὺς Δαμασκηνό, Καντιώτη καὶ Σεραφείμ;

Πάντως καὶ ἐν τέλει, πολὺ εὔστοχος ὁ γελοιογράφος. Δὲν χώρεσε βέβαια τὸ σχεδιάκι του νὰ προστεθοῦν δεκαετίες ταμάτων τῶν χριστιανοφοβικῶν ἀριστερῶν...