λίγο κράτει;

Εἶναι φοβερὸ τὸ ποσὸν καὶ τὸ ποιὸν τῆς σκατίλας τῶν ἀριστερῶν κυρίως, ἐπ’εὐκαιρίᾳ τῆς εἴδησης πὼς ὁ Στ. Παττακὸς στὰ 104 τὴν κοπάνησε. Μιλᾶμε γιὰ παράγοντες, γιὰ ἄτομα ποὺ ἔχουν κάνει σημαία στὸ πολιτικό τους φέρεσθαι καὶ εἶναι, τὸ ἦθος, τὴν εὐπρέπεια καὶ τὰ λοιπὰ καὶ τὰ λοιπὰ καὶ τὰ ὁποῖα λοιπά, προτάσσουν μὲ μεγάλη οἴηση ὠς ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τους ποὺ τοὺς διακρίνει μάλιστα ἀπὸ τοὺς δεξιούς.
 
Προσπαθῶ νὰ θυμηθῶ, πῶς εἶχαν, τελειωμένοι ἀκροδεξιοί, (ὅπως π.χ. οἱ ἑβδομήκοντα τέσσαρες συντάκται τοῦ παρόντου βλόγ) διαχειριστεῖ τὸ φευγιὸ τοῦ Χαριλάου Φλωράκη. Δὲν μπορῶ νὰ εἴπω ὅτι λέγαμε, ηὐχομαστάνε γαίαν ἔχοις ἐλαφρὰν ἀξιομακάριστε ἀδελφὲ ἡμῶν, Χαρίλαε, ἀλλὰ τόσος κόπρος δὲν εἶχε παίξει. 

Πάντως, πέρα ἀπὸ κακόγουστα, φθηνὰ καὶ κρυοκωλιάρικα (καὶ δεικνύοντα τὸ ἠθικὸν ἀνάστημα τῶν ἀριστερῶν βεβαίως βεβαίως) εἶναι λίγο ῥίσκι… Ῥίσκι ὅταν ἀνακατεύεσαι μὲ τὸν θάνατο· προσφάτως ἀποθαμένους, μὲ βαριὰ ἀρρώστους… Δὲν ξεχνιοῦνται οἱ εὐχαριστίες ἀναρχαυτονόμων πρὸς τὸν καρκίνο καὶ τὴν καλπάζουσα μορφή του ὅταν σάπιζε τὸν πάτερ καὶ τὴν κλητική του. Πόσο σίγουρος μπορεῖς νὰ εἶσαι ὅταν ἐπιχαίρῃς κάποιου τὴν ἀρρώστεια ὅτι ἐσὺ ἔχεις ἀνοσία π.χ. ἔναντι τοῦ χάρου; Ἐντυπωσιάζομαι μὲ τὴν ἄνεσι κάποιων. Διότι εἶναι πολὺ πουτάνα ἡ ζωή. Προσφάτως μάθαμε ὅτι κάποιος βλόγερ, τουϊτερὰς σκοτώθηκε σὲ αὐτοκινητιστικό. Τὸ ἔμαθα διαβάζοντας ἐπίσης κάτι ἀναρτήσεις του στὶς ὁποῖες ηὔχετο ψόφο, ψόφο καὶ ΨΟΦΟ. Μὰ δὲν εἶναι πολὺ γαμιόλα ἡ ζωή; Σὺν τοῖς ἄλλοις, ἡ παρὰ τῷ πρωθυπουργῷ ἀπεκάλυψε ὅτι ἦταν συνεργάτης της προφανῶς ἔμμισθος. Καὶ πόσα ἀκόμα δὲν μαθαίνουμε, γιὰ τὸ πόσα συριζοτρόλ, εἶναι στὸ παίυρολλ τοῦ ὑπουργείου προπαγάνδας τῆς κυβέρνησης...