εἶδα σε

Σοῦ εἶδα στὴν πλατεία Ναυαρίνου, Σάββατο πρωί, Σεπτέμβρη μήνα, μᾶλλον πέρυσι. Καθόμανε κι ἔπινα ἕναν sancaf καὶ διάβαζα τὴν Ἑστία μὲ πλάτη πρὸς τὰ πίσω, τὸ κυρίως σῶμα τοῦ καφενείου γιὰ νὰ μὴν δώκω στόχο στοὺς ἀναρχοάπλυτους καὶ μοῦ δείρουνε. Περνοῦσες μὲ πορεία δυτικὰ ἤτοι πρὸς τῆν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ· ὁ ἥλιος μοῦ στράβωνε γι’αὐτὸ καὶ κυττοῦσα πρὸς τὰ σένα, ἐπίμονα κυττοῦσα παραπάνω τοῦ δέοντος γιὰ ἕνα ἀγόρι γιὰ σπίτι ὅπως εἶμαι καὶ διαφημίζομαι σὲ ἀγγελίες στὸ OKM. Κύτταξες κι ἐσύ, ἐμένα δηλαδὴ καίτοι δὲν σοῦ στράβωνε ὁ ἥλιος καὶ γατζώθηκες σὲ ἕναν συνεσταλμένο μου μορφασμό, παρθένιον τοιοῦτον. Καλημέρα σὲ εἶπα, καλημέρα μὲ εἶπες καὶ ἄνθισαν ὅλες οἱ βρωμοκαρυδιὲς τοῦ βορείου ἡμισφαιρίου. Τὴν ξές, μοῦ ῥώτησε ὁ ὁμοτράπεζος φίλος ὅστις ἔπινε φραππέ, ὄχι τὸν εἶπα καὶ φεῦ σ’αὐτὸ τὸ διάστημα ποὺ ἔστρεψα αὐτῷ τὸ βλέμμα μου, προσπέρασες κι ἔτσι δὲν μπόρεσα νὰ διακρίνω ἂν εἶχες μεγάλα βυζιά, συνεπῶς καὶ νομοτελειακῶς παρητήθην τῆς ἄγρας.

Μοῦ θυμᾶσαι; Ἂν ναὶ κι ἂν βεβαίως, ἔχῃς μεγάλα βυζιά, περιμένω μήνυμα.