ἂς μὴν ξεχνιόμαστε!

Τοῦ αἰδοίου τὸ πανοΰρ γίνεται ὄξω!

Ἡ ξυνὴ ἔκφραση ποὺ λαμβάνεις ὅταν ἔρχεται ἡ λυπητερὴ ἑνὸς κάπου ἔξω γιὰ φαγητό, ἔχει μπαστακωθῇ σὲ ἑκατομαμύρια προσώπατων Ἑλλήνων εἰς τὴν δεκάτην. Πρωτόγνωρες κατάστασες, ἡ χῶρα πτωχεύει! ἀπανωτὰ κρὰχ μὲ ἀλλεπάλληλες καταρράκωσες τῆς ἀξιοπρεπείας μας, ἀνεργία, μιζέρια κυρίως ἀπόγνωση, μέλον... Τί μέλον; Καὶ ἕνα λάμδα μεῖον, ἔτσι γιὰ νὰ καλοκαταλάβουμε τὴν ῎ενδεια. Πρωτόγνωρες κατάστασες λέμε.

Μέσα σ’αὐτὴν τὴν μὴ ξανασυναντητέα περίπτωση, πότε ἐπιτέλους Ἀλέξη Τσίπρα θὰ ἐμφανίσῃς τὸν μανίκοθεν ἄσσο; 

Θὰ εἶσαι στὴν γνωστὴ πλατεία μὲ ἄπειρους διαμαρτυρομένους μαζύ. Θὰ εἶσαι καὶ ὅμορφος (πιότερο τοῦ γνωστοῦ, τοῦ προκαλέσαντος ἐκεῖνα τὰ διψήφια ποσοστὰ πρὸ περίπου τριετίας – τί ξώφυλλα στὴν σοῦπερ Κατερίνα καὶ μαλακίες!) στοὺς δρόμους ἐκεῖ ὅπου σὲ καλεῖ τὸ ἀγωνιστικὸ καθῆκον μαζὺ μὲ ὅλον αὐτὸν τὸν κόσμο. Μὲ ὕφος σφίγγας, ἀμίλητος, σφικτῶν χειλέων ἔκφραση θὰ ἔχῃς καί. Καὶ πλήρης θριάμβιου χαμόγελου, μὲ τὰ βλέφαρα νὰ πάλλωνται λίγο περισσότερο παραπάνω τοῦ κανονικοῦ μὰ καὶ πιὸ ἀργά, σὰ σὲ ἀργὴ ῥηπλέυ κίνηση θὰ τὰ κλείνῃς. Ἴσως καὶ νὰ ξερογλύφεσαι, κανεὶς δὲν θὰ σὲ ἀδικήσῃ ἂν ξέρῃ τὸν μανικίῳ ἄσσο ποὺ ἔχεις, Ἀλέξη Τσίπρα!

Καὶ μετά, ὅταν θὰ ξεμανικωθῆς, ὅταν τὸν ἄσσο θὰ ὑψώσῃς στὸν ἀττικὸ οὐρανὸ καὶ οἱ ἡλίου ἀκτίνες θὰ γλύφουν τὸ πλαστικὸ τῆς κάρτας τότες ὅλοι οἱ ἐξαθλιωμένοι θὰ πέσουν στὰ πόδια σου, οἱ ζητωκραυγές τους θὰ μουσκεύωνται ἀπὸ δάκρυα χαρᾶς καὶ ἡ ὁχλαγωὴ ποὺ οἱ ἴδιοι σιάχνουν θὰ τοὺς ὑπνωτίζῃ. Μιὰ χασισικὴ δερβισάδα θὰ κυριεύσῃ ὅλον τὸν ντουνιά, θὰ εἶναι στὰ πόδια σου, θὰ κλαῖνε ἀπὸ εὐδαιμονία καὶ δὲν θὰ ἀργήσουν νὰ σὲ πάρουν στοὺς ὤμους, νὰ σὲ περιφέρουν σὰν ἀφιερωμένο στὸν Ἄη Λαό, τρόπαιο στὶς λεωφόρες τῆς Ἁγίας Ἐπανάστασης. Μὲ ἀκανόνιστες κινήσεις, μὲ μιὰ ταραχὴ γιὰ τὸ ποιὸς θὰ σὲ πρωτοπάρῃ ἐπ’ὤμου, θὰ ἀναδεύεσαι σὲ χέρια καὶ κορμιὰ τσακισμένων καὶ τσούπ! Γαμῶ τὸ στανιό σας, ἔπεσε ὁ ἄσσος! Προσοχὴ μαλακισμένα, μὴν τὸ πατήσῃ κανείς, σᾶς γάμευσα!

Ἀπότομα νεκρικὴ σιγὴ σὲ ὅλην τὴν γνωστὴ πλατεία, παντοῦ ἔκφρασες ἐνοχῆς κι ἐσὺ Ἀλέξη Τσίπρα, ἐς ἔδαφος προσγειωθεὶς θὰ ξεσκονιστῇς ἀπὸ τὸν κονιορτὸ τῶν πολλῶν καὶ εἰδὼν κάτω, μεταξὺ ῥοχαλῶνε καὶ γοπῶνε, τσιχλῶνε καὶ φεηγβολάν, οὔφ! εὐτυχῶς τὸν βρῆκα! Καὶ τότε μὲ κίνηση σώματος ῥὸκ στὰρ πολλὰ ψωνισμένου θὰ ψάξῃς μιὰν ἄκρη, μιὰν γωνιὰ γιὰ νἄχῃς ὅλον τὸν πλατείας κόσμο μπροστά σου. Ἴσως νὰ σταθῇς καὶ σὲ κάποιο βάθρο ποὺ σχηματίζεται ἀπὸ τὶς κοῦτες, τελάρα κοντυνοῦ περιπτέρου γιὰ νὰ σὲ δοῦν ὅλοι, ὅλοι ὅταν ἐντελῶς φανερώσῃς τὸν ἄσσο στὸ μανίκι, τὴν λύση ποὺ προτείνει ἡ aristera στὸ δήλιο πρόβλημα τοῦ σήμερα.

Νὰ τὸ πῶ; Νὰ σοῦ κάνω χαλάστρα Ἀλέξη Τσίπρα;

Ὁ πρόεδρος τοῦ Συνασπισμοῦ, ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδος τοῦ Τσίριζα ὅπως εἶχε μὲ γαμῶ στόμφο διακηρύξει πρὸ 1-2 ἐτῶν, θὰ μᾶς γειάνῃ ἀπὸ τὴν πανώλη τῆς τρόικας καὶ τοῦ δικομματισμοῦ μὲ τὰ πετρέλαια τοῦ συντρόφου Τσάβεζ.