Ὁ Γράμμος ἠλευθερώθη!
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
3:31 μ.μ.
Δευτέρα, Αυγούστου 29, 2011
Προηγούμενες αναρτήσεις
- count on me!
- Πορφυρογέννητος Γωνιὰ
- count on me!
- παλιὰ φρουρὰ
- Κι ὁ γλάρος ἀποῦσος
- Ταξείδι στὴν Ῥωσσία
- a million years - μὲ τὸ δέον ἀξὰν
- Πορφυρογέννητος Γωνιὰ
- Blackmail!
- ἦταν ἡ ζωή μου κόλαση καὶ τὴν ἔκανες ἀπόλαυση...
10 σχόλια:
Ευτυχώς. Πάλι καλά που υπήρχαν Έλληνες που δεν εξαπατήθηκαν από Ζαχαριάδηδες κλπ.
Άσχετε φασίστα ούτε μια φωτό δεν μπορείς να βάλεις χωρίς να ξεχειλώσεις το blog σου, κονσερβοκούτι που σου χρειάζεται τομάρι κι έχω όρεξη να πιω ανθρώπινο αίμα....
Καλό μεσημέρι!
:-)
:) :) :) :) :)
Η αναφορά του Γράμμου σε εφημερίδα που βγάζει ο Κόκας δημιουργεί κάποιους συνειρμούς πάντως!
Τέτοια γίνονταν καὶ ἄντε μετὰ νὰ μαζέψεις τὸ ΚΚΕ ποὺ ἔλεγε τέσσερα κόμματα, δύο πολιτικές!
Κατέβασα ἀπὸ τὸ bluewhite τὸ sweet movie. Nὰ τὸ δῶ;
Μακαβιέγεφ και Χατζιδάκις; Είσαι σοβαρός; Κοίτα -εγώ πέρα από το πρόβλημα με την γλυκανάλατη κλασσικούρα του Χατζιδάκι έχω και τρελό πρόβλημα με τους Γιούγκοσλαβους. Για να φανταστείς, ούτε τον Τζόλε δεν γούσταρα!
χιχιχιχί, οκ!
Κατέβασε καλύτερα την Απεργία του Αϊζενστάιν. Αν και δεν είναι σημείο αναφοράς όπως το Ποτέμκιν και ο Ιβάν είναι ένας σοβαρός λόγος για να διαπιστώσουμε οτι η στρατευμένη τέχνη μπορεί να είναι αριστουργηματική τέχνη αρκεί ο καλλιτέχνης να έχει ταλέντο (κι έχει και εκείνο το Μοντάζ των Ατραξιόν που γαμεί).
Πάντως εγώ αυτό που κατέβασα και ξαναείδα μετά από χρόνια ήταν ο Τρίτος Άνθρωπος κι αποφάσισα οτι ο Όρσον είχε κάνει σχεδόν τα πάντα για μια εκατονταετία μετά. Τι αρχίδης τύπος (τι εγωπαθής και ναρκιστιστική πρώτη σκηνή του στην ταινία!) αλλά και πόσο μεγάλη διάνοια! Καλός κι ο Χίτσκοκ αλλά ο Ουέλς εξωπαγματικός!
Ἔβαλα τὴν Ἀπεργία νά κατεβαίνῃ.
Πράγματι, ὁ τρίτος ἄνθρωπος γαμεῖ, εἶναι ἀπὸ τὰ λίγα ἔργα ποὺ ἔβαλα νὰ δῶ σὲ τόσο μικρὸ διάστημα μετὰ ἀπὸ τὴν πρώτη φορά.Πῆγα καὶ στὸν σινεμά, ἀκόμα παίζει. Ἡ κιθάρα λίγο μὲ εἶχε περιεργέψει στὴν ἀρχὴ (τὸ περίμενα πιὸ βαρύ, πιὸ δωρικό) ἀλλὰ εἶναι σοῦπερ.
Ἀνίδεος πάντως περὶ τὰ κινηματογραφικά, δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω, νὰ ἐπισημάνω ποῦ ἡ τελειότητα!
(γιὰ ποιὰ σκηνὴ λές; Στὴν ποὺ κρύβεται τοῦ Κόττεν καὶ τὸν παίρνει μυρωδιὰ ἡ γάτα;) Ἂμ τὸ κρεσέντο του ἐδῶ: Like the fella says, in Italy for 30 years under the Borgias they had warfare, terror, murder, and bloodshed, but they produced Michelangelo, Leonardo da Vinci, and the Renaissance. In Switzerland they had brotherly love - they had 500 years of democracy and peace, and what did that produce? The cuckoo clock.
http://www.youtube.com/watch?v=dv1QDlWbS8g
Θείκή ατάκα -ναι! Και αυτή τη σκηνή εννοώ, που τον βρίσκει η γάτα και ανεβαίνει το φως προς το πρόσωπό του. Η αποθέωση του ναρκισισμού.
Ούτε εγώ είμαι Ραφαηλίδης (φτου, φτου, φτου) αλλά μπορώ να σου απαριθμήσω 5-6 σκηνές που τις έχουν ξεσηκώσει ατόφιες ένα σωρό αριστουργήματα στη συνέχεια (όπως αυτή που φεύγουν από το νεκροταφείο και περνάνε την κοπέλα στο δρόμο -την πρώτη φορά). Βέβαια η σκηνή του τέλους νομίζω οτι δεν έχει πλησιαστεί από πολλές ταινίες στην πορεία του σινεμά.
Και το κυνηγητό σους υπονόμους -θυμάσαι πόσο έχει παίξει; Ή εκείνη η τεχνική με τα σκαλοπάτια που σπάει τα δυο επίπεδα σε 10 -τι να λέμε, ο άθρωπας ήξερε πολλή μπάλα! Λύμπε σκέτος να΄ουμ!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα