Blackmail!
Σὲ ἐπανέκδοση προβάλλεται στὸν κινηματόγραφο (sic) Ζέφυρος στὸ Θησεῖον, τὸ Blackmail, ἡ πρώτη ὁμιλοῦσα ταινία τοῦ μαῖτρ.
Μιὰ γυναίκα (τζίιιιζ) δολοφονεῖ τὸν παρ’ὀλίγον βιαστή της ἀλλὰ τὴν βγάζει καθαρὴ διότι ἕνα ὄργανον τῆς τάξεως, ἀστυφύλαξ ζηλώσας τὸν σχωρεμένο, wannabe διατρυπωτὴς τῆς φόνισσας [εἴτε μὲ συναίνεση εἴτε ἄνευ τῆς ἑτέρας (μὰ καὶ ἐταίρας) πλευρᾶς] τὴν βοηθᾷ. Ἔστιν δίκης ὀφθαλμὸς ὅμως, ἕνας πλανόδιος χίππυ στὸ περιθώριο παρατηρήσεως ἀγρίων πτηνῶν, αὐτοπτoμαρτυρώνεται τοῦ περιστατικοῦ καὶ ἐκβιάζει τὴν σκρόφα.
Ἂν ἔχουτε τὸν Θεό σας ἀγαπητοὶ σκεπτικισταὶ καὶ ἄθεοι. Μιὰ γυναίκα βρίσκει καταφύγιο σὲ ἐργαστήριον καλλιτέχνου τινός, δέχεται νὰ ποζάρῃ γυμνὴ αὐτῷ, τοῦ ἐπιδεικνύει, τοῦ ἀποκαλύπτει τὰ ἂς ποῦμε ἀπόκρυφά της. Ἀνερυθρίαστα τοῦ ἐκθέτει τὰ ἐρυθρά αὐτῆς μέρη (ἴσως πορφυρὰ μπορεῖ καὶ φούξια, σίγουρα ὅμως ξυρισμένα) τοῦ λικνίζεται μὲ περισσότερη τῶν καλλιτεχνικῶν συνιστωσῶν εὐλυγισία, προφασιζομένη ἀναζήτηση δεούσης στάσεως. Κατόπιν δύο τζουρῶν τζήν, τύψεων καταπατηθεισῶν καὶ χειρῶν προταθεισῶν, τὸ στῆθος της ἀφήνεται στὴν κριτικὴ τοῦ καλλιτέχνου ματιὰ ἀξιολογούμενο κυρίως κατὰ τὶς στιγμὲς ποὺ ἕνας ἄρρωστος Τάμεσης, μιὰ ὑγρασίας πνοή του τὴν ταλανίζει διαστέλλοντας τὰ ψηφία (τῆς οὐδέποτε ὡστόσο μέλλοντι πραγματουμένης) μητρότητος. Κι ὅταν τὸ ἁλκοὸλ πληθύνει, ἡ κυρία αὐτὴ σὲ ἕναν οἶστρο καλλιτεχνικό, ἀναλαμβάνει πρωτοβουλία γιὰ μιὰν πιὸ ἐμπνευσμένη μεντορικὴ στάση· στρέφει τὰ νῶτα της στὸν ζωγράφο, τοῦ προτείνει τὴν πυγή της, τοῦ παρουσιάζει ὅ,τι δικό της σὲ θέα κοινή, ἡ κοινή. Κι ὅταν ἐντελῶς νομοτελειακὰ ὁ τεχνάνθρωπος, ζυγίσας ὅλα αὐτὰ τὰ ξεκάθαρα, τὴν προσεγγίζει γιὰ νὰ τῆς δώσῃ ὅ,τι φωναχτὰ τόση ὥρα τοῦ ζητᾷ, αὐτή, ξεκάθαρα πρόστυχα, γυναικεῖα δηλαδή, υἱοθετεῖ στάση βλενοπαρθένας. Μὰ γιὰ ποιά μέ περάσατε;;; Καὶ δὲν φθάνει ὅλο τοῦτο τὸ ὁποῖο εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ τὴν καταδικάσῃ σὲ ἀργό, ἐπώδυνο κοινωνικὸ ἀλλὰ καὶ βιολογικὸ θάνατο· τοὐναντίον! Ἡ πόρνη Ἰουδὴθ πιστὴ στὴν συνήθη, δεδομένη γυναικεία ψυχοσύνθεση, ἁρπάζει μιὰν μάχαιρα καὶ δολοφονεῖ τὸν ἀτυχὴ ζωγράφο, τὸν παρολίγον βιαστή της ὅπως δηλοῖ ἡ φεμίνιος προπαγάνδα!
Προσέξατε ἀγαπητοί, ἡ ξανθιὰ μὲ τὸν σπαραξικάρδιο ἀπογνώσεως μορφασμὸ τῆς παρακάτω φωτογραφίας ἀποζητᾷ τὸν οἶκτο σας, θέλει νὰ σᾶς προσεταιριστῇ. Μὴν τὴν λυπηθῇτε ὅμως!
ἰδοὺ τὸ κτῆνος!
Μιὰ γυναίκα (τζίιιιζ) δολοφονεῖ τὸν παρ’ὀλίγον βιαστή της ἀλλὰ τὴν βγάζει καθαρὴ διότι ἕνα ὄργανον τῆς τάξεως, ἀστυφύλαξ ζηλώσας τὸν σχωρεμένο, wannabe διατρυπωτὴς τῆς φόνισσας [εἴτε μὲ συναίνεση εἴτε ἄνευ τῆς ἑτέρας (μὰ καὶ ἐταίρας) πλευρᾶς] τὴν βοηθᾷ. Ἔστιν δίκης ὀφθαλμὸς ὅμως, ἕνας πλανόδιος χίππυ στὸ περιθώριο παρατηρήσεως ἀγρίων πτηνῶν, αὐτοπτoμαρτυρώνεται τοῦ περιστατικοῦ καὶ ἐκβιάζει τὴν σκρόφα.
Ἂν ἔχουτε τὸν Θεό σας ἀγαπητοὶ σκεπτικισταὶ καὶ ἄθεοι. Μιὰ γυναίκα βρίσκει καταφύγιο σὲ ἐργαστήριον καλλιτέχνου τινός, δέχεται νὰ ποζάρῃ γυμνὴ αὐτῷ, τοῦ ἐπιδεικνύει, τοῦ ἀποκαλύπτει τὰ ἂς ποῦμε ἀπόκρυφά της. Ἀνερυθρίαστα τοῦ ἐκθέτει τὰ ἐρυθρά αὐτῆς μέρη (ἴσως πορφυρὰ μπορεῖ καὶ φούξια, σίγουρα ὅμως ξυρισμένα) τοῦ λικνίζεται μὲ περισσότερη τῶν καλλιτεχνικῶν συνιστωσῶν εὐλυγισία, προφασιζομένη ἀναζήτηση δεούσης στάσεως. Κατόπιν δύο τζουρῶν τζήν, τύψεων καταπατηθεισῶν καὶ χειρῶν προταθεισῶν, τὸ στῆθος της ἀφήνεται στὴν κριτικὴ τοῦ καλλιτέχνου ματιὰ ἀξιολογούμενο κυρίως κατὰ τὶς στιγμὲς ποὺ ἕνας ἄρρωστος Τάμεσης, μιὰ ὑγρασίας πνοή του τὴν ταλανίζει διαστέλλοντας τὰ ψηφία (τῆς οὐδέποτε ὡστόσο μέλλοντι πραγματουμένης) μητρότητος. Κι ὅταν τὸ ἁλκοὸλ πληθύνει, ἡ κυρία αὐτὴ σὲ ἕναν οἶστρο καλλιτεχνικό, ἀναλαμβάνει πρωτοβουλία γιὰ μιὰν πιὸ ἐμπνευσμένη μεντορικὴ στάση· στρέφει τὰ νῶτα της στὸν ζωγράφο, τοῦ προτείνει τὴν πυγή της, τοῦ παρουσιάζει ὅ,τι δικό της σὲ θέα κοινή, ἡ κοινή. Κι ὅταν ἐντελῶς νομοτελειακὰ ὁ τεχνάνθρωπος, ζυγίσας ὅλα αὐτὰ τὰ ξεκάθαρα, τὴν προσεγγίζει γιὰ νὰ τῆς δώσῃ ὅ,τι φωναχτὰ τόση ὥρα τοῦ ζητᾷ, αὐτή, ξεκάθαρα πρόστυχα, γυναικεῖα δηλαδή, υἱοθετεῖ στάση βλενοπαρθένας. Μὰ γιὰ ποιά μέ περάσατε;;; Καὶ δὲν φθάνει ὅλο τοῦτο τὸ ὁποῖο εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ τὴν καταδικάσῃ σὲ ἀργό, ἐπώδυνο κοινωνικὸ ἀλλὰ καὶ βιολογικὸ θάνατο· τοὐναντίον! Ἡ πόρνη Ἰουδὴθ πιστὴ στὴν συνήθη, δεδομένη γυναικεία ψυχοσύνθεση, ἁρπάζει μιὰν μάχαιρα καὶ δολοφονεῖ τὸν ἀτυχὴ ζωγράφο, τὸν παρολίγον βιαστή της ὅπως δηλοῖ ἡ φεμίνιος προπαγάνδα!
Προσέξατε ἀγαπητοί, ἡ ξανθιὰ μὲ τὸν σπαραξικάρδιο ἀπογνώσεως μορφασμὸ τῆς παρακάτω φωτογραφίας ἀποζητᾷ τὸν οἶκτο σας, θέλει νὰ σᾶς προσεταιριστῇ. Μὴν τὴν λυπηθῇτε ὅμως!
ἰδοὺ τὸ κτῆνος!
Ἔλα στὸν θεῖο, μικρή μου, ἔλα ποὺ κάνεις τὴν δύσκολη, τόση ὥρα τὄθελες στὸ πιάτο! Ἔλα μωρὴ σκαρμούτσα μὴν τὸ δυσκολεύῃς, φαίνεται πόσο τὸ λαχταρᾷς! Ἔλα,θὰ σὲ τρατάρω καὶ λοκόμι!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα