Κι ὁ γλάρος ἀποῦσος

Ἡ λαϊκιὰ μούσα [μὲ ἀνυπέρθετο καὶ νάμπερ οὐὰν ἐκπρόσωπό της τὸν Ὀράτιο Ῥανταπλάν, ἕναν μπῆντνικ ἀντιρρησία συνείδησης στὸν πόλεμο τοῦ Βιετνὰμ ὁ ὁποῖος ἐν τούτοις κατετάγη ἐθελοντικῶς στὸν πόλεμο τοῦ 99 στὸ Κόσοβο καὶ τώρα (2011) φέρει βαθμὸν ἐπιλάρχου στὸ Ἀφγανιστὰν] ἔχει κυρίως ἐπικεντρώσει κι ἀφιερώσει ἐμπνεύσεις στὶς γιορτὲς καὶ κυρίως στὶς συναισθηματικὲς (σὲ οὔρμπαν γκρίζο περιβάλλον ὅπου τὸ ἐγὼ συνθλίβεται στοὺς τῶν ἐλὶτ καπιταλιστικοὺς μηχανισμοὺς τῆς ἀλλοτροίωσης) ἐκρήξεις ὅταν αὐτὲς βιώνονται μοναχιστί.

Μὰ κανεὶς (βάσει τοῦ index τῆς μείζονος ἐγκυκλοπαιδείας τοῦ Βατικανοῦ) δὲν ἔχει ψελλίσει κάτι γιὰ τὶς φάσεις ποὺ περνᾶμε τὴν πρώτη στὴν δουλειὰ μέρα κατόπιν ἀδείας. Σὲ αὐτὸ τὸ γνώριμο κι ἐπανακάμψαν περιβάλλον, αὐθωρεὶ οἱ διακοπὲς γίνονται διακοπεῖσαι καὶ καὶ τοῦ χρόνου. Σὲ ῥωτᾷνε πῶς πέρασες κι ἀφοῦ φορέσεις τὸ κοστούμι τῶν κοινοτοπιῶν ἀπαντᾷς καλά. Ἴσως δὲ νὰ μεσολαβήσουν κάποια ἄρρητα – κοσμοπλημμύρα στὶς πλὰζ πῶς περάσατε τὸ καλοκαῖρι μπάνια κάνατε πῶς μαύρισες ἔτσι ἐδῶ ψηθήκαμε κουφονήσι τὸ ἀπόγευμα εἶναι ἡ καλλίτερη ὥρα γιὰ μπάνιο δὲν ἀντέχω πάω νὰ βουτήξω καλὸ ψάρι βρήκατε ἀπ’ ὅταν ἀσφαλτόστρωσαν τὸν δρόμο πλάκωσε ὅλη ἡ μουργομπασκλασαρία φολέγανδρος δὲν καίγομαι ποτὲ φτοὺ κάποιοι μᾶς πῆραν τὴν σκιά ποῦ διακοπὲς μὲ τέτοια κρίση. Μετά, πάλι ἕνα ἐρωτηματικό, ποῦ πῆγες;

Γώ, ἐσκέφθην ἐφέτος νὰ μὴν πάω πουθενὰ καὶ νὰ βάλω στὴν τράπεζα τὸ ἐπίδομα ἀδείας ἀλλὰ καὶ τὰ ὅποια γκαφρὰ θὰ ξόδευα σὲ ἑστίαση, ξενοδοχείαση καὶ ὅ,τι ἄλλο ξοδεύει ὁ κόσμος, τί μὴ μὲ ῥωτᾶτε καθ’ὅσον διότι κι ἐπειδή... Ἐξερχόμενος τῆς τραπέζης λοιπόν – εἶχε προηγηθῇ καὶ ἡ συμφωνία ἐκείνη ποὺ χαλάρωσε λίγο τὴν κωλοτρυπίδα μας – ἄρχισα νὰ σκέπτωμαι χαραμάδες μὴ καταρράκωσης τοῦ ῎ιματζ.

Ἡ σκέψις κάπου κατέληξε καὶ ὅταν λοιπὸν ψές, πρώτη ἡμέρα ἐν ἐργασίᾳ, μὲ ῥωτοῦσαν ποῦ ἔπαγες, ἀπαντοῦσα, Νίς. Τὸ ἀπέναντι φρύδι ἔσκυβε λιγουλάκι καὶ Νίκαια, ξηγοῦσα. Γαλλία; ξαναρωτοῦσαν ἀκμαίως. Καὶ κουνοῦσα τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω μήπως καὶ εἶχε λεκὲ ἀπὸ τὶς μπάμιες τὸ τιρκουὰζ λακοστάκι μὰ οἱ ἀπέναντι τοῦτο τὸ λόγιζαν ναί. Δὲν ἐρώτουν λεπτομερείας, ὄθεν τοὺς ἄφηνα νὰ νομίσουν γιὰ μέρες δεκαπέντε ὅτι ἔπαιζα τάβλι μὲ θέα λαδωμένο Ἀλβέρτο καὶ ξαναγύριζα στὶς μπάμιες μου - ὄχι δὲν εἶχε μάσα τὸ πρόγραμμα μετὰ ἀπὸ τὸ πλακωτό, μπάμιες ἔφαγα χθὲς πρώτη μέρα στὴν δουλειὰ σὲ τάππερ ὡς εἴθισται.

Χθὲς ἡ Μῦ, ὅπως ἴσως θὰ λέγαμε Μαρία, μετὰ ἀπὸ τὸ καλωσόρισμα, μὲ ῥώτησε ἐπίσης ὅλα τοῦτα μὰ γὼ πειδὴς ποτὲς δὲν μπορῶ ψέμματα νὰ τῆς πῶ, παρρησεύθην καὶ δὲν πῆγα πουθενά, μέρες δεκαπέντε στὸ σπίτι ἤμανε. Ἄ εἶπε καὶ φάνηκε ὅτι ἀμηχανεύθηκε λίγο καθ’ὅσον, ὅταν ῥωτᾷς κάτι τέτοια περιμένεις ἀπὸ τὸν ἄλλον κάτι νὰ σοῦ πῇ· ἒ καὶ τὸ χειρότερο μέρος νἆναι, τοῦ πετᾷς ἔστω ἕνα κάλπικο, μιὰ χαρὰ καὶ τοῦ χρόνου! Ἐνῷ τώρα…; Ἂ εἶπε καὶ μάλιστα χαμηλόφωνα, ἴσως κι αὐτὸ νὰ τῆς φαινόταν παράταιρο καὶ ἔστειλε ἀλλαχοὺ τὴν κουβέντα, κύτταξε τὸ κρανίο μου καὶ εἶπε πόσο σοῦ πάει, σοῦ πάει, ναί! Καὶ καθὼς θώπευσε (μὲ τὸ βλέμμα οὐχὶ μὲ τὶς χειρῖδές της)τὸ ξυπόλητο κεφάλι, ἦρθε λίγο πιὸ κοντὰ καὶ ξανὰ ἀμόλησε γι’ἀλλοῦ τὴν καλούμπα τοῦ μπλᾶ μπλά: Τί ὡραῖα μάτια ἔχεις, μὰ τώρα ἀνεδείχθη τὸ κάλλος των, τώρα ναί. Καλέ…; Πράσινα εἶναι; 

Τζιβιτζιλιάρικα ψευτογέλασα λίγο καὶ ἔνοιωσα ὅπως νοιώθουν φερέλπιδα πουτανάκια, ἔφηβα εἰσέτι, στὰ πρῶτα πειράγματα καθὼς διέρχονται γιαπιῶν οἰκοδομῶν τὴν ὥρα τοῦ κολατσιοῦ. Μὰ νὰ ἀκούω γιὰ τὰ μάτια μου ἀπὸ γκόμενα ἔχουσα μάλιστα κι αὐτὴ ψαρωτικὸν μάτι κάτσε δὲ καλά; Ὢ τί στὰ μπούνια γοητευθείς, ἐρρυθριῶ Μῦ μου! Τὸ ἐντελῶς περίεργο μάλιστα ἦτο ὅτι καμμιὰ ἀπὸ τὶς κατὰ καιροὺς γκόμενές μου, μὲ τὴν ἀποθεωτικὴ διάσταση τοῦ ὅρου δὲν μοῦ τὸ ἔχει πεῖ, ποτές! Ὅλαι (δηλαδὴ αὐτὸς ὁ πληθυντικὸς τώρα, λίγο παράταιρος κι ἐγωιστὴς λίγο ἁρμένικης βίζιτας, ἐνοχλητικὸς σὰν ἰούλια ἱδρωτσίλα στὸν λαιμό, ἤγουν μία εἶναι οἱ γκόμενες ποὺ εἶχα) πισταὶ στὰ δηλωθέντα τῆς ἀστυνομικῆς μου ταυτότητος μὲ νόμιζαν καστανὸ καὶ δὲν τὸ πάγαιναν παραπέρα. Τὰ ῥομαντικὰ περιορίζοντο στὸ εὗρος ποὺ δημιουργοῦν δηλώσεις ἀπὸ γαμώτο! αλήθεια μου έχει λείψει να σε πάρω εντελώς και μόνο στο στόμα μου! σε έχω αμελήσει ολίγον, αλλά υπόσχομαι θα επανορθώσω πάραυτα! μέχρι ειδικά όταν είμαι έτσι και μου κάνεις γλυφομούνι και με ψιλοτσιμπάνε τα γενάκια σου, αχ είναι τέλεια.....δε μπορείς να φανταστείς........νοιώθεις να συσπάται το μέσα μου.... καταλήγοντα σὲ πράγματα ποὺ συνήθως χῶρα λαμβάνουσιν μετὰ ἀπὸ τὸ 43ον ῥαντεβοὺ (καὶ μὲ πολλὰ παρακάλια καὶ ἂν) μὰ μὲ τὴν καλή μου τὸ ἀπηλαύσαμε στὸ πρῶτο! συνεπῶς γιὰ χωροταξικοὺς λόγους οἱ ματιὲς δέον νὰ ὦσιν χαμηλά.

Ἔμεινα λίγο μαλάκας λοιπὸν εἰς ὅ,τι ἡ Μῦ ἔλεγε γιὰ τὰ μάτια μου (τὸ συνέχιζε, ἀπηθύνετο μάλιστα καὶ σὲ γείτονες συναδέλφισσες αἵτινες πάντως κι εὐτυχῶς δὲν ἔδωσαν πολλὴν σημασία) καὶ γελοῦσα ἀμήχανα ποὺ αὐτὴ εἶχε ἐπισημάνει κάτι τέτοιο. Γιόμισα ἔπαρση, φούσκωσε ἡ αὐτοπεποίθησή μου καὶ ἐτοιμάστηκα νὰ τῆς προτείνω τὸ μπορντὼ πακετάκι, θὰ κάνῃς τσιγάρο;

Γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινὴς πάντως, τὰ μάτια μου δὲν εἶναι ἀναφανδὸν πράσινα. Ἀπὸ τὸ ἀνοικτὸ καφὲ ξεκινᾶνε καὶ μὲ ἕναν φυσιολατρικὸ τρόπο καταλήγουσιν σὲ ἕνα σχεδὸν πετρόλ. Ὅπως μιὰ πολλὰ ὑποσχομένη πλουμέρια πάνω στὰ ντουζένια της μεγαλώνει καὶ μεγαλώνει κι ὁ ἐξελισσόμενος καὶ ὁλονὲν τρανούμενος κορμουδάκος της, φωτεινὸς καφὲ ἐξελίσσεται σὲ βαθὺ πράσινο, ἔτσι καὶ τὰ μάτια μου ὑπὸ κάποιες προϋποθέσεις θὰ φανοῦν πράσινα. Θὰ πρέπῃ λοιπὸν νὰ συντρέξουν μερικοὶ ἀστερίσκοι ὥστε προσηλωμένη (sic) στὶς κόρες μου νὰ μοῦ δῇς αὐτὸ τὸ χρῶμα.

Ἕνας σημαντικὸς παράγων γιὰ νὰ ἀναδειχθῇ τὸ πράσινο αὐτὸ (τὸ ὁποῖον εἶδε πρώτη ἡ Μῦ, ξανατονίζω) εἶναι ἡ περιβολή μου νὰ ἀπαρτίζεται ἀπὸ χρώματα θερμὰ μήκους περίπου 680 νανομέτρων – χωρὶς τοῦτο νὰ ἀποτελῇ τὴν καταλυτικὴ συνιστώσα. Τὸ πλέον σημαντικὸ ποὺ κάνει νὰ κυριεύσῃ αὐτὸ τὸ χρῶμα τοὺς ὀφθαλμούς μου λαμβάνει χῶρα ὅταν ὁ ἀμφιβληστροειδὴς χιτῶνας τοῦ παρατηρητοῦ, ὀξυδερκής, ἄοκνος καὶ φίλεργος, ἀποκωδικοποιήσει τὰ μήκη κύματος τοῦ φωτὸς στὶς ἀποφύσεις τοῦ νευρικοῦ συστήματος μὲ τρόπο ὅμοιο ὁ ὁποῖος συναντᾶται, παρατηρεῖται, ξεδιπλοῦται στὰ ἀφροδίσια.

Ὅταν παραδείγματος χάριν, ἡ στάσις τῶν σωμάτων εἶναι τέτοια ποὺ δὲν ἐπιτρέπει στὴν γυναίκα νὰ δῇ τὸ ὑδραυλικὸν σημεῖον τῆς χαρᾶς ἀλλὰ παρὰ ταῦτα μπορεῖ νὰ περιγράψῃ μὲ κάθε λεπτομέρεια στὸν ἐπιβήτορά της τὴν ἀνατομία του (τρόπος - ῥυθμός - συχνότης ῥοῆς αἵματος στὸ σάρκινο κοντάρι, τὸ ἐλλειψοειδὲς τῆς σφαίρας τῆς βαλάνου, τὸν λόγο μήκους τῶν φλεβῶν πρὸς τὴν συνολικὴ ἔκταση τοῦ μορίου, τὴν ἐκκρινομένη ποσότητα προργασμικῶν ὑγρῶν, τὰ ἑκατοστὰ ποὺ χάνονται σὲ κάθε διείσδυση στὴν χάσκουσα κάθιδρη ὀπή, τὸν ἀριθμὸ τῶν ῥυτίδων στὸ ἀγόμενο καὶ φερόμενο ἀλλὰ καὶ λόγῳ ῥιγους συσταλθὲν ὄσχεο, στὸν βαθμὸ ὁμοιότητος τῶν σχεδίων αὐτῶν τῶν ῥυτίδων μὲ τὰ δακτυλικὰ ἀποτυπώματά τοῦ κατόχου, τὶς φορὲς ἀναδιπλώσεως τῆς πόσθης, τὸ χρονικὸ περιθώριο μέχρι τὴν ἐκσπερμάτιση ἀρχομένου τῆς πύκνωσης τῶν χαοτικῶν κινήσεων τῆς λεκάνης) ἐν μέσῳ μάλιστα χαμαιτυπικῶν ἐρωτόλογων, στρωτὰ ἐκφερομένων ἄνευ τοῦ παραμικροῦ προσκώμματος ἀπὸ τὶς ἄναρχες ἱμερικὲς ἄνασες τότε ἡ γυναίκα αὐτὴ πληροῖ τὶς προϋποθέσεις νὰ δῇ πράσινα τὰ μάτια μου.

Ἄφησα τὰ χέρια μου ἀπότομα ἀπὸ τὸ πληκτρολόγιο σὰν νὰ εἶχε ῥίξει κάποιος καυτὸ νερό, ἔσπρωξα τὴν καρέκλα, ἔτρεξα πίσω της καὶ πῆρα βαθιὰ ἀνάσα γιὰ νὰ τῆς φωνάξω ἐρώτηση:  

Μῦυυ, ἂς ποῦμε Μαρία… Μῦυυυυ; Ξεύρεις νὰ μαγειρεύῃς;