Μουμπλὲ μουμπλέ...

Εἶχα πάει γιά σουβλάκια ψές τό βράδυ (τελικῶς ἔφαγα γιαουρτλοῦ) καί γιά νά χωνέψω λίγο, νά κάψω τίς τζατζικιόθεν θερμιδοῦλες μιάς καί δέν θέλω νά ἐκφυλίσω τό πόσο μπόντυ τρελλό εἶμαι μέ γράμμωση – γάμωση, κίνησα γιά ἕναν περίπατο. Ἐλάχιστα μετά ἀπό τό τρίτο ῥέψιμο, σέ μιάν ἀλσυλιώδη πλατεία, ψάχνοντας διακριτικῶς ἀδημονιστί γιά χαρμανιασμένα μέ προϋπόθεση ἀφραγκίας ζευγαράκια– παλαιόθεν ἠδύ πάρεργον τό μάτι καί ἡ σύν αὐτῷ μαλακία - ἐστάθην σέ κάτι ἄλλο. Εἶδα ὄχι τό χαρακτηριστικά φρικτά παραμορφωμένο λόγω ἱμέρου πρόσωπον ἀνδρός ἐνόσῳ γυναίκα τοῦ δοκιμάζει τόν κάθιδρο φαλλό οὔτε γρηγοροκαταπίνουσες παλάμες νά χειροδαμάζουν καλοκρεατωμένα μαστάρια μέ καϋμοῦχες θηλές ἀλλά οὔτε καί γυναίκα νά μαλώνῃ μέ τόν σφυγμό της καθώς ὁ παρτεναῖρ μπεγλερίζει τίς συνιστῶσες τῆς κλειτορίδος της.

Εἶδον ἐκεῖ χάμου, διμορφοθῆκες, κάτι διμορφοθῆκες, κᾶτσε καλά! Τόσες, νάααα μέ τό συμπάθειο. Ἀπίστευτα μεγάλη ἔκταση εἶχαν καλύψει σέ ἕναν κηπάκο!

Καί ἐπειδή μέ ταλανίζει ἕνα πρόβλημα...

Ὁ ἐν Σαλαμίνι οἶκος τρώει φρίκη κατά τό θέρος ἕνεκα τοῦ ἡλίου. Δέν ἔχω προνοήσει γιά τεχνητή μόνωση καί τώρα σφίγγομαι μπάς καί βάλω διμορφοθήκες π.χ. ὥστε νά καλύψωσιν αὗται τήν ταράτσα καί διά τοῦ τρόπου τούτου νά γλυτώσω μιά κάποια καυσώνιον ζέστη. Μέ πιάνεις φαντάζομαι. Τό θέμα εἶναι, τό ἐρώτημα δηλαδή, ὁ προβληματισμός παναπεῖ ὅτι μιά διμορφοθήκη [ἀπό τήν ὁποίαν θέλεις νά καλυφθῶσιν 20 τετραγωνικά μέτρα (λέω νά βάλω ἀπό μία – δύο σέ κάθε γωνιά)] ἴσως νά μήν μπορ ῇ νά ευδοκιμήσῃ σέ γλάστρα. Ἤ μήπως μπορεῖ; (Ἔστω σέ γλάστρα σχεδόν βαρέλι!)

Τί λές; Τί ἀποψεύεις γιά πράσινη ταράτσα;