Πού μ’αὐτό θά φύγετε κι ἐσεῖς...
Μεγάλωσα σέ μιά οικογένεια, σέ μιά γειτονιά, τῶν ὁποίων αἱ συνιστῶσαι καί τά δεδομένα ἦσαν ἀντικείμενο, περιεχόμενο (προφανῶς καί ἔμπνευσις) πονημάτων ποιητῶν, καλλιτεχνῶν καί τά ῥέστα. (Λόγω αὐτῶν μάλιστα, τό λοῦμπεν μετετράπη σέ καλῶς νοούμενο γραφικό)
Τά ἐδῶ λοιπόν, τά ἴ-δια, παρουσιάστηκαν σέ τραγούδια μέ δραπετσῶνες, περαῖες, κοκκινιές καί γνωστοποιήθηκαν στούς μή μή προνομιούχους μέσω στίχων οἱ ὁποῖοι «συνελήφθησαν», μελοποιήθηκαν καί τραγουδήθηκαν (καί) ἀπό γλύφτες καί wannabe ποδηγέτες τῆς λοῦμπεν ἐργατικῆς τάξεως.
(Νομίζω ὅτι ξέφυγα)
Αὐτό πού θέλω νά πῶ τόση ὥρα εἶναι ὅτι μεγάλωσα χωρίς πολλές ἀνέσεις. Ποδήλατο π.χ. ἀπέκτησα ὅταν εἶχε ἤδη μαλλιάσει τό ὄσχεόν μου.
Ὅσο γιά τά ἄλλα, τά πιό κούτσικα, τά εὐκόλως μεταφέρσιμα παίγνια... Τά πλεϋμομπιλάκια δηλαδή... Ἐπίσης κλάιν. Μόνο τά τῶν μικροτάτων συσκευασιῶν (μοῦ) ἠγόραζα(ν) κι αύτά ἀπό στοκατζίδικα...
Ἕνα ίσχυρό ἀπωθημένο ἦταν τό πειρατικό καράβι πλεϋμομπίλι. Δέν θυμᾶμαι ποιός καριόλης (ἀπό τήν παρέα) τό εἶχε ἀλλά θυμᾶμαι πολύ καλά, πόσο πολύ (τόν) ζήλευα καί πόσο εἶχα κολλήσει. Καράβι ὄχι ἁπλό παιγνίδι μέ μιά κάποια προχειρότητα καί ξεπεταγματιμό στήν κατασκευή του. Καράβι, παιγνίδι παιδικό ἀλλά φτιαγμένο κατόπιν αὐστηρᾶς προσηλώσεως στήν λεπτομέρεια. Μέ εἶχε ἐντυπωσιάσει μάλιστα ἐκεῖνο τό γαμημένο τό ἀμπάρι. Μιά «σιδεριά» πού ἀνοιγόκλεινε καί μέσα – μή ὁρατά ἀλλά ὑπαρκτά – καθίσματα, τραπέζια, τό λίβινγκ ῥοῦμ τοῦ πειρατοῦ δηλαδή.. Ἔβαζα τά δάκτυλά μου, νά δῶ μέσω αὐτῶν τίς διαστάσεις τοῦ άμπαριοῦ, μέχρι ποῦ φθάνει (μή ὁρατά εἶπον!) καί μοῦ δημιουργοῦσε μιά αἰσθηση γκιουλιβερισμοῦ. Ἠσθανόμην ὅτι πραγματικῶς καί ἐμψύχως ὑπῆρχαν οἱ πειραταί ἀλλά καί τό καράβι τους. Ζήτημα χρόνου νά ἁλμυρισθῆ ἡ ποδιά του καί νά πιτσιλιστῆ ἡ γέφυρα. (Ἠ κατασκευή ἦταν τέτοια πού τό καράβι ἐδύνατο νά ἐπιπλέη).
Ἕνα δῶρο φίλης μοῦ ἐπανέφερε τό ἁλκοολίκι. Μοῦ χάρισε ἕναν βασιλέα μέ σκῆπτρο, στέμμα καί χαμόγελο ἐνῶ ἐγώ ἠγόρασα ἕναν ὑδραυλικό. Θυμήθηκα τό πειρατικό, θυμήθηκα τόν καϋμό μου καί τά ἀνίατα συμπλέγματα λόγω αὐτοῦ κι εἶπα νά τήν δῶ γιατρός. Ἔσπευσα σέ κάποιο μεγαλοκατάστημα, ἔδωσα τήν συνταγή στό ταμεῖον καί...
(ἡ φῶτο μία ἡμέρα πρό τοῦ θανάτου τοῦ δημιουργοῦ τῶν πλευμομπίλι)
Τά ἐδῶ λοιπόν, τά ἴ-δια, παρουσιάστηκαν σέ τραγούδια μέ δραπετσῶνες, περαῖες, κοκκινιές καί γνωστοποιήθηκαν στούς μή μή προνομιούχους μέσω στίχων οἱ ὁποῖοι «συνελήφθησαν», μελοποιήθηκαν καί τραγουδήθηκαν (καί) ἀπό γλύφτες καί wannabe ποδηγέτες τῆς λοῦμπεν ἐργατικῆς τάξεως.
(Νομίζω ὅτι ξέφυγα)
Αὐτό πού θέλω νά πῶ τόση ὥρα εἶναι ὅτι μεγάλωσα χωρίς πολλές ἀνέσεις. Ποδήλατο π.χ. ἀπέκτησα ὅταν εἶχε ἤδη μαλλιάσει τό ὄσχεόν μου.
Ὅσο γιά τά ἄλλα, τά πιό κούτσικα, τά εὐκόλως μεταφέρσιμα παίγνια... Τά πλεϋμομπιλάκια δηλαδή... Ἐπίσης κλάιν. Μόνο τά τῶν μικροτάτων συσκευασιῶν (μοῦ) ἠγόραζα(ν) κι αύτά ἀπό στοκατζίδικα...
Ἕνα ίσχυρό ἀπωθημένο ἦταν τό πειρατικό καράβι πλεϋμομπίλι. Δέν θυμᾶμαι ποιός καριόλης (ἀπό τήν παρέα) τό εἶχε ἀλλά θυμᾶμαι πολύ καλά, πόσο πολύ (τόν) ζήλευα καί πόσο εἶχα κολλήσει. Καράβι ὄχι ἁπλό παιγνίδι μέ μιά κάποια προχειρότητα καί ξεπεταγματιμό στήν κατασκευή του. Καράβι, παιγνίδι παιδικό ἀλλά φτιαγμένο κατόπιν αὐστηρᾶς προσηλώσεως στήν λεπτομέρεια. Μέ εἶχε ἐντυπωσιάσει μάλιστα ἐκεῖνο τό γαμημένο τό ἀμπάρι. Μιά «σιδεριά» πού ἀνοιγόκλεινε καί μέσα – μή ὁρατά ἀλλά ὑπαρκτά – καθίσματα, τραπέζια, τό λίβινγκ ῥοῦμ τοῦ πειρατοῦ δηλαδή.. Ἔβαζα τά δάκτυλά μου, νά δῶ μέσω αὐτῶν τίς διαστάσεις τοῦ άμπαριοῦ, μέχρι ποῦ φθάνει (μή ὁρατά εἶπον!) καί μοῦ δημιουργοῦσε μιά αἰσθηση γκιουλιβερισμοῦ. Ἠσθανόμην ὅτι πραγματικῶς καί ἐμψύχως ὑπῆρχαν οἱ πειραταί ἀλλά καί τό καράβι τους. Ζήτημα χρόνου νά ἁλμυρισθῆ ἡ ποδιά του καί νά πιτσιλιστῆ ἡ γέφυρα. (Ἠ κατασκευή ἦταν τέτοια πού τό καράβι ἐδύνατο νά ἐπιπλέη).
Ἕνα δῶρο φίλης μοῦ ἐπανέφερε τό ἁλκοολίκι. Μοῦ χάρισε ἕναν βασιλέα μέ σκῆπτρο, στέμμα καί χαμόγελο ἐνῶ ἐγώ ἠγόρασα ἕναν ὑδραυλικό. Θυμήθηκα τό πειρατικό, θυμήθηκα τόν καϋμό μου καί τά ἀνίατα συμπλέγματα λόγω αὐτοῦ κι εἶπα νά τήν δῶ γιατρός. Ἔσπευσα σέ κάποιο μεγαλοκατάστημα, ἔδωσα τήν συνταγή στό ταμεῖον καί...
(ἡ φῶτο μία ἡμέρα πρό τοῦ θανάτου τοῦ δημιουργοῦ τῶν πλευμομπίλι)
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
1:05 μ.μ.
10 σχόλια:
a re mouri!
(egw eixa kollhma me ta lego kai ta mikra koutakia playmobil)
:)
Μπράβο ρε τεράστιε!
Εγώ είχα κόλλημα με το πυροσβεστικό όχημα...
Να σου πω; Όταν είχες τα πλεϊμομπίλ τα έβαζες να πηδιούνται αναμεταξύ τους; Τοπ ζευγάρι η ινδιάνα με τον πειρατή -πολύ έκφυλοι!
Πάντως, καταλαβαίνω τον πόνο σου, εγώ δεν το πέρασα με τα πλεϊμομπίλ επειδή όταν ήμουνα πιτσιρής δεν είχαν κυκλοφορήσει τα καλούδια (κάστρα, καράβια κ.λ.π.). Αλλά τα έφαγα με το Σουμπούτεο -δράμα! Να έχει ο άλλος ο μαλάκας την πράσινη τσόχα με τις γραμμές, συν κερκίδες, ρέφερι, λάινσμαν και κορνεράδες και αραουτάδες κι εγώ να στρώνω μια στρατιωτική κουβέρτα που είχε ξεμείνει στον πατέρα μου, για να κάνουμε παιχνίδι! Μεγάλη πίκρα να παίζω σε ξερό -ευτυχώς που η θρυλική Νότιγχαμ Φόρεστ μου, ήταν σκληροτράχηλη ομάδα.
δε θέλω να σε χαλάσω, αλλά πέρσυ που πήρα το πειρατικό δώρο γιά το βαφτηστήρι μου,διαπίστωσα πως φαίνεται σαν κάλπικο μπροστά στο παλιό που περιγράφεις.
Το οποίον παρεπιπτόντως, το κατέβασα παραπροχτές απ'το πατάρι και το έπλυνα.Βλέπεις ,ειδικά το με το πειρατικό ο Μήτσος πέρασε απογεύματα ολόκληρα ,συνομιλώντας με τους πειρατές.
δ
καλέεεε
όλοι ασχολούμαστε με το κουτί.
αυτός που το κρατάει εσείς είστε;
δ
Ο Στράτος (το αιώνιο αρσενικό) Τζώρτζογλου. Σε ξεγελάει η εικόνα επειδή είναι κουρεμένος, αλλά αν το κοιτάξεις προσεκτικότερα θα το καταλάβεις.
τι να σου πω,
το σταυρουδάκι που τόχουμε κρυμμένο με υποψίασε.
(εκτός απ το μάτι το λαμπικαρισμενο)
δ
Κωνσνταντίνα, μπόλικιι κουβάδες γιομάτοι λέγκο... Αλλά ρέ γαμώτο, ποτέ δέν κατάφερα νά φτιάξω κάτι. Μόνο τείχη έφτιαχνα καί πιστόλια κλάιν...
Πυροσβεστικό καί κόλλημα; Πολύ πολιτικά ορθό μού κάνει!
Μότορ... λόοοοοοοοολ . δέν μπορώ νά σχολιάσω κάτι άλλο... ξέρεις όμως τί ποδοσφαιροειδές μού άρεσε; Ένα μέ ελατήρια στό κάτω μέρος τών παικτών καί γυαλένι αντί μπάλας.
Δήμητρα, έχεις δίκιο... Τό νύν μού κάνει λίγο πλαστικό . Τό παλιό ήταν πιό μασίφ. Η άγκυρα π.χ.! άν συγκρίνεις τίς δύο άγκυρες καταλαβαίνεις τά πάντα. Τί νά κάνουμε... Πληρώνουμε τίς προδιαγραφές τού CE.
(o γυιός μου είναι στήν φώτο)
μπράβο να τον χαίρεστε.
ίδιος είστε πάντως.
δ
Ρε φίλε -αυτό το ποδοσφαιράκι που λες, με γκάζα φυσικά αντί για μπάλα είναι ο λόγος που έγινα γάβρος.
Είχα δυο θείους, ο ένας βάζελος και καβούριας (σαν το Ρίνγκο) μου είχε πάρει ένα σημαιάκι για το ποδήλατο. Το βλέπει ο άλλος και μου φέρνει το ποδοσφαιράκι (εποχές Γουλανδρή -καταλαβαίνεις)! Τέτοια πράγματα.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα