Ξανά ποτέ.

Δάκρυ, βλέννα, σίελος μαζὺ σ’ἕνα ὑπόκωφο γαργαλητὸ στὰ μάγουλα καὶ στὰ χείλη, ἡ ἐπιρροὴ τοῦ βραδιοῦ ἐκείνου πού ἀλλοῦ ἔδωσε χαρά. Δάκρυ, βλέννα, σίελος καθὼς ἐπανέφερε ὅ,τι εἶχε αρχίσει νὰ καταχωνιάζεται στὴν λήθη καί στὴν ξεθυμανιά. Δὲν τὸ εἶχα προβλέψει, δὲν τὸ εἶχα φανταστῇ. Τὰ διαδικτυακὰ χνάρια ὅμως πού μᾶς ἀκολουθοῦν καί τὰ (παρ) ἀκολουθοῦμε, δείχνουν κι ἀποδείχνουν ὅτι... Ὅτι ἀπαπά. Μπά... Στὰ ζόρικα γάρ__