Καλά Κραshά.

Τό ἔχουν τραγουδήσει πολλοί, τό ἔχουν συνδυάσει μέ τρελλή τεστοστερόνη στίς τέχνες ἀλλά καί στούς δρόμους, τό ἀποκτᾷς πολύ εὔκολα καί τό κουβαλᾷς μαζύ σου ώρα πολλή ἀφοῦ ἔχεις τελειώσει μ’ αὐτό. Εἶναι κολλητικό, πανίσχυρο μπινελίκι μή ἀνεχόμενο ἀπιστίες.

 

Προσπάθησα δέν λέω, προσπάθησα νά τό μάθω, ὅμως ἐρασιτέχνη μέ ἀνέβαζαν, λίγο μέ κατέβαζαν οἱ τσάκαλοι στήν πιάτσα. Κι ὅλα αὐτά ἐπειδή ἔνοιωθα ἀναγούλα στήν σκέψη καί μόνο νά ἀνάψω τσιγάρο, ἐπειδή αἰσθανόμουν μιάν ἀποστροφή στήν θέα κάποιου νά ἀνάβῃ τσιγάρο. Κι ὅταν τούς ἄκουγα τά πρωινά στήν δουλειά, νά τό ζητᾷν λαχταριστί παρέα μέ καφέ, ἔνοιωθα καί τό ἔντερό μου νά χαλαρώνῃ.

 

Παρά ταῦτα, ἔκανα ἕνα δύο. Ἕνα δύο κατά τήν σχόλη ἀπό τήν δουλειά καθ’ὁδόν στούς ζόρικους δρόμους ἐνῶ τζούρωνα καί μερικά, τά βραδάκια ἐπί τοῦ ὑπολογιστοῦ. Τό σύνολον, ἕνα πακέτο ἀνά τέσσερις ἡμέρες περίπου.

 

Αὐτές οἱ ἐπιδόσεις μέχρι προσφάτως. Προέκυψε βλέπετε μιά ἀγωνία μέ ὑγίειας παλινδρομήσεις συγγενοῦς ἡ ὁποία ἀγωνία προσπάθησε νά κατακερματισθῆ στήν πίσσα καί τήν νικοτίνη. Ἔκτοτε τό ἔχω γαμωσυνηθίσει σέ πολύ τράνς βαθμό. Δέν φανταζόμουν ὅμως τόσο κόλλημα, ν’ἀποζητῶ σάν ζάκι νά καπνίσω. (μάλιστα, παρατηρῶ τήν γόπα πρίν τήν σαβουριάσω, νά ἔχω ξεθωριάσει τήν ἄκρη τοῦ πορτοκαλιοῦ φορέματός της).

 

Πρό ἑβδομάδος μάλιστα, ἀνάβοντας ἕνα, τῆ καταπόσει τοῦ καπνοῦ, ἠσθάνθην γεύσιν (ἀλήθεια τό λέω!) μακαρονάδος μέ κυμᾶ (μάλιστα μέ μπόλιασμα στήν σάλτσα μιᾶς στάλας ῥοκφῶρ). Ἦταν μεσημέρι, στομάχι κακομοιριασμένο καί μοῦ φάνηκε νέκταρ τό ἀέριο. Τήν περασμένη Τετάρτη, πάλι σέ τέτοια ὥρα, κατά τήν πρώτη τζουρίτσα, μιά σφήνα ἀνάμνησης φύσηξε τόν καπνό. Διάλειμμα ἀπό στρατιωτικά βασικῆς ἐκπαιδεύσεως γυμνάσια, νά τρῶμε, πειναλέοι καί γιά λύπηση, ζεστό σαντουιτσάκι μέ τυρί καί ζαμπόν τό ὁποῖον μᾶς ἐφαίνετο λουξάτη ἀπόλαυσις τότε. Καί τώρα, τήν περασμένη Τετάρτη ὅπως ἀνέφερα, ἐκείνη τήν γεύσι αἰσθάνθηκα στό στόμα καθώς ἄρχισα νά καπνίζω.

 

Προβληματίστηκα μέ ὅλα αὐτά, μέ τήν ἐπανάληψη τῆς σύμπτωσης - αλήθεια λέωωωωω! Τώρα, κάθε πού σκάω φόκο εἶμαι μέ μιά σκέψη καί ἄγχος. Φοβᾶμαι μάλιστα μή μοῦ σκάσει ἀνάμνησις μητρικοῦ γάλακτος... Θἆναι τελειωτικό στήν ἰσορροπία μου...