Έχω καί βλόγ, πάμε μιά βόλτα;

Ο Νίμιτς είπε ό,τι είπε. Κατ’αρχάς δέν είναι περίεργο. Κάποιος, ούτινος η κυβέρνηση έχει θεσπίσει χρωματικές ποσοστώσεις γιά τό έμπα στά πανεπιστήμια, δικαιούται νά λέη ό,τι θέλει. Καί έν πάση περιπτώσει, τό ότι γνωρίζει ποίος ήταν ο Αλέξανδρος, τό ότι ξέρει πως ήταν στρατηλάτης τών αρχαίων χρόνων καί όχι πετρελαιάς τού Τέξας, ή κολλητάρι τού Φόρντ πού ομού στήνανε κωλοφτιαγμένα τουτού, είναι παρήγορο.

Τό όχι καί τόσο παρήγορο, είναι νά βλέπης κάποιους εγχώριους νά συντάσσωνται μέ τόν Νίμιτς. Διάβαζα σέ ένα βλόγ, τήν άποψη (αθόρυβη καί μή μυρωδική) μιάς κωλοτρυπίδας. Η κωλοτρυπίδα (ήτις εξέφραζε καί ομοφοβικές θέσεις) τόνιζε τά εγκλήματα τού Αλεξάνδρου λές καί οι πόλεμοι γίνονται μέ ξεκοκάλισμα λαδολεμονισμένης τσιπούρας, ή μέ ρεψίδια ένεκα βαρέος κεμπάπ. Βεβαίως δέν λέω, τά άτομα αυτά, έχουν αλλεργία σέ ο,τιδήποτε ελληνικό μέ στάθμη πάνω από τά σκατά, όπου χωμένοι είναι αυτοί, συνεπώς τί πιό λογικό από τό νά μάχωνται τόν δημιουργό μιάς ελληνικής αυτοκρατορίας;

Πάντα όμως υπάρχει μιά ελπίδα, ακόμα κι άν τρώμε τά γι’αυτήν κόλυβα. Εάν λοιπόν τά ρουθούνια δέν ήταν γεμάτα από σάν αλοιφή κόπρανα, εάν η όσφρησις δέν οδηγούσε σέ πνευματική λιποθυμία, εάν τά ανέκαθεν συμπλέγματα δέν ματαίωναν κάθε εγκεφαλική – κριτική λειτουργία, ίσως η έν λόγω κωλοτρυπίδα καί οι σύν αυτή, νά προβοκατορίζαν τά λεγόμενα τού αυθάδους κι ανιστόρητου Νίμιτς μέ κειμενάκι θέματος τό οποίον καίει κάργα τούς αμερικανούς:

Οι Τσερόκι ήταν λαός αυτοχθόνων τής βόρειας Αμερικής, ο οποίος πρίν από τόν ευρωπαϊκό εποικισμό κατοικούσε στήν περιοχή πού περιλαμβάνει τίς σημερινές πολιτείες Βιρτζίνια, νότια καί βόρεια Καρολίνα, Γεωργία καί Αλαμπάμα. Οι τσερόκι ήταν γεωργικός λαός καί είχαν ιδρύσει πολυάριθμους οικισμούς. Στήν περίοδο τής αποικιοκρατίας ήταν σύμμαχοι τής μεγάλης Βρετανίας καί παρέμειναν στό πλευρό τους στόν πόλεμο τής αμερικανικής ανεξαρτησίας. Επινόησαν γραπτό αλφάβητο, πού τελειοποιήθηκε τό 1821 από τόν Τ. Σεκόγια, ο οποίος έγινε γνωστός γιά τά ενδιαφέροντα έργα του γιά τά έθιμα τού λαού του. Τό 1807, η αμερικανική κυβέρνηση αφαίρεσε από τούς τσερόκι μεγάλο μέρος τών εδαφών τους, εγγυήθηκε όμως τήν αυτονομία τους καί τά δικαιώματά τους. Οι Τσερόκι , πού δέχτηκαν τήν συνθήκη, προσπάθησαν νά οργανώσουν δικό τους κράτος μέ κοινοβούλιο , κατά τό πρότυπο τών ΗΠΑ (1825), καί ίδρυσαν μάλιστα μιά σύγχρονη πρωτεύουσα. Τό 1836, όμως, οι λευκοί άποικοι τούς ανάγκασαν νά μεταναστεύσουν στήν ζώνη πέρα από τόν Μισισιπή. Οι Τσερόκι προσέφυγαν στό Ανώτατο Δικαστήριο τών ΗΠΑ πού αναγνώρισε τά δικαιώματά τους , αλλά η απόφαση δέν εφαρμόστηκε ποτέ καί οι άποικοι τούς έδιωξαν μέ τήν βία, καταφεύγοντας καί σέ σφαγές. Σήμερα, οι εναπομείναντες Τσερόκι ζούν σέ ειδικούς καταυλισμούς καί αριθμούν λιγότερο από δέκα χιλιάδες άτομα.

Από τό περιοδικό κουϊζ


Τό μαλλάκι... Τ'αφήνουμε νά μακραίψη, νά μακραίψη κι άλλο νά μακραίψη, καί μετά, χλάααααααααααααααπ! Λαυρέντης Διανέλλος νά'ούμ'!