Μιλάμε γιά τρελό αδιέξοδο!

Ένα μπάχαλο εδώ στήν δουλειά, ένα μπάχαλο λέμε! Έχουν πάρει όλοι, άδεια. Ε, μαζύ μέ τούς όλοι είναι καί οι καθαρίστριες. Καί επειδή τέτοιες δουλειές δέν τίς κάνουν πλέον έλληνες – παρά μόνον αλλοδαποί (γι’αυτό καί καρα-πολύτιμοι λοιπόν, όπως μάς έχουν πείσει οι αλαβγάνοι καί οι σύν αυτώ), έχουμε πήξει στά άπλυτα (μούχλας σχεδιάκια σάν τόν Μίκυ Μάους, στά κατακάθια τού καφέ), στά σκουπίδια (πωπώ τί ροδαλά κόκκινες σερβιέτες έχουν ξεχειλήσει από τούς κάδους!) καί στήν σκόνη (εκεί γράφω ντροπαλές σημειώσεις). Πολύτιμοι καί ώς έκ τούτου α π α ρ α ί τ η τ ο ι !


Άχ θείο, τί θά γινόταν έτσι καί φεύγαν αυτοί οι ξένοι! Τήν τύφλα μου δέν θά’ξερα! Μέ χρησιμοποιημένο κωλόχαρτο θά σκούπιζα τήν μάπα μου τά πρωινά... (Τί έφαγε χθές η Μαρίνα; Μπιφτέκια; Ναι ναί... Φαίνεται λίγος αχώνευτος δυόσμος καί ψήγματα σκληροτράχηλου κρέατος σέ κείνο τό κομμάτι τού ντέλικα χαρτιού πού εξέχει τού κάλαθου!)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!