Μαρξισμός έκ τού αφαλούς. (καί τού ασφαλούς)

Κάθονταν ο ένας απέναντι στό άλλο, βουλιάζοντας σέ μαλακές, βαθιές πολυθρόνες μέ ταπετσαρία από δέρμα, στίς δυό άκρες ενός περσικού τάπητα στρωμένου πάνω στό μελί παρκέ. Ο Μόρρις έριξε μιά ματιά στό ευρύχωρο δωμάτιο, στό οποίο λιγοστά επιλεγμένα κομμάτια παλαιάς επίπλωσης είχαν συνταιριαστεί μέ γούστο μέ τά εξοχότερα δείγματα τού σύγχρονου ιταλικού ντιζάιν. Στούς κρέμ τοίχους, όπως είχε επιβεβαιώσει επιθεωρώντας τους από κοντά, ήταν κρεμασμένοι αυθεντικοί πίνακες τών Σαγκάλ, Μάρκ Ρόθκο καί Φράνσις Μπέηκον. «Θέλω μόνο νά μάθω», είπε ο Μόρρις Ζάπ, «πώς τά καταφέρνεις καί συμβιβάζεις τήν ζωή μιάς εκατομμυριούχου μέ τόν μαρξισμό».

Η Φούλβια, πού κάπνιζε τό τσιγάρο της μέ μιά πίπα από ελεφαντόδοντο, τήν κούνησε περιφρονητικά στόν αέρα. «Πολύ αμερικανική ερώτηση, άν μού επιτρέπης τό σχόλιο, Μόρρις. Καί βέβαια αναγνωρίζω τίς αντιφάσεις στόν τρόπο ζωής μας, αλλά αυτές οι ίδιες οι αντιφάσεις είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα τής ύστερης φάσης τού καπιταλισμού τής μπουρζουαζίας, πού τελικά θά τόν οδηγήσουν στήν κατάρρευση. Άν απαρνηθούμε τά λιγοστά μας προνόμια –εδώ η Φούλβια άνοιξε τά χέρια σέ μιά χειρονομία πού δήλωνε πώς η ιδιοκτησία της δέν ήταν δά καί τεράστια, πώς εκείνη καί ο άντρας της απολάμβαναν ένα βιοτικό επίπεδο ελάχιστα ανώτερο από, άς πούμε, μιάς πορτορικάνικης οικογένειας πού ζούσε μέ επίδομα τής Κοινωνικής Πρόνοιας στό Μπάουερι- δέν θά επιταχύνουμε ούτε κατά ένα λεπτό τήν ολοκλήρωση τής διαδικασίας αυτής, η οποία έχει τό δικό της αδυσώπητο ρυθμό καί τήν δική της ορμή, καί καθορίζεται από τήν πίεση τών μαζικών κινημάτων καί όχι από τίς ασήμαντες ενέργειες τών επιμέρους ατόμων. Αφού, στήν ορολογία τού διαλεκτικού υλισμού, δέν παίζει κανένα ρόλο γιά τό ιστορικό προτσές τό άν ο Ερνέστο κι εγώ, ώς άτομα, είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί, μπορούμε κάλλιστα νά είμαστε πλούσιοι επειδή είναι ένας ρόλος πού ξέρουμε νά παίζουμε μέ κάποια αξιοπρέπεια. Ενώ τό νά είσαι φτωχός μέ αξιοπρέπεια, φτωχός όπως είναι φτωχοί οι ιταλοί χωρικοί μας, είναι κάτι πού μαθαίνεται εύκολα, είναι κάτι πού περνάει από γενιά σέ γενιά μέσω τού μυελού τών οστών». Η Φούλβια μιλούσε γρήγορα καί μέ ευφράδεια, σάν νά παρέθετε από μνήμης ένα κείμενο πού η ίδια καί ο σύζυγός της χρειάστηκε νά διαβάσουν περισσότερες από μιά φορές.

* Συνοικία τού Μανχάταν όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός αστέγων.