Tής προόδου κυρίως!

Τό’χε πάρει γραμμή ή είχε προσβάλει δάκος τά δαφνόφυλλα καί ήσαν τζούφια; Δέν θά τό μάθουμε ποτές. Αυτό πού είναι γνωστό πάντως φαίνεται σέ τσίγκινες επιγραφές δρόμων. Η οδός Πυθίας στό Χαλάνδρι ονομάζεται πλέον σέ Φλωράκη. Σέ κάποιον χουντοβασιλοφασίστα ίσως νά δημιουργείτο μιά δυσαρέσκεια, όμως δέν χαλιέμαι καθόλου. Συνειδητοποιώ ότι η τιμή περιορίζεται σέ ονομασία κάποιου δρόμου τής πράγματι λούμπεν προλετιάρικης περιοχής τού Χαλανδρίου (προσφυγική συνοικία τής Νίκαιας είναι τό Χαλάνδρι γιά τούς μή γνωρίζοντες). Εάν τά πράγματα πήγαιναν διαφορετικά, ίσως η πλατεία Λένιν (κατά Δημήτρη Φύσσα) νά μετονομαζόταν πλατεία Φλωράκη, κάποιο αεροδρόμιο νά τσιμπούσε τό Χαρίλαος_Φλωράκης, τό μετρό Αθηνών, κάποιο φράγμα στόν Αλφειό υπέρ τών καλλιεργειών τών μουζίκων, κάτι πομπώδες τελοσπάντων! Ένα άλλο σημείο υπεροχής είναι τό ότι η μνήμη τού Χαρίλαου τιμάται από τό αστικό καθεστώς. Δέν θά τό γούσταρε καθόλου ώς γνήσιος μαρξολενινιστής. Υποθέτω.