Σκράμπλ.

Άς παίξω λίγο μέ τίς λέξεις:

Τέχνη.

Στράτευση, εμπαιγμός, σάτυρα, πρόκληση, αυθάδεια, ιταμότης, γελοιοποίηση, προπαγάνδα, χλεύη, προσβολή, ευθιξία, προβληματισμός, φιλοκαλία, θρασύτης, κενοδοξία, απρέπεια, καλλιέργεια, ειρωνεία, καλαισθησία, λογοκρισία, αναίδεια, πολιτισμός, ανοχή, βαρβαρότης, αισθητική, δημιουργία, μάρκετινγκ, ελευθερία, αβρότης, καλλιτεχνία.

Πάζλαρέ τα όπως γουστάρεις.



Η κατάθεση τής δημιουργικότητος τού κάθε προικισμένου, τής έμπνευσης καί τής φαντασίας του πού προκαλούν - άς πούμε -ευαρέσκεια, ξέρεις, ενίοτε έρχεται αντιμέτωπη μέ νόμους.

Κι αρχίζει ένας μύλος, μιά ακατάσχετη αγορά, μιά κατά ριπάς αποψολογία.

Νομίζω όμως ότι μάς βγαίνει υποκρισία καί μόνον υποκρισία. (Καί σέ εμένα βεβαίως, εξού καί μονόπλευρη αναφορά παραδειγμάτων). Υποκρισία διότι όλοι κρίνουμε μέ μοναδικό κριτήριο (απίστευτες) σκοπιμότητες. Έχουμε οδηγό τίς ιδεολογικές καί προσωπικές εμμονές μας. (Ενιστάμεθα π.χ. γιά τήν πρόσφατη απαγόρευση αλλά τό άρθρο τού ποινικού κώδικα πού ζητά μιά αβρότητα πρός τά εθνικά σύμβολα, δέν είναι νιόφερτο...)

Κι άν ξεφύγουμε από νομολογίες καί σταθούμε σέ γούστα προσωπικά, αυτές οι έν λόγω εμμονές μάς έκαναν νά μήν έχουμε πρόβλημα μέ τά χύσια στόν σταυρό ενώ στά καπάκια γίναμε σούφι καλόγεροι στήν φάση μέ τά σκίτσα τού Μωάμεθ. Ταμπού δέν είναι η σημαία. Πολλάκις τήν έχουμε προσβάλλει, πλειστάκις έχει γίνει μέσο διαφήμισης καλλιτεχνών. Ούτε κάν ο ιδρυτής τής επικρατούσης θρησκείας στήν χώρα είναι ταμπού. Τόν έχουμε δεί χασικλή σέ κόμικς π.χ.

Ταμπού είναι άλλα θέματα. Πολύ γνωστά σέ όλους αλλά μέ άρρητους τίτλους καί επικεφαλίδες. Έχω τήν εντύπωση ότι σέ ενδεχόμενο χαβαλέ μ'αυτά, οι τώρα άνετοι μέ τίς μαντζάρειες καύλες θά αλλάξουν επιτήδευμα. Δέν θά τό μάθουμε όμως ποτέ.


Ἄρθρο 181 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα