Άει πτυελοδοχήσου.

Απόψε, τρία τέταρτα μετά από τά μεσάνυχτα, στήν τιβή, τό κορυφαίο έργο τού Πιέρ Πάολο Παζολίνι, μέ αυτήν τήν – άχ ναί! Τί τέλεια! – τήν γαματιδέστερη σκηνή του· θά είναι συνεχώς στό repeat τό δίχως άλλο!

Τήν καταλάβατε κι εσείς, έ; Ναί, ναί, είναι εκεί πού ο ήρως (Μπέν Στίλλερ), δύσθυμος αλλά καί γεμάτος λαχτάρα, ανυπόμονος αλλά καί συνεσταλμένος σπεύδει οδηγώντας νά βρή τήν καλή (Κάμερον Ντιάζ) του.

Βρέ Κάτι τρέχει μέ τήν Μαίρη σέ λέω!

Στό ταξείδι του αυτό, ο Μπέν Στίλλερ, νυσταλέος κάργα δέν κωλώνει (καίτοι απαγορεύεται) νά πάρη μαζύ του κάποιον ωτοστοπατζή.

Ο τύπος αυτός, δέν φαίνεται εντελώς στά καλά του. Αρχίζει καί πολυλογεί. Μεταξύ άλλων, κομπορρημονεί γιά μιά του επινόηση. Στό εμπόριο, λέει, ακούς οδηγέ; , είναι ευπώλητες κάποιες βιντεοκασέτες μέ τίτλο «Χτίστε κορμί σέ 8 λεπτά». Τώρα όμως αυτός θά προωθήση κάτι καλλίτερο: «Χτίστε κορμί σέ 7 λεπτά». Κονσεπτάκι μέ ένα λιγώτερο λεπτό θά είναι πιό ελκυστικό στό κοινό, συνεπώς θά χεστή στό τάληρο. Γιούπιιιι! Προτείνει δέ καί στόν οδηγό νά γίνη συνέταιρος!

Αυθόρμητα ο Μπέν Στίλλερ, χωρίς νά αφήση τό βλέμμα από μπροστά στόν δρόμο, πετά τό εξής:

- Καλή φάση ναί! Αλλά θά πρέπει νά παρακαλάς νά μήν σκάση μύτη κάποιος, όστις θά προμοτάρη τό «Χτίστε κορμί σέ 6 λεπτά»

Ο φακός τότε τού Πέτρου Παύλου Παζολίνι, εστιάζει στόν φιλοξενούμενο, ο οποίος σιωπά απότομα. Αποδιώχνει τό βλέμμα από τόν οδηγό. Κυττά μπροστά καθώς σφίγγει έναν τεράστιο σάκο πού κουβαλά μαζύ του. Αρρωστιάρης αέρας κατακλύζει τήν ατμόσφαιρα, ανυπόφορα είναι. Ο επίδοξος μεγαλοεπιχειρηματίας σκαλώνει. Πολύ. Τρώει ένα φλάς, εκτυφλωτικό φλάς. Ύφος ανέκφραστο όμοιο τών ψυχικώς άρρωστων. Καί εκεί ναί, φαίνεται. Ένα νεύρο φαίνεται, στόν λαιμό του (νά) πάλλεται. Καί τινάζεται. Η ταλάντωσις ξεκινά από χαμηλά στόν λαιμό μέχρι τό μάγουλο καί τόν κρόταφο. Τίκ τρομερό. Τί καταρράκωσις τού μεγαλεπηβόλου σχεδίου του! Κυττά τότε τόν οδηγό καί:

- Απολύεσαι μεγάλε!

Τέτοια έκφραση, τέτοια ξαφνάδα, τέτοια απογοήτευση αντιμετωπίζουν σέ κάποιες συγκεκριμένες στιγμές, γνωστοί άνθρωποι (κυκλοφορούν ανάμεσά μας) εγνωσμένης χριστοδουλοφοβίας.

Πότε αυτό τό σκάλωμα; Όταν βρίσκωνται μπροστά από κάποια πληροφορία , μιάν είδηση η οποία προσθέτει 2-3 ακόμα μποφώρ στό ήδη τρικυμιασμένο κρανίο τους καί τούς αναγκάζει νά επαναπροσδιορίσουν κάποιες (άς πούμε) αξίες τους.

Δέν έχουν μεγάλο σάκο στήν αγκαλιά τους όπως ο προαναφερθείς (θέλω νά γίνω) έμπορας, έχουν όμως τά χέρια τους στό γιλέκο καί μέ ύφος ναπολεόντειο ρίχνουν λίθους αναθέματος καθώς οργιάζουν σέ θέματα προσφιλή. Ένα σουξεδιάρικο (τό μαρτυρά η εγνωσμένη τέτοια παραπάνω) θέμα είναι τό χώσιμο γενικώς, στόν θρασύ αρχιεπίσκοπα.

Διότι έχει προκύψει επικεφαλής ελλαδικής εκκλησίας πού εκφέρει άποψη (όπως κάθε έλληνας, είτε υπό κάποια ιδιότητα είτε όχι, δικαιούται νά εκφέρη) καί ο χριστοδουλόφοβος τής γειτονιάς σας, χαλιέται. (Προηγήθη άλλωστε κι ο Σεραφείμ πού στόμα είχε αλλά καί χέρσα μιλιά, οπότε η σύγκρισις είναι κάπως). Καί αναρωτιέται ο χριστοδουλόφοβος τής όχι μόνον γειτονιάς μας αλλά καί βλογογειτονιάς μας: Πουρκουά νά μιλά ο αρχιεπίσκοπΑς;

Πόθεν πήρε τό δικαίωμα; Τού πρέπει μόνο θυμιατό στό χέρι γιά νά λιβανίζη εικόνες. Ο άμβωνας πρέπει νά περιέχη κήρυγμα μόνο γιά τήν άλλη ζωή, στήν παρούσα δώστε πωπό στόν Σημίτη καί τόν Καραμανλή, μήν αγχώνεστε κουτά, μετά από τήν τετάρτη φορά έχει ηδεία γεύση.

Τό πρόβλημα όμως τού χριστοδουλόφοβου τής βλογογειτονιάς μας είναι επειδή εκφέρει λόγο ο πάσα ένας παπάς (καί έν προκειμένω ο Χριστόδουλος) μή αρκούμενος στήν κάλυψη μόνον τών μεταφυσικών αναγκών τής λούμπεν μάζας;

Χμ... Όχι ακριβώς... Τό σύνολο τών κηρυγμάτων τού πραγματικά αξίου επισκόπου Αλβανίας Αναστασίου δέν είναι αυστηρώς θεολογικού περιεχομένου. Έκ τών πραγμάτων, στατιστικώς νά τό δής, θά περιέχη κάτι διάφορο τής θεολογίας. Είναι βέβαιο, (θά) υπάρχει καί μιά κάποια πινελιά κοινωνισμού. Επειδή όμως ο Αναστάσιος αριστερίζει ελαφρώς (ελαφρότατα), επειδή είχε καί κάποια επαφή μέ τό Πολυτεχνείο, τό 73, δημιουργεί περίεργα μέτρα καί σταθμά στόν χριστοδουλόφοβο τής βλογογειτονιάς μας. Ο οποίος αφήνει στήν μπάντα τό κουτσαβάκικο ύφος του (τό πρός Χριστόδουλο ύφος) καί υιοθετεί συμπεριφορά Μαρίας Ιωαννίδου, δίπλα σέ Βαγγέλη Σειληνό. Ή έστω μακιγιάρεται μέ χρώματα γήινα καί γίνεται έτσι:

Συνεπώς, τό πρόβλημα τού χριστοδουλόφοβου τής βλογογειτονιάς μας, συνίσταται μόνο στό τί λέει ο Χρ. όχι στό ότι γενικώς μιλάει. (όχι βεβαίως ότι θά τόν χάλαγε νά μήν μιλάη καθόλου) Ο χριστοδουλόφοβος τής βλογογειτονιάς μας μπορεί νά τό παίζη δημοκράτης, ανεκτικός κλπ κλπ κλπ, όμως είναι βαθύτατα ολοκληρωτιστής, φασίστας πρώτης (Θά ήταν ενδιαφέρον νά δίναμε γιά 24 ώρες π.χ. τό δικαίωμα στό χριστοδουλόφοβο τής βλογογειτονιάς μας νά κάνη ό,τι γούσταρει) μιάς καί αξιώνει πώς δικαίωμα ομιλίας έχουν μόνον οι επαΐοντες (αρκεί βεβαίως νά είναι καί ολίγον διεθνιστούληδες, έ;). Οι πολιτικοί γιά θέματα πολιτικής. Οι δάσκαλοι γιά θέματα παιδείας. Καί ούτω καθ’εξής. Δέν ακούγεται παράλογο αυτό. Όμως ο χριστοδουλόφοβος τής βλογογειτονιάς μας αγνοεί (ή μήπως υποκρίνεται ότι αγνοεί; ) πώς ο αρχιεπίσκοπος π.χ. δέν είναι ένας από τούς τριακοσίους ώστε νά μάς καπελώνη σέ χί δραστηριότητες τής νομοθετικής εξουσίας. Ο χριστοδουλόφοβος τής βλογογειτονιάς μας, κάνει μέ ποιότητα υποκριτική Ed Wood πώς αγνοεί ότι ο Χρ. απλώς εκφέρει μιά γαμημένη άποψη, δέν λαμβάνει αποφάσεις. Δέν προσπαθεί επί παραδείγματι, νά αντικαταστήση τόν υπουργό οικονομικών παριστάνοντας τόν οικονομολόγο, αλλά στηλιτεύει μιά κατάπτωση κοινωνικοοικονομική.

Βεβαίως, η ηλιθιότητα πού εκπορεύεται από τήν λαχτάρα τού χριστοδουλόφοβου τής βλογογειτονιάς μας νά καταδείξη τήν ανιερότητα τού Χρ. προσάπτοντάς του μέχρι καί τήν βαμβακίαση στά πεύκα, εάν ήταν κολλητική, θά μάς έβαζε στήν αντίπερα όχθη τής μαλακίας. Θά σκίζαμε τά ρούχα μας γιά τήν αγιότητα τού Χρ. μή δεχόμενοι νά ακούσουμε τό παραμικρό σχόλιο κατά τού επικεφαλής τής ελλαδικής εκκλησίας. Κάθε άλλο όμως. Υπάρχουν μερικά ζητηματάκια πού σαφώς προβληματίζουν κάθε καλοπροαίρετο ακροατή καί όχι χολερικό συμπλεγματάκια βεβαίως βεβαίως · κάποια διόλου νηστίσιμα γεύματα, κάποια ταξιδάκια όχι καί τόσο ταπεινά... Δέν είναι καθόλου ειδυλλιακή η κατάσταση στήν εκκλησία. Η πολεμική εναντίον τής φασίζουσας συμπεριφοράς τού χριστοδουλόφοβου τής βλογογειτονιάς μας δέν σημαίνει ότι άκριτα γίνεται δεκτή κάθε ενέργεια τού ιερατείου καί τού Χριστόδουλου πιό συγκεκριμένα. Αντιθέτως.

Στά πλαίσια τής εκστρατείας διαφωτίσεως τού κοινού τό οποίο σκανδαλωδώς έχει προσεταιρίσει ο Χρ., προέκυψε πρόσφατα θέμα. Θέμα σχετικά μέ δημοσίευμα τής Αυγής τήν προηγούμενη χιλιετία, όταν ο Πασχάλης κι ο Δάκης εξωφύλλως πόζαραν στό Φαντάζιο, ο Διονυσίου πρόβαρε τόν Παλιατζή καί οι Μανώλης Χιώτης, Δημήτρης Χέντριξ λέγαν μπάυ μπάυ στά εγκόσμια. [1970 μ.Χ. ή καί 1970 Κοινή Χρονολογία (Κ.Χ.) – πώς έχει ξεφύγει στόν χριστοδουλόφοβο τής βλογογειτονιάς μας η έναρξις ανενδότου γιά τόν υπόγεια φονταμενταλιστικό ρόλο τού «πρό Χριστού» καί «μετά Χριστόν»]. Ο Χριστόδουλος, έγραφε η Αυγή, κωλοχέριαζε μικρά παιδιά, τότε. Θά παραβλέψω βεβαίως τήν σχεδόν λαμπιρική αλλά καί ομοφοβική στάση τού χριστοδουλόφοβου τής βλογογειτονιάς μας, αναρωτώμενος τί ενδιαφέρει τόν πάσα ένα, εάν ο χί τόν παίρνει; Αυτό τό γνωστό σλογκανάκι πού λέμε όλοι μας καλέ δέν μέ νοιάζει τί πράττει ο καθείς, στό κρεβάτι , στό σπίτι του! Ο χριστοδουλόφοβος τής βλογογειτονιάς μας περισπουδάστως θά υπογραμμίση ότι ο χριστιανισμός δέν προκρίνει τήν ομοφυλοφιλία! Τό δόγμα τήν θεωρεί αμαρτία! Ταύτα μάς πληροφορεί ο χριστοδουλόφοβος τής βλογογειτονιάς μας. Ε καί; Μέ ποιό δικαίωμα εκφέρει άποψη ο χριστοδουλόφοβος τής βλογογειτονιάς μας γιά δογματικά τής ορθόδοξης χριστιανικής πίστης; Δικαιούται νά ομιλή κάποιος δεδηλωμένος μή πιστός γιά τό τί κάνει κέφι καί τί όχι τό «Πηδάλιον»; Βάσει τής δικής του λογικής η οποία άς πούμε λογική, τού υπαγορεύει νά απαγορεύη στόν Χρ. νά φέρη άποψη γιά κάποιο νομοθέτημα ώς αναρμόδιος, τό μπούμερανγκ αυτό θά διαγράψη σπουδαία τροχιά καί θά καταλήξη κάπου... Εν πάση περιπτώσει, μέ ενδιαφέρον περιμένουμε τήν εξέλιξη τού ζητήματος. Ή ο Χρ. θά βγεί γκέυ ή η Αυγή, κυλόττα (κυρίως δέ οι πανηγυρίζοντες τώρα)

Τέλος, δόξα τώ διαβόλω, η φάση είναι διασκεδαστική. Φαίνεται μέσω δημοσκοπήσεων ο Χρ. νά είναι δημοφιλής. Σφίγγονται λοιπόν κάποιοι καί κατά ριπάς φυσούν ῥίνοθεν περιπτώσεις μέ λαβράκια. Περίπτωση Βαβύλη. Περίπτωση διαβόητης δήλωσης γιά τήν μελέτη στά χρόνια τής επταετίας (τό θέμα αυτό, μόνο καί μόνο αρκεί γιά νά αποδείξη πόσο νεάρντερταλ είναι ο χριστοδουλόφοβος τής βλογογειτονιάς μας. Ο οποίος Χ.τ.Β.μ. , προσάπτει τά άπειρα στόν Χρ.· Αγύρτης, ψεύτης, υποκριτής. Μαλάκας καί ηλίθιος όμως ζαμαί! Αντιθέτως. Ο Χρ. κατά τόν Χ.τ.Β.μ. είναι κουφάλα, πανούργος, δόλιος, α δ ί σ τ α κ τ ο ς. Ε, πώς γίνεται τώρα ο Χρ. νά δήλωσε κάτι τόσο προκλητικό (ώς φιλοχουντικό) τήν στιγμή πού γνωρίζει ότι τόσοι καί τόσοι τόν κράζουν καί στέκονται παρά πόδα γιά κάθε του ολίσθημα...Θέλει μιά κάποια προσπάθεια γιά νά πετύχης προσποιούμενος τόν μαλάκα. Ο Χρ. όντως κάτι δήλωσε. Αναφερόταν όμως στό ότι τά βασανιστήρια τήν περίοδο πού γίνονταν, δέν γνωστοποιούνταν, δέν τά ήξερε ο πολύς κόσμος.) Είδαν όμως, ότι η δημοφιλία του δέν φθίνει. Τί απομένει; Σειρά λοιπόν, έχει νά τόν βγάλουμε καί αδελφή... Δέν μπορεί γαμώ τό χαρτί μου, κάπου θά πιάσει. Οσονούπω ως Μr Evil.

Κάποια ενδιαφέροντα από τό Δίκτυο 21

(1)

* Ο Συνασπισμός συνιστά προς όλους σύνεση, ψυχραιμία και μετριοπάθεια. Αλλά όταν αντιμετωπίζει τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, χάνει κάθε μέτρο.
* Ο Συνασπισμός, κηρύσσει την «ανεκτικότητα προς τη διαφορετικότητα». Αλλά ο λόγος του Αρχιεπισκόπου του είναι απολύτως «ανυπόφορος».
* Ο Συνασπισμός διακηρύσσει ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να έχει καμία ανάμιξη με την Πολιτική. Αλλά συχνά προβάλλει «δοξαστικά» τον αιδεσιμότατο Τζέσσι Τζάκσον στις ΗΠΑ, ο οποίος είναι κληρικός, που αναμιγνύεται ενεργά στην πολιτική (στην Αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος).
Ο Αρχιεπίσκοπος έθιξε, τις προάλλες, ένα αληθινό πρόβλημα: Ότι δεν μπορεί μια μειοψηφία να επιβάλει την άποψή της στην πλειοψηφία. Εμείς θα το θέταμε λίγο διαφορετικά:
-- Που σταματάει το καθήκον μας να προστατεύουμε τις μειοψηφίες και που αρχίζουν οι μειοψηφίες να γίνονται τυραννικές επί της πλειοψηφίας;
Αυτό το ερώτημα δεν απασχόλησε ποτέ τον Συνασπισμό. Ο οποίος υπερασπίζεται άκοπα όλες τις «μειοψηφίες», αλλά και θεωρεί χρέος του να προκαλεί την πλειοψηφία. Μπερδεύει την υπεράσπιση των μειοψηφιών με την κοινωνική πρόκληση. Κι αυτό τον καθιστά πιο περιθωριακό. Δυστυχώς.
Ο Συνασπισμός είναι αναμφίβολα ένα μικρό κόμμα. Που κάθε φορά μόλις και μετά βίας εκλέγει βουλευτές. Βέβαια, δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό στο να είναι ένα κόμμα μικρό. Και δεν υπάρχει ψόγος ακόμα κι αν δεν καταφέρει να περάσει το όριο του 3%. Αλλά αν για δεκαετίες δεν καταφέρνει να ξεκολλήσει από το 3%, αυτό κάτι σημαίνει, έτσι δεν είναι;
Από την άλλη πλευρά η απήχηση του Αρχιεπισκόπου στην κοινωνία συχνά ξεπερνά το 65% και ποτέ δεν έπεσε κάτω από το 40% (ακόμα κι όταν όλοι έβαλλαν εναντίον του). Κι αυτό κάτι σημαίνει. Έτσι δεν είναι;
Και το γεγονός ότι μια περιθωριακή μειοψηφία εκφράζεται τόσο περιφρονητικά για ένα πρόσωπο, που έχει τόσο μεγάλη απήχηση, επίσης κάτι σημαίνει.
Αλλά ας ξεφύγουμε από τα άχαρα ποσοτικά στοιχεία και ας δούμε κάποια άλλα, πιο «ποιοτικά»: Ο Αρχιεπίσκοπος καλώς ή κακώς εκπροσωπεί τον αρχαιότερο θεσμό που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία: Την Ορθόδοξη Εκκλησία, με ρίζες 2000 χρόνων. Ο Συνασπισμός τι ακριβώς εκπροσωπεί; Ένα κόμμα που προέκυψε από διασπάσεις και συγχωνεύσεις και νέες αλλεπάλληλες διασπάσεις ενός ιστορικού κινήματος που σήμερα εκπροσωπείται από ένα άλλο κόμμα , το ΚΚΕ.
Το οποίο - ΚΚΕ - με το Συνασπισμό δεν καταδέχεται ούτε να μιλήσει! Κι αυτό, επίσης κάτι σημαίνει.
Όχι ο Αρχιεπίσκοπος δεν έχει πάντα δίκιο. Καμιά φορά, μάλιστα, χάνει το δίκιο του με τον τρόπο που τα λέει. Αλλά αυτή τη φορά είχε δίκιο.
Και εν πάση περιπτώσει, του οφείλουμε κάποιο σεβασμό. Και πλήρη αναγνώριση του δικαιώματος να μιλάει για ό,τι θέλει. Και να κρίνεται απΆ όσα λέει.
Ασφαλώς, οι προοδευτικοί δεν είναι υποχρεωμένοι να πιστεύουν στο Θεό. Αλλά όταν παύουν να σέβονται την Εκκλησία, τότε όλο και κάποιο Ολοκληρωτισμό «μαγειρεύουν» .
Βέβαια - για να είμαστε δίκαιοι - από το Συνασπισμό η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει. Διότι είναι ανίκανος να βλάψει οποιονδήποτε - πέρα από τον εαυτό του.
Αλλά η ακρότητα, η εμπάθεια και η μικρότητα βλάπτουν σοβαρά τη Δημοκρατία. Δεν βλάπτουν τον Αρχιεπίσκοπο. Βλάπτουν, όμως, τον ίδιο το Συνασπισμό. Βλάπτουν τη νοημοσύνη και την αισθητική όλων μας.

(2)

Αντικληρικαλιστική μανία

Μιλώντας προ ημερών, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υποστήριξε ότι δεν μπορούν μειοψηφίες του 3% να επιβάλουν την άποψή τους στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν κατονόμασε κανένα, αλλά ο Συνασπισμός κατάλαβε «για ποιόν χτυπούσε η καμπάνα». Και απάντησε με το γνωστό «ύφος» του, αμφισβητώντας πλήρως το δικαίωμα του Αρχιεπισκόπου να «επεμβαίνει στα κοινά» και να διατυπώνει κριτικό λόγο.
Ο Αρχιεπίσκοπος δεν έχει δίκιο, πάντα, σε όσα λέει. Αλλά έχει δικαίωμα να μιλάει για οτιδήποτε.
Όταν ο τελευταίος φοιτητικός σύλλογος τοποθετείται επί παντός επιστητού, όταν το τελευταίο πολιτιστικό σωματείο καταγγέλλει ότι τούρθει, από πού κι ως πού ο Αρχιεπίσκοπος «δεν δικαιούται δια να ομιλεί»;
Πώς; Είναι εκπρόσωπος θρησκείας;
Και λοιπόν;
Ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας είναι δικαϊκός και διοικητικός, ΔΕΝ αφορά το δικαίωμα λόγου των κληρικών.
-- Οι δημοκρατίες διαχωρίζουν αυτά που η Πολιτεία θεωρεία αδικήματα από εκείνα που η Θρησκεία θεωρεί αμαρτήματα. Αυτός είναι ο δικαϊκός διαχωρισμός.
-- Επίσης, οι δημοκρατίες διαχωρίζουν τη διοίκηση της Πολιτείας από τη διοίκηση της Εκκλησίας. Αυτός είναι ο διοικητικός διαχωρισμός.
Εκεί σταματούν οι δημοκρατίες. Ο Ολοκληρωτισμός πάει κι ένα βήμα πιο πέρα: Αμφισβητεί το δικαίωμα λόγου στους εκκλησιαστικούς ηγέτες. Αλλά οι δημοκρατίες δεν αμφισβητούν από κανένα το δικαίωμα λόγου…
* Αμφισβήτησε ποτέ κανείς το δικαίωμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου να είναι ταυτόχρονα Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Μόνον οι χουντικοί το αμφισβήτησαν. Με αυτούς θέλει να ταυτιστεί ο Συνασπισμός;
* Αμφισβήτησε ποτέ κανείς το δικαίωμα του Αρχιεπισκόπου της Καντερβουργίας να έχει άποψη για τα κοινά; Μόνο ο Ερρίκος ο ΙΙ, αλλά αυτό έγινε το 1170 μ.Χ. Με ένα διεφθαρμένο μονάρχη της μεσαιωνικής Αγγλίας επιθυμεί να ταυτιστεί ο Συνασπισμός;
* Αμφισβήτησε ποτέ κανείς το δικαίωμα του αιδεσιμότατου Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ να έχει δικαίωμα λόγου; Μόνο ο ρατσιστής Κυβερνήτης της Αλαμπάμα Τζόρτζ Γουάλλας. Με αυτόν θέλει να ταυτιστεί ο Συνασπισμός;
* Αμφισβήτησε κανείς το δικαίωμα του Αρχιεπισκόπου της Νοτίου Αφρικής Ντέζμον Τούτου να έχει λόγο; Μόνο το ρατσιστικό καθεστώς του άπαρτχαϊντ. Με αυτούς θέλει να ταυτιστεί ο Συνασπισμός;
Άλλωστε, ουδείς ενοχλήθηκε όταν ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατακεραύνωνε την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ, το 2004. Γιατί τάχα; Διότι τότε συμφωνούσαν μαζί του.
Δεν θέλουν τον διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας. Αμφισβητούν το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει λόγο. Κι όχι πάντα. Μόνο όταν η Εκκλησία διαφωνεί μαζί τους. Κι αυτό δεν είναι «προοδευτικότητα» - είναι αντικληρικαλιστική υστερία. Δεν είναι δημοκρατία. Είναι Ολοκληρωτισμός.
Και τον Ολοκληρωτισμό αυτό τον απορρίπτουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Όχι μόνο οι θρησκευόμενοι…