Πάντα ο ίδιος.

Δέν είναι καθόλου κουραστικό νά αναφέρεται συνέχεια.

Καί είναι πολύ ευχάριστο κάποιοι νά μάς θυμίζουν ότι όσος καιρός καί νά περάση, η ανωμαλία καί η ξεφτύλα διατηρούνται χωρίς μιά στάλα φύρας. Βοηθά άλλωστε τό ότι φιλοξενούνται σέ πρόσφορο έδαφος προσωπικοτήτων βόθρου.

Επίσης: Λίγο κίνκυ είναι (γι’αυτό καί δέν κουραζόμαστε) νά ασχολήσαι μέ Α.Ρ.Δ. οι οποίοι ενώ κόπτονται γιά κάποιες αξίες, σέ πρώτη ευκαιρία τίς φτύνουν.

Προσωπικότητες βόθρου: Κάποια υβρίδια σαλίγκαρων καί δεινοσαύρων (ΚΚΕ καί σύν αυτώ δηλαδή) τίμησαν τήν προσπάθεια τού Δημοκρατικού (μή χέσω!) Στρατού (χμ...) Ελλάδας (λέμε καί καμιά μαλακία...) νά μπολσεβικοποιήσουν αυτήν τήν κωλοχώρα (θά τής άξιζε εδώ πού τά λέμε... Άσε πού κάποιοι δέν θά εμφανίζοντο ποτέ στό προσκήνιο... Τί θά έκανε ο Φυντανίδης π.χ. σέ μιά χώρα μέ μιά μόνον εφημερίδα;) Καίτοι η Ιστορία άδειασε τό περιεχόμενο τών δοχείων νυκτός διανυκτερευόντων νοσοκομείων στήν μάπα τών κομμουνιστών σέ όοοοοοοοοοοοοολον τόν κόσμο, τά σαλιγκαροδεινοσαυράκια επιμένουν. Δικαίωμά τους. Κι ο παιδόφιλος όσο κι άν αποδοκιμάζη ο κόσμος, δέν αλλάζει χούι, ο βρωμιάρης ενώπιον καύσωνος καί μπόλικου ιδρώτος δέν λέει νά κάνη μπάνιο, ο κλέφτης σέ διάδρομο μεγαλοκαταστήματος μέ κάμερες, ξερογλείφεται.

Α.Ρ.Δ. : Η συγκεκριμένη εφημερίδα έχει πλέξει ένα άφθαστο διακοσμητικό σεμεδάκι περί ασυμβίβαστης προσήλωσης στήν δημοκρατία. (Δέν μάς είπαν όμως τίποτε περί αξιοπρέπειας). Έν προκειμένω. Ενώπιον τών δύο αντιμαχομένων, τού Δ.Σ.Ε. καί τού ελληνικού στρατού, αλληθωρίζει. Κι ένα αλληθώρισμα υπέρ τών ιδανικών σου, άς πούμε ότι έχει μιά κάποια βάση. Αλλά τώρα; Τί μπορεί νά δικαιολογή τήν στάση τής «Ελευθεροτυπίας» νά αναφέρη – έστω καθαρά ειδησεογραφικά - αυτό τό χάπενινγκ τών ψυχάκηδων του ΚΚΕ, ενώ στό ενδεχόμενο ανάλογης εκδήλωσης υπέρ τών νεκρών τών αντιπάλων τών κομμουνιστών, θά μιλούσε γιά φαντάσματα τού παρελθόντος καί εορτές μίσους; Διότι η επικράτηση τού εθνικού στρατού σχημάτισε (έστω σέ περίεργες βάσεις τά πρώτα χρόνια) τίς συνθήκες γιά ελευθεροτυπία (καί «Ελευθεροτυπία») έν αντιθέσει μέ μιά κομμουνιστική ελλάδα όπου μόνο μιά Πράβντα θά έπαιζε κι αυτή μέ έντονη τάση μουτζουρώματος τών δακτύλων. Πολύ περίεργη η στάση της λοιπόν... (Εκτός πιά κι άν θέλη η Ελευθεροτρυπία, νά μάς πή ότι σέ περίπτωση επικράτησης τών κομμουνιστών, οι τού τύπου θά απελάμβαναν ελευθερία έκφρασης ανάλογης τών σκανδιναβικών χωρών...)

Έν πάση περιπτώσει κάθε νεκρός έχει δικαίωμα τιμής καί μνήμης. Ένα παραπάνω από τούς νεκρούς τού Δ.Σ.Ε., οι νεκροί τού στρατού μας οι οποίοι πολέμησαν γιά τήν ελευθερία· άσε δέ πού η Ιστορία δικαίωσε τήν επιλογή τους.