Θά βραχυκυκλώσω τό σεσουάρ τού κομμωτηρίου...

Περί προσβολής συμβόλου.

Πότε δέν προσβάλλεται ένα θρησκευτικό σύμβολο;

Μόνο όταν ο δέν προσβάλλων έχη πνευματικό υπόβαθρο, όταν διαθέτη περγαμηνές ευφραδείας σέ γραπτό λόγο, όταν θαυμάζεται. Τότε δέν προσβάλλεται ο σταυρός π.χ. ή μητέρα τού ιδρυτή τής επικρατούσης θρησκείας στήν χώρα.

Ο Πανούσης π.χ. δέν προσβάλλει. Τεχνιάρει απλώς.

Όμως, όταν σέ κάποιο ξεχασμένο νεκροταφείο τής επαρχίας [τού οποίου τά μαρμάρινα μνημεία δέν φέρουν σύμβολο δύο ευθύγραμμα τμήματα (τό μέν καθέτως στό δέ) αλλά δύο τρίγωνα τρυφερού εναγκαλισμού συμμετρικώς ώς πρός τό άξονα] παρατηρηθή ορνιθοσκάλισμα κάποιου συνθήματος τότε στηλιτεύουμε τούς πράξαντες! Έρχεται στά χείλη μας τό «νάζουλες» κι αρχίζουμε γενεές 14 νά τούς περνάμε γιά τήν άνομη πράξη τους! Αποτροπιάζουμε (η ύπαρξις ανατριχίλας είναι επιτακτική) γιά τήν προσβολή τών θρησκευτικών συμβόλων τών Ισραηλινών, ενώ σημειώνουμε καί προσβολή μνήμης νεκρού. Δικαίως.

Όταν ο Πανούσης παρεμβαίνη εξίσου μουτζουρικώς στήν παράσταση κάποιου προσώπου γνωστής θρησκείας (πού τυγχάνει νά είναι επικρατούσα), τότε προτάσσουμε τό δικαίωμα τής αβασάνιστης τέχνης. Προτιθέμεθα νά καταδικάσουμε βεβήλωσι τουρκικού (μουσουλμανικού) στρατιωτικού νεκροταφείου στήν Νίκαια (κάπου μεταξύ τών οδών Θηβών, 25ης Μαρτίου, Αργυροκάστρου, Δομοκού), νά αηδιάσουμε γιά τήν κουτσουλιά ενός περιστεριού στόν τάφο ενός Χάρε Κρίσνα αλλά όμως τήν ίδια στιγμή διαχέουμε βδελυγμία στήν ατμόσφαιρα επειδή κάποιοι αντιτίθενται στήν άουτλουκ π.χ. καί τά τσόκια στόν σταυρό, μέ τήν προσβολή κάποιου χριστιανικού στοιχείου.

Ίσως νά είναι απορία ίσως κάτι άλλο. Δέν είχα σκοπό νά ασχοληθώ μέ τόν μάγκα πού έβαλε τά γυαλιά στό ΙΚΕΑ, στό Καρφούρ, στόν Σκλαβενίτη αλλά καί σέ τόσες καί τόσες αντιπροσωπείες αυτοκινήτων κλπ κλπ. Όλες αυτές οι εταιρείες, πληρώνουν απιστεύτου φράγκα ώστε νά προβληθούν στά διαλείμματα τών δελτίων ειδήσεων. Ο έν λόγω έμπορας προβάλλεται σ’αυτές χωρίς νά ξεπαντελονιάση λεπτό τού έουρο. Η σύγχρονη αγοραλογία πρέπει νά τόν θεωρήση πρότυπο Γκαστόνε. Ο δρόμος μέχρι τήν χωρίς σταματημό προβολή, έχει ονομασία «Πουλάω_μέχρι_καί_τήν_μάνα_μου». Έν αναμονή ενός αιρετικού γραφιά ο οποίος θά αλλάξη χρώμα στό εγνωσμένων καλλιτεχνικών φρονημάτων τού Μεγάλου Ανατολικού, βάζοντας ένα ροντβάιλερ νά ξεθυμαίνη κάποιες εαρινές του ορμές στόν σφιχτήρα τού παχέος εντέρου τής μητρός τού καλλιτέχνου μας. Ελευθερία στήν τέχνη εξάλλου.

Μπορεί τά κίνητρα νά είναι διαφορετικά. Όμως αυτό πού αντικρύζουμε έν τέλει, είναι ένα δείγμα ασέβειας στό θρησκευτικό σύμβολο. Ο χι αντισιωνιστής πού μουτζουρώνει τό άστρο ίσως νά ωθήση κάποιους νά πούν ότι η κίνηση αυτή είναι προοίμιο κάτι άλλου, πιό αποτρόπαιου. Τζίφος όμως. Δέν προδικάζει πογκρόμ. Αυτό πού μένει είναι μιά μουτζούρα, μιά ασέβεια σέ έναν νεκρό (εβραίο ή έλληνα) καί τό θρησκευτικό του σύμβολο.


Γιά περισσότερα, εδώ.