Re Μπούτ!

Τό πνεύμα τού Παναγιώτη Ψωμιάδη είναι άκρως πολιτικάντικο. Μέ τό κατάλληλο λεξιλόγιο καί αντίστοιχη κίνηση σώματος χαϊδεύει τά αυτιά κάθε ψηφοφόρου. Στόν αντίποδα (λένε) ότι βρίσκεται ο Bootάρης.

Κάμποσες εβδομάδες πρίν, όταν είχαμε πρωτοσχολιάσει τήν πρόταση αυτού τού φωτισμένου ανθρώπου, τού φάρου γιά τίς ακυβέρνητες βαρκούλες πού περιφέρονται στήν Νίκης αναρωτώμενες έάν στρέττο ή μακιάτο, προτείναμε νά βάλη εκεί πού δέν απορεί, ένα βασικό συστατικό τής δουλειάς του.

Η πρότασή μας είχε νά κάνη μέ τήν είδηση για μετονομασία μιάς κάποιας οδού (τής Αποστόλου Παύλου, μιάς κάθετης στήν οδό Αγίου Δημητρίου) σέ Κεμάλ Ατατούρκ.

Τώρα λοιπόν, παραμονές εκλογών, καθώς σχεδίαζε τακτικές, κινήσεις, επιλογές, αυτήν τού τήν πρόταση τήν έθαψε. Είχε κάνει βεβαίως μιά πρωκτοδιάψευση κουτσαβάκικου χαρακτήρα*¹, αυτά όμως κάτι μήνες πρίν.

Δέν θέλησε λοιπόν ο κος Bootάρης πολιτικάντικα φερόμενος, ή μάλλον ψωμιάδικα φερόμενος νά αναφερθή σέ κάτι πού είχε προτείνει κάποτε. Νά μάς πή εάν ισχύη ακόμη ή όχι... Έκανε τά κουμάντα του, συνειδητοποίησε ότι έάν έβγαινε κι άλλο στήν φόρα (οκτωβριάτικα κυρίως) εκείνο τό μαργαριτάρι πατριωτισμού, θά τού στερούσε χί κουκιά καί κοκοκό ο κος Bootάρης. Κοκοκό αντιληφθείς ότι απευθύνεται σέ χαχόλους.

Άξιος!

Αυτό τό θέμα συζητήθηκε σέ κάποιο φόρουμ.

Κάπου εδώ.

Αναφέρω τήν στό phorum.gr συζήτηση, διότι επεσήμανα κάτι πού μού κατελόγιζε ένας βλόγερ, κάποτε,ο οποίος εν μέσω προσπαθειών του νά μάς πείση ότι είμαστε χειρότερα από τήν Κούβα, μού είχε πετάξει καί κάποιους προσωπικούς χαρακτηρισμούς γιά τήν μή δυνατότητα σχολίων στό βλόγ μου.

Κατ’αρχάς, θεώρησα τότε ότι τυχόν διαφωνία μέ τό πόστ μου, μέ τίς αιτιάσεις περί έλλειψης τών βασικών αρχών τής δημοκρατίας στήν Κούβα θά προερχόταν από κάναν χουντικό*² ή μπολσεβίκο ο οποίος χαλιέται μέ αναφορές στήν απουσία βουλής, αντιπολίτευσης. Μόνον κάποιος πολέμιος τής δημοκρατίας, μέ τήν μορφή τήν έστω όχι καί τόσο πούρα*³ θά διαφωνούσε μέ τό πόστ μου. Τό ότι η οικονομική μας κατάσταση είναι σκατά (όπως σωστά αναφέρει) δέν αναδεικνύει αυτόματα τήν αντίστοιχη τής Κούβας σέ πρωτοπόρο αποθεμάτων χρυσού, πετρελαίου καί ευτυχίας τών κατοίκων της.

Μέ ύφος μεγαλοσχήμονα πανεπιστήμονα άρχισε νά μέ κράζη. Γιά τήν άρνηση διαλόγου. Ένας οχετός είχε τήν μερίδα τού λέοντος στό μπλά μπλά του καί στό ξεδίπλωμα απόψεων - είμαι σίγουρος ότι ο κύριος μότορ είχε ύφος ξεπεσμένου αυριανιστή ο οποίος πάνω στίς φωνές δέν μπορεί νά συγκρατήση τήν μασέλα του. Κι όλο γλυστρά η γνάθος, πειράζοντας τίς προτάσεις.

Ίσως σέ αυτό νά οφειλόταν η kinky φάση, μιά kinky φάση πού δημιουργήθηκε από τήν κατάληξη τών απόψεων του:

Πιστεύετε, ω αχρείοι, ότι η Ελλάδα είναι σε καλύτερη μοίρα από την Κούβα; Από πού κι ώς πού; Με ανύπαρχτη-πανάκριβη υγεία, με δωρεάν (=πανάκριβη) παιδεία, μέ τρελαμένους φόρους και το άγχος τού πάρκιν καί τής πρόωρης εκσπερμάτωσης να μας ξεκωλιάζει από το πρωί ως το βράδυ; Έτσι είμαστε καλύτερα εμείς, ρέ βρωμύλοι;

Άντε νά απαντήσης σέ ένα τέτοιο ατομάκι... Άντε νά επιχειρηματολογήσης ότι δέν είσαι ελέφαντας... Δέν γίνεται. Ο στόμας σφραγίζεται, δέν μπορείς νά ασχοληθής... Κουνάς συγκαταβατικά τό κεφάλι σου. Είναι ένας τύπος τού οποίου η άποψη, η διάνοιά του φθάνει στό σημείο ισότητας:

Ελλάδα = Κούβα

Εντάξει, δέν λέω, όλα σεβαστά. Ακόμη κι ένας κολλημένος, αμετανόητος κομμουνιστής υποστηρίζει ότι ό,τι συνέβη τό 1989 στίς ανατολικές ευρώπες, ήταν κάτι όχι αληθινό αλλά λόγω παγκοσμίου μαστούρας (a.k.a φαινόμενο τού θερμοκηπίου) νομίζουμε ότι άλλαξε η φάση... Αλλά νά πιστεύης ότι η ανυπαρξία:

α) Ελευθερίας εκφράσεως
β) Αντιπολιτεύσεως
γ) Ελευθερίας τύπου
δ) Δικαιώματος ψήφου
ε) Πολυκομματισμού

δημιουργεί ένα καθεστώς καλύτερο από τό ελλαδιστάν... Ε. Δέν ξέρω! Τί νά πώ... Κι αφήνω απέξω κάθε δεδομένο σχετικά μέ τήν οικονομική κατάσταση τους. Προφανώς όταν μερικά χρόνια πρίν, κάποια ατομάκια τού Π.Α.Μ.Ε. νομίζω, έσπευσαν γιά εθελοντικη εργασία στήν ψόφια οικονομία τής Κούβας, είναι τμήμα σενάριου τού στά σπάργανα Star Wars XII.

Κι όμως... Κάποιος πού υποστηρίζει κάτι τέτοιο, λογίζεται ώς άνθρωπος. Σκεπτόμενος εννοώ άνθρωπος κι ώριμος. Ψηφίζει, εκλέγει άρχοντες, δημάρχους... Οδηγεί αυτοκίνητο, προφανώς ξέρει νά βάλη μιά τρίτη ταχύτητα, νά επιταχύνη, νά εκνευριστή καί νά τό δείξη... Έχει άποψη. Επιλέγει μιά πάστα νουγκατίνα καί ζητά περισσότερο τυρί στά μακαρόνια λίγο πρίν βάλη νά δή ένα θριλεράκι αποζητώντας ηλιόσπορο καί αναψυκτικό.*⁴

Ο μότορ δέν τσιγγουνεύτηκε χαρακτηρισμών γιά νά μού τήν πή. Κάπου είπε ότι δέν αξίζω ούτε γιά φτύσιμο. Δέν πειράζει. Θά τό αντέξω*⁵. Πρόβλημα θά είχα εάν ένας τύπος*⁶ πού ισχυρίζεται όλα τά παραπάνω μού έλεγε ότι μέ θαυμάζει, κι ότι μέ παραδέχεται... Ανακουφιζόμουν*⁷ όταν διάβαζα ότι είμαι γιά φτύσιμο!

Σέ ένα άλλο πόστ του, ζηλώσας τό «Εγχειρίδιο τού καλού κλέφτη» κάθησε κι εκπόνησε κανόνες βλόγγινγκ. Μοτορσάικλ μπόυ έφα: Σέ ένα βλόγ πού περιγράφει νυκτερινές καύλες δέν υπάρχει λόγος σχολίων αλλά όταν κάποιος θίγει πολιτικά ζητήματα, ΠΡΕΠΕΙ νά έχη ανοικτά σχόλια.

Απίστευτο πάντως! Βάλαμε βεληγκέκα γιά τό άν θά έχουμε ανοικτά ή όχι σχόλια... Στό βαθμό πού μέ αφορούν (διότι δέν γινόταν ονομαστική αναφορά) περί συμπλεγμάτων καί κόμπλεξ καί γιά τό κρετίνος, επιστρέφω τούς χαρακτηρισμούς σάν τούρτες*⁸ καί γιαούρτι*⁹ σέ ταινίες τού Βέγγου.

Προσωπική μου επιλογή στό βλόγ νά μήν έχω σχόλια.

Πόσες καμτσικιές*¹⁰ θά μού ρίξουτε κύριε Μότορ; Παίζει τάλκ γιά μετά;

Έτσι λοιπόν, κλείνοντας ξαναναφέρω ότι στό phorum.gr συμμετέχω σέ ανάλογες κουβέντες όπου ο πάσα ένας μπορεί νά μέ κάνη ξεφτύλα αποδεικνύοντάς μου π.χ. ότι στήν Ελλάδα περνάς χειρότερα απ’ό,τι στήν Κούβα. Όποιος θέλει νά μέ ρουμπώση, μέ επιχειρήματα νά μέ κάνη σκόνη, μπορεί στό phorum.gr νά έλθη καί νά ξεσκεπάση τά φασιστικά μου απωθημένα. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι ο κύριος μότορ βιαζόταν πολύ έντονα νά αποδείξη, κονιορτοποιώντας με, ότι η Ελλάδα είναι σέ χειρότερη μοίρα από τήν Κούβα, γι’αυτό κι εγώ φρονίμως ποιών, τόν παραπέμπω σέ αυτό το url*¹¹. Εκεί διαλέγομαι καί – έν τέλει - εκτίθεμαι!

Επισκεφθείτε τήν Κούβα. Επισκεφθείτε την, πρίν σάς επισκεφθεί αυτή!

*1 19/06/2006-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΤΑΡΗ ΣΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Σε σημερινή συνέντευξή του στο Mega ο Καρατζαφέρης, υποψήφιος όπως λέει δήμαρχος Θεσσαλονίκης, μεταξύ πολλών άλλων ιδιοτήτών του (αρχηγός κόμματος, ευρωβουλευτής, κ..λπ.), προέβη σε χαρακτηρισμούς των αντιπάλων του. Δεν θα σχολιάσω φυσικά αυτά που είπε για τους άλλους υποψηφίους.

Είμαι όμως υποχρεωμένος να διαψεύσω με αγανάκτηση αυτά που αυτός και οι ομοϊδεάτες του (Βελόπουλος, Χαϊτίδης, κ.λπ.) εθνικόφρονες, διαδίδουν μετ' επιτάσεως, ότι δήθεν εγώ πρότεινα τη μετονομασία της οδού Αγίου Δημητρίου. Για την αποκατάσταση της αλήθειας, οφείλω να επαναλάβω για πολλοστή φορά αυτό που έχω πει που όμως η παρέα του απερίγραπτου Καρατζαφέρη εντέχνως, κακόβουλα και με σαφή πρόθεση σπίλωσής μου διαδίδει.

Κατά την περίοδο της "επίθεσης φιλίας" προς την Τουρκία την περίοδο 97-99 πρότεινα να επαναφέρουμε το όνομα της οδού Αποστόλου Παύλου, κάθετης στην οδό Αγίου Δημητρίου, που μέχρι το 1955 ονομαζόταν οδός Κεμάλ Ατατούρκ, όνομα που είχε αποκτήσει επί δημαρχίας Κοσμόπουλου (πατρός) με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όταν πέθανε ο Κεμάλ Ατατούρκ (1938).

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όσο κι αυτό δεν αρέσει στους λεγόμενους «εθνικόφρονες» ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ, παρόλο που στιγμάτισε τη σταδιοδρομία του με γενοκτονίες όπως των Ποντίων αδελφών μας, ήταν τέκνο της Θεσσαλονίκης, πράγμα που φυσικά δεν αλλάζει.

Η στρέβλωση της αλήθειας από τον απειλούντα να κατέβει υποφήψιος δήμαρχος της πόλης μας Καρατζαφέρη και τους κύκλους των εθνοκαπήλων που τον περιστοιχίζουν και τον υποστηρίζουν έχει ένα όριο.
Δεν προτίθεμαι φυσικά να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, μια και η πορεία μου, οι πεποιθήσεις μου και τα πιστεύω μου είναι γνωστά.
Λυπάμαι μόνο που ο Καρατζαφέρης θεωρεί ότι οι συμπολίτες μου και όχι του μπορούν να δέχονται ατιμώρητα κάθε λαϊκισμό που τους σερβίρει.

Γιάννης Μπουτάρης

*2 Όχι όχι! Δέν μού έριχνα φάπες!

*3 Έάν οι εκλογές μπορούσαν νά αλλάξουν κάτι, θά ήσαν παράνομες.

*4 Εν τώ μεταξύ, πολύς κόσμος τόν επισκέπτεται καί φαίνεται νά τόν εκτιμά καί νά τόν θαυμάζη. Προφανώς όχι άδικα. Καί γιά τά γραπτά του λένε τά καλλίτερα. Επίσης όχι άδικα. Τώρα πώς γίνεται νά πέφτη σέ τέτοια λούμπα μέ αυτήν του τήν άποψη περί Κούβας, μού κάνει μεγάλη εντύπωση.

*5 Σνίφ!

*6 Θιασώτης του: «Ελλάδα χειρότερα τής Κούβας»

*7 Ώπα! Ανακούφιση;

*8 Ο Βέγγος φανερός Πράκτωρ 000

*9 Δόκτωρ Ζιβέγγος.

*10 κι άλλοι υποψήφιοι γιά SM τρελλίτσες:

Γράμμα από τη ντουλάπα: Η τέχνη εναντίον της τέχνης

Ή αλλιώς Μαρκές κατά Αρέινα. Στην Ελευθεροτυπία ή το Βήμα της περασμένης Κυριακής (δε θυμάμαι ποιό από τα δύο διότι βόσκουν και τα δύο αδέσποτα στο σπίτι μου) είχε ένα άρθρο πως βλέπει λέει ο Μαρκές την Κούβα του Κάστρο.

Αφενός ας ξεκινήσουμε με την ελληνική οπτική γωνία ως προς το καθεστώς της Κούβας. Παρουσιάζεται μια γοητευτική εικόνα της χώρας (την οποία αδυνατώ να αμφισβητήσω αφού δεν έχω πάει),και παράλληλα μια εικόνα του Κάστρο μάλλον συμπαθής.Δηλαδή αν βασιστεί κανείς αποκλειστικά στις ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά,θα σχηματιίσει μια μάλλον ρομαντική εικόνα για το Φιντέλ.

Ας πιάσουμε τώρα το ευτυχές είδος "απολογητής Γαμπριέλ".Ο "απολογητής Γκαμπριέλ" είναι γνωστό είδος ασβοκούναβου που φυτρώνει στην Κολομβία,στην Αρακατάκα και αποκτά τα κουσούρια του στο Μεξικό και το Παρίσι.Ζει για να γράφει και γράφει για να ζει,παίρνει και κανένα νόμπελ που και που,αρέσει πολύ,και τελικά αποκτά τον αέρα της Ντίβας οπότε και πεθαίνει κάθε όποτε τα ΜΜΕ σταματούν να ασχολούνται μαζί του,τα ΜΜΕ ξαναασχολούνται μαζί του,και στο τέλος γράφει και ένα βιβλίο για να βγάλει τα έξοδα. Παραμυθάς πρώτης,αγαπημένος και μη εξαιρεταίος,αλλά τσαντιστικός όποτε φιγουράρει το όνομά του πλάι σε αυτό του καλού του φίλου Πιστού (Fidel).

Το ευτυχές είδος μου θύμισε ένα άλλο κουνάβι.Τον Σάρτρ που έκανε διακοπές αναψυχής στην Σοβιετική Ένωση και παρίστανε ότι πολύ θα ήθελε να είναι εργάτης στη Σιβηρία, αλλά δεν προφταινε εκείνη την εβδομάδα,είχε κανονίσει να πάει για καφέ στο Παρίσι.Τι εννοώ; Εννοώ την νοερή σύγκρουση μέσα στο μυαλό μου ανάμεσα σε Μαρκές και Αρέινας.

Κατά πρώτον,δύο ή τρια βιβλία του Μαρκές δεν έχω διαβάσει.Διαβάζοντας το Φθινόπωρο του Πατριάρχη,ένιωσα πως η παρακμή που περιγράφει και η γλυκειά ειρωνία του ήταν απλά ένα κομμάτι της λογικότατης αγανάκτησης ενός εχέφρονος απέναντι στα γνωστά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής,που συνήθως σερβίρονται ζεστά και τρώγονται με πολλή λαοθάλασσα να προσεύχεται στην Βίρχεν να έχει καλά τους εκάστοτε μικρούς θεούς τους.Αμ δε!Δεν ήξερα για την σχέση Μαρκές και Κάστρο.Ο τύπος είναι τυφλός.Θεόστραβος. Ασβοκούναβο τον είπα στην αρχή; Λάθος!Τυφλοπόντικας είναι!

Η αγανάκτησή μου με τον αγαπημένο (ή πρώην αγαπημένο)συγγραφέα, έρχεται μετά το Before the night falls του Ρεινάλντο Αρέινας.Είναι πραγματικά οδυνηρό να διαβάζει κανείς κάτι ανάλογο.Είναι οδυνηρό να γνωρίζεις οτι συμβαίνει.Πολλοί μου απαντούν για το πόσα πολλά ανάλογα ή χειρότερα συμβαίνουν στον κόσμο καθημερινά ή έχουν συμβεί.Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ομοφυλόφιλος που διώχθηκε για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις,και σίγουρα δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος συγγραφέας του οποίου τα βιβλία απαγορεύτηκαν.Αλλά με αυτόν ασχολούμαι σήμερα,άρα γι αυτόν πονάω.Και φυσικά, όλα σχετίζονται με τον οπωσδήποτε απολογητισμό του Μαρκές για τον Κάστρο που μου θυμίζει το βασικό ρητό κάθε κομπάρσου και ασβου "μην απολογηθείς,να επιτεθείς,η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα".Έτσι μας τρελαίνει με γοητευτικές τάχα μου περιγραφές. Χρησιμοποιεί ακριβώς το ταλέντο που αγαπάμε ως μέσο για να μας κάνει να τον μισήσουμε,και αυτόν και τον Πιστό του φίλο.

Από την άλλη τα γράμματα του Αρέινας που κάποτε σημειολογικά σήμαιναν την ελευθερία του πνεύματος ενός ανθρώπου που απέδρασε στη Νέα Υόρκη μόνο για να πεθάνει λίγα χρόνια μετά,σήμερα με τον αντιαμερικανισμό που δέρνει το σύμπαν τούτο(έμαθα ότι σύντομα έπεται πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία στον Πλούτωνα),είναι απλά παράπονα συζυγου που επιδίδεται στην κρεβατομουρμούρα,και αυτόματα μπαίνει στην κατηγορία "Σολζενίτσιν"(από τις αγαπημένες μου κατηγορίες μετά το "καλύτερης σκηνοθεσίας"). Γιατί; Ποιός ξέρει...Εγώ μια φορά διαφωνώ,τάσσομαι υπέρ του Αρέινας και επισήμως σταματάω να διαβάζω Μαρκές.

Φυσικά μου είπαν ήδη να μη μπλέκω την τέχνη με την πολιτική.Αποφάσισα να ακολουθήσω αυτή τη συμβουλή.Θα μπλέξω λοιπόν την τέχνη με την τέχνη.Ο Μαρκές παύει να είναι αγαπητός μου,όχι επειδή συμπαρατάσσεται με τον Κάστρο.Πάυει να είναι αγαπητός επειδή παραβίασε τους νοητούς κανόνες επαγγελματικής δεοντολογίας.Έπρεπε από συνέπεια σε αυτό που κάνει,ή το λιγότερο από απλή συμπάθεια στον συνάνθρωπο και μακαρίτη πια Αρέινας που του είναι και συνάδελφος,να το ράψει πια με τον Κάστρο.Όσο λοιπόν κρατά το στοματάκι του ξηλωμένο και φτύνει ξέφτια,θα τον αντιπαθώ τα μάλα.Βέβαια,θα μπορούσε να επικαλεστεί και το αδικαιολόγητο.Μπορεί τη χρονιά που γίνονταν αυτά ο καημένος ο Μαρκές να έπινε κι αυτός καφέδες στο Παρίσι...Είναι άλλωστε μια σπουδαία δικαιολογία.

[ΥΓ:Θα μου πείτε,και δικαίως,χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι αν εμένα πια δε μου αρέσει ο Μαρκές.Τα παραπάνω τα έγραψα γιατί δεν είναι μόνο ο Μαρκές που δε μου αρέσει πια.Αντιπαθώ και τον Κάστρο,αλλά πάλι αυτός δε μου άρεσε ποτέ,δε μου αρέσουν οι άντρες με μούσι.Το παραπάνω κείμενο έρχεται διότι μπορεί στο παρελθόν να σας προέτρεψα να διαβάσετε Μαρκές.Άμα θέλετε,προτιμήστε Γουίλλιαμ Φώκνερ,έχει κι αυτός νόμπελ.Ή πάλι, αν ήμουν αρκετά πειστική,Ρεινάλντο Αρέινας,σε υγρό διάλυμα και σε σκόνη με κάθε πλύση.]

τής 19^ης Αυγούστου:

Αφορμές ουκ ολίγες. Αδιάκριτα και αδιαφοροποίητα η χεζμπολική πολεμική κατά του Ισραήλ καθώς και η πάγια συγκίνηση για την κατάρρευση του "σοσιαλιστή" Φιντέλ Κάστρο, ενώ όλο και ξεφυτρωνει κάτι νέο. Λ.χ. η ένοχη μασχάλη του Γκύντερ Γκρας. Διαφημιστικό τρυκ εν όψει Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Φραγκφούρτης; Το άγγιγμα του θανάτου που λύνει τις αναστολές; Το άγος του χρόνιου μυστικού; Η φαγούρα, κάτω από την μασχάλη, για τη στάμπα των Waffen-SS;

*11 Ουδείς βεβαίως έχει τήν όρεξη μου, νά κάνη ρέτζιστερ σέ φόρουμ κλπ κλπ αλλά κι εγώ κανενός τήν όρεξη δέν έχω νά συμπορεύσω μέ ό,τι μπορεί νά τόν πιάνη σφίξη νά μού καταλογίζη.

- Μά μού είπατε ότι τά τραίνα δέν αργούν ποτέ στόν σιδηροδρομικό σταθμό τής Μόσχας, είπε ο τουρίστας.
- Καί σείς δέρνετε τούς μαύρους, απάντησε ο σοβιετικός υπάλληλος.