Σάν λιβάνι!

Είναι μεσημέρι Κυριακής, η τού μουσακά μελιτζάνα βαραίνει τά εσώτερα τού οισοφάγου, τού στομάχου σας καί η έψα κόλα δέν έκανε τίποτις - καθώς επίσης κι η σόδα η τιούμποργκ μέ τό γαμάτο στέμμα πάνω της ;

Ο ήλιος μπουκάρει από τήν μπαλκονόπορτα, αράζει στό σαλόνι παρέα σας καί έχει ιαματικές πρός τήν μουργελίτιδά σας, ιδιότητες;

Η μούχλα τού πενθη/εξαημέρου τό παράκανε καί η προσπάθεια σωφρονισμού της δέν έχει κανένα αποτέλεσμα;

Τέλος πάντων, άς καταλήξω!

Σάς έπιασε ταύλα νά βγήτε ένα μεσημεραπόγευμα Κυριακής, τώρα πού ανοίξιασε κι οσονούπω καλοκαιριάζει, νά πάτε πρός παραλία νά ανοίξη σαρωνικιστί τό βλέμμα σας, συνοδεία ενός φρέδδο καπυτσίνο;

Ε, μήν πάτε στό Μπλέ! Δόξα τώ Θεώ, η παραλία είναι μεγάλη, από Πέραμα έως Σούνιο υφίστανται καφωδεία ούκ ολίγα. Έν πάση περιπτώσει η επιλογή σας γιά τό Μπλέ (παραλία - ύψος λ.Αλίμου) νά είναι η εσχάτη, όταν θά έχη πληρωθή πάσα προφητεία τής αποκαλύψεως, όταν η greenpeace θά έχη παραιτηθή από κάθε προσπάθεια λόγω βεβαίας καταστροφής τού ημετέρου πλανήτου. Όταν όλες οι σοδειές καφέ θά έχουν παθογένεια δάκου βραζιλιάνικιας υπηκοότητος, όταν το ρεζερβουάρ τού τουτού σας θά έχη κτυπήση προσοχή στό προαναφερθέν σημείον τής παραλιακής. Μόνον τότε. Καί ούτε τότες δηλαδής, αλλά λέμε τώρα...

Τό σέρβις του απαίσιο. Γι’αυτό.