Όκτώ μερίδες λωτών; Έφτασεεεεε!

Η επέτειος είναι στρογγυλή. 50 ολόκληρα χρόνια. Αλλά σχεδόν κανείς δέν τό θυμήθηκε. Σάν άλλη γοργόνα θά ρωτήξω: Μήν είδατε αυτούς τούς ευαισθητούληδες, τούς οργίλους, τούς δημοκράταρους, τούς βάζοντες πάγο στούς εκφράσαντες επιφυλάξεις κατά τής Γκιούλ, νά λένε κάτι γιά τήν (χθεσινή) επέτειο; Τζίφος! Ελάχιστοι θυμήθηκαν ότι σάν χθές, πρό 50 ετών στίς κεντρικές φυλακές τής Λευκωσίας, απηγχονίσθησαν οι Μιχαλάκης Καραολής καί Ανδρέας Δημητρίου. Μπάς καί τούς αγνοούν λόγω τού ότι κοινώνησαν καί εξομολογήθηκαν πρίν άπό τό μαρτύριό τους; Η χριστοδουλοφοβια μερικων ισως νά είναι αιτια καί λογος περιφρονησης της επετειου. Συνεχαω… Ο τουρκοκύπριος δήμιος δέν τούς καθάρισε μαζύ· απείχαν μερικά λεπτά οι εκτελέσεις. Οι δυο αγωνιστες αυτοι, ησαν οι πρωτοι πού εκτελεστηκαν. Δυστυχως, μετα άπό τήν περιοδο αγωνα της ΕΟΚΑ κατά των αγγλων, η ελληνικη ιστορια δέν διαθετει καποια άλλη ενδοξη σελιδα. Οι νεοι αυτοι ησαν προτυπα γιά τό δυναμωμα της προσπαθειας· μετα βεβαιως, κι αλλοι πεσαν ηρωικα γιά τήν Κυπρο ενώ τό παραδειγμα αυτό είναι συνεχεια στα πολλα προηγουμενα ηρωισμου της ελληνικης φυλης. Τί κριμα γιά μερικους πού οι ηρωες αυτοι δέν ενεπνεοντο/εμπεοντουσταν άπό μαρξολενιστικα προτυπα αλλα άπό τίς ακαταλυτες αξιες της ελλαδας όπως η βαθια πιστη στο Θεο καί η προσηλωση στήν πατριδα, κατι λιαν μπαναλ τη σημερον ημερα νά’ούμ’. Είναι τοσο προσφατα – σχετικα – τά γεγονοτα. Σημερα δυσκολευομαστε παρα πολύ νά αφησουμε στήν ακρη μικρα (πολύ μικρα) στοιχεια ευδαιμονισμου. Μπορει νά μου βγαινει μιά μικρη κορωνα αλτρουιλας, όπως εκφραζεται στο κατωθι:

Αχ καλο μου, δέν μπορείς νά φανταστής πόσο μ'αρέσουν μερικά φθινοπωρινά κυριακάτικα μεσημέρια όπου αράζω Σαλαμίνα...

Προτιμώ αβέρτα, άνευ γλυκάνισου τσίπουρο, κάμποσα ποτηράκια είν'η αλήθεια. Καί θαλασσινά μωρέ... Δέν τρελλαίνομαι γιά κρεατικά όσο γιά μιά γαρίδα σαγανάκι. Όχι μόνο εγώ· καί τά δάκτυλά μου. Βουτάν κι αυτά. Απρόσεκτα. Καμιά σαλάτα, τυροκαυτερές παραπάνω από τό σύνηθες καυτερό, κάνα χορταρικόν, καταλαβαίνεις.

Καί όταν περνά λίγο η ώρα κι αρχίζω καί νοιώθω κάπως περίεργα ένεκα τού τσίπουρου, κάθομαι σταυροπόδι καί προσπαθώ νά αφουγκραστώ κάνα αγριόπουλο εκεί στά πέριξ τού Αιαντείου. Δέν παίζουν όμως αγριόπουλα στήν Σαλαμίνα. Πολύ μιζέρια ρέ γαμώτο...

Πάντως, ο συνειρμός έρχεται καί ταιριάζει. Αυτή η ζάλη μέ κάνει καί σηκώνομαι. Πιάνω ένα δίπουν άπτερον θηλυκόν πλατερυθρώνυχον όν καί πάμε στά ενδότερα. Μπαίνουμε σέ δωμάτιο μέ ένα μικρό παράθυρο τό οποίο κλείνουμε καί βιαστικά ξαπλώνουμε. Δίνουμε προβάδισμα σέ ένα εκούσιο μπέρδεμα τών σωμάτων (πρωτοστατούντων τών ποδιών), έκκριση υγρών σώματος λόγω οξείας τέρψης πολλών (σχεδόν όλων) αισθήσεων καί τελικά άν είμαστε τυχεροί η κορύφωση θά έλθη μέ μιά πρωτόγονη μέθοδο αντισύλληψης.

Καί μετά, στό τέλος, η ταβανοθεραπεία έχει βλέψεις γιά τό συντομότατο της μεσολαβουσης περιοδου μεχρι τήν επομένη φορά...

Γι’αυτό λοιπον μπορω μετα μεγαλης ευκολιας νά ειπω: Μαλάκες όλοι οι φιλόσοφοι. Ψάχναν τό νόημα τής ζωής... Πού ψάχνανε ρε γαμώτο; Διότι... Διότι αυτό είναι τό νόημα τής ζωής. Μάσα καί γαμήσι. Τίποτε άλλο.

( Ένα μεγαλο κενοοοοοοοοοοοοοοοοο… Καί αποτομα, μιά καταληξη λιγο στο χασιμο, εντελως ασχετη: )

Δυστυχως ομως δέν είμαστε Ισλανδία, νησάκι έμορφο καί μόνο, αλλά στά γύρω μας οι γειτόνοι δέν είναι καί οι πιό behave. Μέχρι νά εξαφανιστούν τά έθνη, οι διεκδικήσεις, οι σωβινισμοί θεωρώ επιτακτική ανάγκη τήν ύπαρξη τού στρατού, τις πολεμικές ετοιμασίες, τούς εξοπλισμούς, τήν διατήρηση τής σημαίας. Προσωπικά (χωρίς νά είμαι βέβαιος) όταν θά προκύψη ανάγκη, θά προτιμήσω νά συνεχίσω δεδομένα τού παρελθόντος καί νά αφήσω στήν άκρη (ελπίζω προσωρινώς) γαρίδες σαγανάκι στό τραπέζι καί «ισπανικές» αγάπες από τό θήλειον άπτερον όν...

... αλλα όλα αυτά πού εγιναν πριν άπό 50 χρονια, δειχνουν ποσο μεγαλοι ησαν καποιοι, ποσο αξιοι απογονοι του μολων λαβε. Οι ηρωες αυτοι, τοσο μικροι σέ ηλικια μέ ολην τήν ζωη μπροστα τους, προτιμησαν νά θυσιασουν εαυτους στήν ελευθερια της κυπρου, επελεξαν τον ταφο.. Δέν μπορει ρε πουστη μου, σιγουρα θά ειχαν ενδιαφεροντα. Θά γουσταραν γκομενιτσες, θά κεφαρανε εκδρομες, θά βρισκαν ενδιαφερον σέ τιποτις βιβλια… Πολύ ευκολα θά μπορουσαν νά βαζαν όλα αυτά σέ προτεραιοτητα, νά σκεπτονταν ότι παντου η βρετανια (τοτε) παρειχε ανεξαρτησια στις αποικιες, συντομα κι η κυπρος θά επαιρνε σειρα. Ακομη καί σημερα, τό 2006, οι δυο αυτοι πρωτομαρτυρες ισως νά ζουσαν – γυρω στα 75 θά ησαν. Κι όμως. Αντι του νά περναμε καλα κι ας παει νά γαμηθη η κωλοπατριδα, περασαν τήν θηλια μέ κατά καποιο τροπο ευχαριστη διαθεση.

Just 4 yr info.

Οι εννιά απαγχονισθέντες, όλοι τους νέοι ηλικίας 19-24 ετών, είναι με τη σειρά που εκτελέστηκαν:

· Μιχαλάκης Καραολής

· Ανδρέας Δημητρίου

(Απαγχονίστηκαν μαζί στις 10 Μαΐου 1956)

· Ιάκωβος Πατάτσος

· Ανδρέας Ζάκος

· Χαρίλαος Μιχαήλ

(Απαγχονίστηκαν μαζί στις 9 Αυγούστου 1956)

· Μιχαήλ Κουτσόφτας

· Ανδρέας Ζάκος

· Ανδρέας Παναγίδης

(Απαγχονίστηκαν μαζί στις 21 Σεπτεμβρίου 1956)

· Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957)

Γιά μερικους, εξοχως ελληνοφοβους προτεινεται αυτό: http://www.geocities.com/cyprus974/eoka.htm

Θά κανουν πολύ χάι λέμε!