Εγώ πού ήμουνα Θεός, θά φύγω τώρα σάν τρελλός (...) ξένος, γιά πάντα ξένος!

Η έκθεση βιβλίου στήν Στράτου Διονυσίου Αεροπαγίτου αρχίζει τήν Παρασκευή νά’ούμ’. Πολύ μέ αρέζει. Όχι η περατζάδα τό όποιο βράδυ οπότε καί θά υπάγω (εξάλλου ο λιθόστρωτας, ανηφορίζει ελαφρώς· δέν προσφέρεται γιά πολλά λαχανιάσματα). Ούτε η έννοια γιά τό πώς θά πάμε, πού θά αφήσωμε τό τουτού, πόθεν θά πάρουμε τό μετρό... Δέν παραβλέπω καί τήν απογοήτευση θεάσεως τού μικροτσούτσουνου πορτοφολιού μου ενώπιον μπαλκονάτων καί μέ περισσευούμενη λοχεία, βιβλίων.

Τό καλό είναι τώρα. Μέ τήν σκέψι στήν Παρασκευή άνευ πολλών εντρυφήσεων στά ίδιά της.